MOHOT LUKOR BANI মহৎ লোকৰ বাণী

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ১
মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ২
মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৩
মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৪
মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৫
মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৬

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ১

১. চুৰ কৰা মহাপাপ । – বুদ্ধদেৱ।
২. সত্যৰ সদায় জয় । – মহাত্মা গান্ধী।
৩. অহিংসা পৰম ধৰ্ম । – মহাত্মা গান্ধী।
৪. শিক্ষাই জীৱন, জীৱনেই শিক্ষা ৷ – লজ।
৫. চৰিত্ৰ মানুহৰ আচল সম্পত্তি। – মাইলচ।
৬. সময় অমূল্য ধন ৷ – বেঞ্জামিন ফ্ৰেঙ্কলিন।
৭. শিক্ষাই মানুহৰ শ্রেষ্ঠ সম্পদ। – চক্রেটিজ।
৮. উপদেশতকৈ আৰ্হি ভাল । – হজৰত মহম্মদ।
৯. ভূল জনাতকৈ নজনাই ভাল । – শ্বেক্সপীয়েৰ।
১০. নেতাৰ ভুলত দেশ ধ্বংস হয় । – ইন্দিৰা গান্ধী।
১১. নিৰক্ষৰতা মানেই জ্ঞানহীন নহয়। – ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।
১২. কৰ্মৰ মাজতহে জীৱনে পূৰ্ণতা লাভ কৰে ৷ – বেইলী।
১৩. উশাহ লৈ থকা মানেইতো জীয়াই থকা নহয় ৷ – মেথিউ।
১৪. শিক্ষা হৈছে সঞ্জীৱনী অমৃত । – জাকিৰ হুচেইন।
১৫. মুৰ্খ আৰু অজ্ঞানীয়ে সত্য কি বস্তু নাজানে । – বুদ্ধদেৱ।
১৬. পাপক ঘিণ কৰিবা পাপীক ঘিন নকৰিবা । – যীশুখৃীষ্ট।
১৭. জ্ঞানৰ নিচিনা পবিত্ৰ একোৱেই নাই । – যীশুখৃীষ্ট।
১৮. সুখ কাৰো চিৰকলীয়া নহয় । – কমলাকান্ত ভট্টাচাৰ্য্য।
১৯. দেশতকৈ মোমাই ডাঙৰ নহয়। – লাচিত বৰফুকন।
২০. জীৱনটো হৈছে এক উত্তৰবিহীন সাঁথৰ ৷ – এমাৰছন।
২১. বিদ্যা মানুহৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ অলংকাৰ । – ইশ্বৰ চন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ।
২২. সুন্দৰৰ আৰাধনা জীৱনৰ খেল । – চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা।
২৩. নিজক জ্ঞানী বুলি ভবা জনেই হল আচল মুৰ্খ । – ভল্টেয়াৰ।
২৪. যি নিজস্বক হেৰুৱাই তেওঁ সকলো হেৰুৱাই । – মহাত্মা গান্ধী।
২৫. মৰমে ভাঙিব নোহোৱা ব্যৱধান একো নাই । – মহাত্মা গান্ধী।
২৬. আনক কোৱাতকৈ নিজে কৰাটো ভাল । – ব্ৰাউন্ড ৰাছেল।
২৭. হিংসা এনে পাপ যি পাপৰ প্ৰায়চিত্ত নাই । – হজৰত মহম্মদ।
২৮. ধৈৰ্য্যৰ স্বাদ অতি তিতা কিন্তু তাৰ ফল অতি সুমিষ্ট । – ৰুছো।
২৯. মানুহৰ হাতত অহিংসা শক্তিয়েই সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ শক্তি । – মহাত্মা গান্ধী।
৩০. শিক্ষা নথকা মানুহ এজন শুকান কাঠৰ দৰে । – হজৰত মহম্মদ।
৩১. নোৱাৰা শব্দটো মুৰ্খৰ ভঁৰালত থাকে । – আব্ৰাহাম লিংকন।
৩২. যি মূলা বাঢ়ে তাৰ দুপাততে চিন । – ডঃ বানীকান্ত কাকতি।
৩৩. যাৰ অন্তৰত সংগীত নাই তেওঁক বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি । – প্লেটো।
৩৪. আমি যি কাম কৰো সেয়াই পৰম পিতাৰ কাম। – স্বামী বিবেকানন্দ।
৩৫. যাৰ ধৈৰ্য্য আছে তেওঁ বিচৰা বস্তু সকলো পাব পাৰে । – ফ্ৰেংকলিন।
৩৬. খং আৰু অসহিষ্ণুতা হৈছে জ্ঞান লাভৰ প্ৰধান শত্ৰু । – মহাত্মা গান্ধী।
৩৭. পৰিবৰ্তনশীল জগতত পৰিবৰ্তনেই সত্য। – লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
৩৮. ভাষাৰ বাপেক ভাৱ আৰু ককাক জ্ঞান। – কমলা কান্ত ভট্টাচার্য্য।
৩৯. যি নিজৰ দেশক ভাল নাপাই সি একোকে ভাল নাপায়। – বাইৰণ।
৪০. অভিজ্ঞতাই ডাঙৰ কিতাপ আৰু জীৱন হৈছে বিদ্যালয় । – হেম বৰুৱা।
৪১. আমাৰ চিন্তা ভাৱনাৰ পৰাই চৰিত্র গঠন হয়। – আনন্দ চন্দ্র আগৰৱালা।
৪২. অহিংসা আৰু প্ৰেমৰ পথ অনুসৰন কৰিলেহে শান্তি আহিব । – মহাবীৰ।
৪৩. মোক তেজ দিয়া, মই তোমাক স্বাধীনতা দিম ৷ – নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু।
৪৪. এজন অবিশ্বাসী বন্ধুতকৈ এজন বিশ্বাসী শত্ৰুই ভাল । – নেপলিয়ন।
৪৫. শিক্ষাৰ ঘাই শিপা ডাল বৰ তিতা কিন্তু ইয়াৰ ফল বৰ মিঠা। – এৰিষ্টটল।
৪৬. কাৰো অন্যায় নকৰিবা, মিছা কথা নকবা, হিংসা নকৰিবা । – বুদ্ধদেৱ।
৪৭. বেদনাই হ’ল প্ৰেমৰ সৰ্বোচ্চ উপহাৰ ৷ – কবিগুৰু ৰবীন্দ্ৰ নাথ ঠাকুৰ।
৪৮. অন্ন বস্ত্ৰ ইশ্বৰ প্ৰাপ্তিৰ বস্তু নহয় ভক্তিয়েই একমাত্র পথ । – শংকৰদেৱ।
৪৯. এটা বন্দুকৰ গুলীতকৈ এটোপাল চিঞাহীৰ মূ্ল্য বেছি। – চেইন্ট টেৰেজা।
৫০. বিশ্বাসৰ ফল প্ৰেম, প্ৰেমৰ ফল সেৱা, সেৱাৰ ফল শান্তি ৷ – মাদাৰ টেৰেছা।
৫১. শ্ৰদ্ধাৰে মানুহে কি কৰিব নোৱাৰে, সমস্তই কৰিব পাৰে । – মহাত্মা গান্ধী।
৫২. বিৰহৰ এটোপাল চকুলো মিলনৰ হাজাৰ আনন্দতকৈ মহান । – হোমাৰ।
৫৩. প্ৰেমৰ আনন্দ অতি ক্ষণস্থায়ী, চিৰস্থায়ী প্ৰেমৰ বেদনাহে ৷ – ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।
৫৪. এজন অসৎ লোকৰ লগত ফুৰাতকৈ অকলে ফুৰাই ভাল । – হজৰত মহম্মদ।
৫৫. কুসংষ্কাৰ হল পৃথিৱীৰ সৱাতোকৈ ডাঙৰ বোজা । – সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ।
৫৬. সিদ্ধান্ত লব নোৱাৰা মানুহতকৈ দূৰ্ভগীয়া আন কোনো নাই । – উইলিয়াম জেমছ।
৫৭. মৃত্যুতকৈ কষ্টেৰে জীয়াই থাকিবলৈ বেছি সাহসৰ প্ৰয়োজন । – নেপোলিয়ন।
৫৮. যি চাকি নিজেই নজ্বলে আনক জ্বলাব কেনেকৈ । – সৰ্ব্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণন।
৫৯. তুমি য’লৈকে নোযোৱা কিয় বিলোৱা মাথোঁ প্ৰেম আৰু প্ৰেম ৷ – মাদাৰ টেৰেছা।
৬০. ভালভাৱে জীৱন যাপন কৰিব বিচাৰিছা যদি সত্যক আকোঁৱালি লোৱা ৷ – প্লেটো।
৬১. আমি যি জানো সি অতি সামান্য ৷ আমি যি নাজানো তাৰ সীমা নাই ৷ – পাৰলেচ।
৬২. যি জনে মানুহৰ চিন্তা কৰিব নাজানে তেওঁ জীয়াই থাকিব নাজানে । – ভল্টেয়াৰ।
৬৩. ভীৰুৰ দৰে জীয়াই থকাতকৈ বীৰৰ দৰে মৃত্যুবৰন কৰাই শ্ৰেয় । – মহাত্মা গান্ধী।
৬৪. যিমান পাৰা সিমান আগবাঢ়ি গৈ থাকা এয়েই ঈশ্বৰৰ বাণী । – ডঃ বানীকান্ত কাকতি।
৬৫. মানুহে যিমান কিতাপ পঢ়িবলৈ শিকে সিমানে ভাবিবলৈ শিকে – জৱাহৰলাল নেহৰু।
৬৬. অকণমান সাহসৰ অভাৱতেই পৃথিবীৰ বহুতো প্রতিভাৰ অপচয় ঘটে। – ছিডনি স্মিথ।
৬৭. যি মানুহৰ ধৈৰ্য শক্তি আছে, তেওঁৰ অসাধ্য একোৱে নাই ৷ – বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন।
৬৮. পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেয়া কাম হল আনৰ সুনাম নষ্ট কৰা । – ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস।
৬৯. কোনোৱে তোমাক সহায় কৰিব নোৱাৰে ৷ নিজেই নিজৰ সহায় লোৱা ৷ – বুদ্ধদেৱ।
৭০. শিক্ষিত হবলৈ হলে সকলো বিষয়তে জ্ঞান থাকিব লাগিব । – সৰ্ব্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ।
৭১. শিক্ষক এডাল মমবাতিৰ দৰে যিয়ে নিজে জ্বলি আনক পোহৰ দিয়ে । – চক্ৰেটিছ।
৭২. মই ইয়াত কতো হিন্দু বা মুছলমান দেখা নাই, যি দেখিছোঁ সেয়া মাত্র মানুহ । – গুৰুনানক।
৭৩. প্ৰতিকূলতাৰ বিৰুদ্ধে গৈ সম্পন্ন কৰা কামখিনি সচাঁই বৰ মধুৰ ৷ – উইলিয়াম শ্বেইক্সপীয়েৰ।
৭৪. পৰিস্থিতিয়ে মানুহ সৃষ্টি নকৰে মানুহে পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰে । – জৱাহৰলাল নেহৰু।
৭৫. সত্যক কেতিয়াও ঢাকি ৰাখিব নালাগে কাৰণ সত্যই অন্ধকাৰক ঘৃণা কৰে। – মহাত্মা গান্ধী।
৭৬. জীৱনত আগুৱাই যাব বিচাৰিছা যদি বাস্তৱৰ সন্মুখীন হ’বলৈ শিকা ৷ – জুলিয়েট বেষ্টিয়েনা।
৭৭. প্ৰতিদিনে জীৱনটো উপভোগ কৰা, তেতিয়াহে ইয়াৰ আচল সোৱাদ পাবা ৷ – মাৰ্গাৰেট বুনেন।
৭৮. জীৱনক সত্য সুন্দৰ আৰু মঙ্গলময় কৰাই মানৱ আত্মাৰ চৰম উদ্দেশ্য । – নীলমণি ফুকন।
৭৯. মানুহ এদিন মৰিবই লাগিব, দোষ কৰি মৰাতকৈ বিনাদোষে মৰা বেছি ভাল। – চক্ৰেটিছ।
৮০. নজনাটো লাজৰ কথা নহয়, শিকিবলৈ যত্ন নকৰাটোহে লাজৰ কথা ৷ – বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন।
৮১. প্ৰকৃত শিক্ষাই মানুহৰ মৰ্য্যদা বঢ়ায় তদুপৰি ই আত্ম সন্মানো বৃদ্ধি কৰে । – এ. পি. জে. আব্দুল কালাম।
৮২. দুখত ভাগি পৰাজনে ভালদৰে চিন্তা কৰিব লাগে যে দুখৰ পিছত সুখ অহাটো নিশ্চিত । – বুদ্ধদেৱ।
৮৩. ক্রোধ মানুহৰ প্রধান শত্রু। ক্রোধ কৰা মানুহে যুদ্ধৰ বাহিৰে অন্য কামত ভাগ লব নোঁৱাৰে। – বাইবেল।
৮৪. জীৱনত যি জনে এবাৰ বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছে তেওঁক কেতিয়াও বিশ্বাসত নলবা । – শ্বেক্সপীয়েৰ।
৮৫. নিজৰ ভৰিৰ ওপৰত থিয় হবলৈ শিকা, তেতিয়াহে সংসাৰ ভাল পাব পাৰিবা । – স্বামী বিবেকানন্দ।
৮৬. যিটো জীৱনক প্ৰেমে প্ৰেৰণা দিয়ে , জ্ঞানে পথ দেখুৱাই , সেইটোৱেই হ’ল ভাল জীৱন ৷ – বাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল।
৮৭. যি মানুহে নামমাত্ৰও আনৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে, তেওঁৰ জীৱনৰ কোনো অৰ্থ নাই ৷ – মণ্টেইন।
৮৮. নীৰৱতা হ’ল জীৱনৰ এক অমূল্য বস্তু, যাৰ ভিতৰত বহু বস্তুৱে জন্মলাভ কৰে – থমাছ কাৰ্লাইল।
৮৯. ক্রোধ মানুহৰ প্রধান শত্রু। ক্রোধ কৰা মানুহে যুদ্ধৰ বাহিৰে অন্য কামত ভাগ লব নোঁৱাৰে। -বাইবেল।
৯০. সকলো বস্তু কিনিছা কিনা। পৰাপক্ষত মাহেকত একোখন ভাল কিতাপ কিনিবা। – যতীন্দ্র নাথ দুৱৰা।
৯১. জাৱৰ সাৰিলে ঠাই যি দৰে পৰিস্কাৰ হয় তেনেকৈ নিজৰ ভুল স্বীকাৰ কৰিলে মন শুদ্ধ হয় । – হেম বৰুৱা।
৯২. সকলো বস্তু কিনিছা কিনা। পৰাপক্ষত মাহেকত একোখন ভাল কিতাপ কিনিবা। – যতীন্দ্র নাথ দুৱৰা।
৯৩. সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ ভয় নকৰিবা, যি কাপুৰুষ তেওঁহে সত্যৰ মুখামুখি হ’ব নোৱাৰে ৷ – মহাত্মা গান্ধী।
৯৪. চৰিত্ৰবান মানুহ পবিত্র জলৰ নিচিনা, সিহঁত নিজেও পবিত্ৰ আৰু আনকো পবিত্ৰ কৰে । – সত্যনাথ বৰা।
৯৫. অতি সাধাৰণ যেন লগা দৈনন্দিন জীৱনৰ সৰু সৰু ঘটনাৰাজিয়েই হ’ল জ্ঞানৰ প্ৰকৃত উৎস ৷ – জেমছ এলেন।
৯৬. ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হ’লে জটিলতাই কোনো ধৰণৰ প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে ৷ – মেকিয়াভেলে।
৯৭. বহু কথা জনা জনকেই জ্ঞানী বুলি নকয় ৷ জনা কথাক যথাযথ প্ৰয়োগ কৰিব পৰা জনহে জ্ঞানী ৷ – লেনিন।
৯৮. আজিৰ কাম কাইলৈ কৰিম বুলি থৈ নিদিবা, কাৰণ কাইলৈ তোমাৰ কি অৱস্থা হ’ব তুমি নাজানা ৷ – হজৰত মহম্মদ।
৯৯. লোকৰ দোষ ধাৰাটো বুদ্ধিমানৰ কাম, কিন্তু নিজক নিৰ্দোষী কৰাটো তাতোকৈ বুদ্ধিমানৰ কাম”। – মহাত্মা গান্ধী।
১০০. মানুহৰ এই জীৱন অনন্ত আৰু প্ৰেম অমৰ ৷ কিন্তু মৃত্যু ? আমাৰ দৃষ্টিৰে ঢুকি পোৱা দিগন্তই হ’ল মৃত্যু ৷ – ৰজিটাৰ ৰেমণ্ড।
১০১. আন্ধাৰ আঁতৰাবলৈ যিদৰে পোহৰৰ প্ৰয়োজন তেনেদৰে ঘৃণা আঁতৰাবলৈ প্ৰয়োজন প্ৰেম ৷ – মাৰ্টিন লুথাৰ কিং।
১০২. যিজন ব্যক্তিয়ে জীৱনত এবাৰো ভূল কৰা নাই ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে তেওঁ শিকিবলৈ কোনো চেষ্টা কৰা নাই ৷ – এৰিষ্ট’টল।
১০৩. পৰিস্থিতি যিমানেই ভয়লগা নহওক কিয়, দৃঢ়তা আৰু আত্মবিশ্বাস থাকিলে জয়লাভ সুনিশ্চিত ৷ – পিয়েৰ টেলহাৰ্ড।
১০৪. কৰো বুলি কোনেও প্ৰতিভাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে ৷ ইয়াক কেৱল সঠিক পথেৰে আগুৱাই নিবহে পাৰি ৷ – এইছ জি ৱেইলছ।
১০৫. সুযোগবোৰ কঠিন কাৰ্যৰ ৰূপ ধৰিহে দেখা দিয়ে ৷ সেয়েহে এলেহুৱা লোকে সুযোগ বৰকৈ হেৰুৱাই ৷ – টমাচ আলভা এডিচন।
১০৬. ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা অবিহনে মানুহে বহুতো প্ৰকৃত সত্যৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ কেতিয়াও হৃদয়ংগম কৰিব নোৱাৰে ৷ – জন ষ্টুৱাৰ্ট মিল।
১০৭. যাৰ দুই চকু নাই তেওঁ অন্ধ নহয়, যিজনে নিজৰ দোষ ঢাকি ৰাখি আনৰ দোষ খুচৰি ফুৰে তেওঁয়েই প্ৰকৃত অন্ধ । – মহাত্মা গান্ধী।
১০৮. সৰু বুলি কাকো অৱহেলা নকৰিবা ৷ তুমি সৰু বুলি উলাই কৰা বস্তু এটাই তোমাক কেতিয়াবা বিৰাট সত্যৰ সন্ধান দিব পাৰে ৷ – গ্যেটে।
১০৯. নিজৰ পাৰদৰ্শিতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ অসম্ভৱ বুলি জনা কামো কৰিবলৈ আগুৱাই যাবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰিবা ৷ – আব্ৰাহাম লিংকন।
১১০. ডাঙৰ আৰু যথেষ্টসৎখ্যক ভুলৰ মাজেদি নহাকৈ কোনো এজন মানুহেই মহান তথা সফল হ’ব নোৱাৰে ৷ – উইলিয়াম শ্বেইক্সপীয়েৰ।
১১১. এখন সমাজ সুচাৰুৰূপে পৰিচালিত হবলৈ লাগে – অফুৰন্ত কৰ্ম শক্তি, সংযত বিবেক আৰু সেৱাৰ মনোভাৱ । – ৰাজা ৰামমোহন ৰায়।
১১২. প্ৰেম তেওঁৰ স’তে কৰিবা যাক তুমি ভালপোৱা ৷ কিন্তু বিবাহত তেওঁৰ স’তেহে বহিবা, যিয়ে তোমাক ভালপায় ৷ – আৰবীয় প্ৰবাদ।
১১৩. জীৱনটো এক মহৎ উপহাৰ ৷ যিসকলে জযৱনক ভাল নাপায় সেইসকলে এই উপহাৰ গ্ৰহণৰ অনুপযুক্ত ৷ – ড০ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ।
১১৪. আমি অনুভৱ কৰিব পৰা আটাইতকৈ সুন্দৰ বস্তুটো হ’ল ৰহস্য ৷ সকলো প্ৰকৃত কলা আৰু বিজ্ঞানৰ ইয়ে হ’ল উৎস ৷ – এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন।
১১৫. নিজক সদায় আনন্দত ৰাখিবা ৷ আনন্দময়, উৎসাহী আৰু শক্তিমানৰ কাৰণেহে জগতখন, দুৰ্বল, নিৰুৎসাহী মানুহৰ বাবে নহয় ৷ – ওমাৰ্চন।
১১৬. এজন মানুহে গোটেই দিনটো যি চিন্তা কৰে তেওঁ সেয়াই ৷ সচাঁকৈয়ে ! তাতকৈ অন্য ধৰণৰ হোৱাটো বাৰু তেওঁৰ বাবে কেনেকৈ সম্ভৱ ? – এমাৰ্চন।
১১৭. মানুহৰ মন সদায় একে ঠাইতেই থাকে ৷ কিন্তু এই মন বোলা অতি শক্তিশালী বস্তুটোৱে স্বৰ্গক নৰক আৰু নৰকক স্বৰ্গ কৰি তোলে ৷ – কবি জন মিল্টন।
১১৮. আমি জীৱনটো ভাল পাওঁ এই কাৰণেই কাৰণ আমি প্ৰত্যেকেই প্ৰেমত অভ্যস্ত ৷ সকলো ধৰণৰ প্ৰেমতেই উন্মাদনা আছে আৰু আছে যুক্তি ৷ – নীৎসে৷
১১৯. খং নকৰিবা নিজৰে সৰ্বনাশ হ’ব ৷ অহংকাৰ নকৰিবা পতন হ’ব, কাকো ঘৃণা নকৰিবা , নিজেও ঘৃণিত হ’বা , ফাঁকি নিদিবা , ফাঁকত পৰিবা ৷ – বিবেকানন্দ৷
১২০. অতীত আৰু বৰ্তমানক লৈ তৰ্কত লিপ্ত হোৱাটোতকৈ অৰ্থহীন কথা আৰু একো নাই ৷ কাৰণ তাৰ পৰা আমি হেৰুৱাও আমাৰ বৰ্তমানক ৷ – উইনষ্টন চাৰ্চিল৷
১২১. আন্ধাৰ যিমান গভীৰ হ’ব, প্ৰভাতো সিমানেই উজ্বল হ’ব ৷ চাৰিওফালৰ পৰা অন্ধকাৰে আৱৰি ধৰিলেও ভয় নকৰিবা, পোহৰ হ’বই ৷ – জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালা৷
১২২. মানুহৰ জন্ম হয় সফল হ’বলৈকে , ব্যৰ্থ হ’বলৈ নহয় ৷ আত্ম-বিশ্বাসেই মানুহৰ জীৱনৰ সাফল্যৰ প্ৰথমটো সোপান ৷ – প্ৰখ্যাত দাৰ্শনিক হেনৰি ডেভিদ থৰো৷
১২৩. কৰ্মশক্তিয়ে আমাক তিনিটা অতি ভয়ঙ্কৰ অনিষ্টকাৰী শক্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে – আলস্য, বদ অভ্যাস আৰু অভাৱ ৷ – ফৰাচী দাৰ্শনিক ভল্টেয়াৰ৷
১২৪. জীৱনটোক বুজি পাবলৈ হ’লে পিছলৈ ঘূৰি চাব লাগিব সচাঁ কিন্তু জীৱন পথত আগুৱাই যাবলৈ হ’লে সদায় আগলৈহে দৃষ্টি ৰাখিব লাগিব ৷ -চোৰেন কিয়েকগাৰ্ড৷
১২৫. আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছো, মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছো সঁচা, কিন্তু এই পৃথিৱীত পৰস্পৰৰ স’তে ভাতৃৰ দৰে বসবাস কৰিবলৈ শিকা নাই ৷ – মাৰ্টিন লুথাৰ৷
১২৬. কোনো সমস্যাকে তোমাৰ ওপৰত কাহানিও প্ৰভুত্ব বিস্তাৰ কৰিবলৈ নিদিবা ৷ বৰং সমস্যাকহে তোমাৰ অধীৰ কৰা আৰু নি:শেষ কৰা ৷ – ড০ এ পি জে আব্দুল কালাম৷
১২৭. তোমাৰ লক্ষ্য স্থান ক’ত ? সেইটো যদি ঠিক কৰিব নোৱাৰা, তেন্তে কোন পথে খোজ দিবা কেনেকৈ জানিবা ৷ তোমাৰ লক্ষ্যই তোমাৰ পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব ৷ – লিটন।
১২৮. তুমি ভালেই কৰা বা বেয়াই কৰা মানুহে তোমাক সমালোচনা কৰিবই ৷ সেইবুলি সমালোচনাৰ ভয়ত অকৰ্মণ্য হৈ বহি থাকিবা নেকি ? – নেপ’লিয়ান বোনাপাৰ্ট৷
১২৯. আনে দেখা বস্তুবোৰ তুমিও দেখা , কিন্তু সেই বস্তুবোৰৰ বিষয়ে আনে চিন্তা নকৰা কথাবোৰ তুমি চিন্তা কৰা – তেতিয়া তুমি এটা নতুন বস্তু আৱিস্কাৰ কৰা ৷ – এলবাৰ্ট গিয়ৰগাই৷
১৩০. এটা কথা মনত ৰাখিবা তুমি কি বা তোমাৰ কি আছে, তাৰ ওপৰত তোমাৰ সুখ নিৰ্ভৰ নকৰে ৷ তোমাৰ সুখ নিৰ্ভৰ কৰে তুমি কি চিন্তা কৰা তাৰ ওপৰতহে ৷ – ডেল কাৰ্নেগী৷
১৩১. এগৰাকী সফল আৰু এগৰাকী অসফল ব্যক্তিৰ মাজত থকা মূল পাৰ্থক্যটো হ’ল সফল ব্যক্তিগৰাকীয়ে তেওঁৰ ভূলৰ পৰাই সদায়েই শিক্ষা লৈ আগবাঢ়ে – ডেল কাৰ্নেগী৷
১৩২. প্ৰেম হৈছে এনে এক জীৱনপুষ্প যি প্ৰস্ফুটিত হয় অভাৱনীয়, অপৰিকল্পিতভাৱে, কোনোৱে নজনাকৈয়ে, প্ৰকৃতিৰ সকলো নিয়ম উলংঘা কৰি ৷ – ডি এইছ লৰেঞ্চ।
১৩৩. ভৱিষ্যতে আমি যি হ’ব বিচাৰো, সেয়া বৰ্তমান অৱস্থাৰ কাম-কাজে নিৰূপন কৰে ৷ সেইবাবে আমি কেনেকৈ কি কৰা উচিত সেইটো জনা দৰকাৰ ৷ – স্বামী বিবেকানন্দ।
১৩৪. কাহানিও ধৈৰ্য আৰু সাহস নেহেৰুৱাব ৷ হতাশ নহ’ব কাহানিও, যদি হতাশো হয় তেন্তে সেই অৱস্থাতেই একাগ্ৰতাৰে যন্ত্ৰবৎ কাম কৰি যাব ৷ – বিখ্যাত ৰাজনীতিবিদ এডমাণ্ড বাৰ্ক৷
১৩৫. প্ৰতিকূলতাই কোনো কোনো মানুহক প্ৰায় ভাঙি দিয়ে , আকৌ এচাম মানুহ আছে , যিসকলে প্ৰতিকূলতাই ভাঙি পেলোৱাটো জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বান বুলি গ্ৰহণ কৰে ৷ – উইলিয়াম এডৱাৰ্ড৷
১৩৬. সেইজনেই প্ৰকৃত সাহসী যিজনে নিজৰ ব্যৰ্থতাৰ কথা অকপটে স্বীকাৰ কৰিব পাৰে আৰু সেই ব্যৰ্থতাৰ শিক্ষাৰে সফলতাৰ পথত বাট বুলিব পাৰে ৷ – অভিনয় শিল্পী মৰিচ চেভালিয়া৷
১৩৭. আনক সমালোচনা কৰিবলৈ যোৱাৰ আগতে নিজক সমালোচনা কৰা ৷ নিজে শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব পাৰিবা ৷ – চক্ৰেটিচ।
১৩৮. মহৎ কাৰ্য সমাধা কৰা ব্যক্তিসকলৰ ফালে এবাৰ চোৱাচোন ৷ দেখিবা তেওঁলোকে দুডাল লাখুটিৰ সহায়ত আগবাঢ়ি গৈছে, এডাল হ’ল উদ্যোগী মন আৰু আনডাল আদৰ্শ ৷ – ছেমুৱেল বাটলাৰ৷
১৩৯. গভীৰ অমানিশা অথবা কালৰাত্ৰিৰ বুকুতে যেনেদৰে প্ৰভাত লুকাই থাকে, তেনেদৰেই বুকুত সাহস বান্ধি আগুৱাই গৈ থাকিলে হেজাৰ পৰাজয়ৰ পাছতো জয়লাভ নিশ্চিত হৈ উঠে ৷ – ভূপেন হাজৰিকা৷
১৪০. যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু উভতি নাচাবা ৷ কেৱল আগলৈ চোৱা আৰুঅসীম শক্তিৰে, অদম্য উৎসাহেৰে তথা দুৰ্জয় সাহসেৰে আগবাঢ়া ৷ তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা ৷ – স্বামী বিবেকানন্দ৷
১৪১. কৰ্মত সাফল্য লাভ কৰিবলৈ যি সকলে আগ্ৰহী তেওঁলোকে ইচ্ছাকৃতভাৱে হওক বা অনিচ্ছাকৃতভাৱে হওক পুৱাৰ পৰা গধুলিলৈকে একেৰাহে নিজৰ কামত লাগি থাকিব লাগিব ৷ – ছাৰ জছুৱা ৰেনল্ডছ৷
১৪২. যিসকল মানুহৰ হাতত থাকে প্ৰচুৰ সময়, তেওঁলোকে কাম কৰিবলৈ কাহানিও সময় নাপায় ৷ অথচ যিসকল সদায় কামতেই ব্যস্ত হৈ থাকে তেওঁলোকৰ কিন্তু নতুন নতুন কাম কৰিবলৈ সময়ৰ অভাৱ নহয় ৷ – লৰ্ড চেষ্টাৰফিল্ড৷
১৪৩. জীৱনৰ অন্য নাম সংগ্ৰাম ৷ সংগ্ৰাম অবিহনে জীৱন জীৱনেই হ’ব নোৱাৰে ৷ সংগ্ৰাম বা সংঘাতৰ স’তে যুঁজি যুঁজি মানুহে যি সাহস , মনোবল তথা প্ৰেৰণা লাভ কৰে, সি তেওঁক অসাধ্য সাধন কৰাত শক্তি দিয়ে ৷ – নেপোলিয়ন বোনাপাৰ্ট৷
১৪৪. আন কিবা কৰিছেনে নাই সেই লৈ মূৰ ঘমোৱাতকৈ আমি নিজে কি কৰিছো সেইটোহে ভবা বেছি প্ৰয়োজন ৷ প্ৰত্যেকজন মানুহে নিজৰ কৰিবলগীয়া কাম কৰি গ’লেই দহৰ তথা দেশৰ সেৱা কৰা হ’ব ৷ – ৰাজা ৰামমোহন ৰায়৷
১৪৫. জীয়াই থকাটো ডাঙৰ কথা নহয়, ডাঙৰ কথাটো হ’ল তুমি আঁতৰি যোৱাৰ পিছতো মানুহৰ মনত তোমাৰ কৰ্মৰাজি, আদৰ্শ জীপাল হৈ থকাতোহে ৷ কাল বলুকাত খোজ ৰাখি থৈ যোৱা সম্ভৱ মাথোঁ সুকৰ্মৰাজিৰ দ্বাৰাহে ৷ – লিঅ’টলষ্টয়৷
১৪৬. সাফল্য মানুহৰ জীৱনলৈ সৌভাগ্যক্ৰমে নাহে ৷ সফলতা লাভৰ বাবে প্ৰয়োজন কঠোৰ পৰিশ্ৰম, দায়বদ্ধতা, সাহস আৰু ত্যাগৰ ৷ কিন্তু এইসমূহতকৈও গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তুটো হ’ল কামৰ প্ৰতি নিষ্ঠা আৰু ভালপোৱা ৷ – মহান ফুটবলাৰ পেলে৷
১৪৭. সফলতাৰ পিছে পিছে দৌৰি নুফুৰিবা, যদি তুমি সচাঁকৈয়ে সফল হ’ব বিচাৰিছা তেন্তে ক্ষন্তেক জিৰণি লোৱা আৰু ভাবা – তুমি কি কৰি ভাল পোৱা আৰু কিহত বিশ্বাস কৰা ৷ দেখিবা এইবেলি সফলতাই তোমাক খেদি ফুৰিছে ৷ – ডেভিদ ফ্ৰষ্ট৷
১৪৮. এজন মানুহ যদি আনতকৈ শ্ৰেষ্ঠ হয়, তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁৰ এখন হাত বা এটা চকু বেছিকৈ আছে ৷ তাৰ প্ৰকৃত কাৰণ হ’ল জ্ঞানৰ অনুশীলনৰ দ্বাৰা তেওঁ নিজৰ মন আৰু বুদ্ধিক অধিক তীক্ষ্ণ তথা কাৰ্য্যক্ষম কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হৈছে ৷ – ঋকবেদ৷
১৪৯. তুমি যদি সদায় কেৱল বৰ্তমানৰ ওপৰত মনোযোগ নিবদ্ধ কৰিব পাৰা, তেন্তে তুমি এজন সুখী মানুহ হ’বা ৷ তুমি দেখিবা যে মৰুভূমিত জীৱন আছে, আকাশত তৰা আছে, জীৱনটো এটা উৎসৱ, কাৰণ আমি কেৱল এই মুহূৰ্তটোৰ কাৰণেহে জীয়াই আছো ৷ – পল ৰবচন৷
১৫০. এলেহুৱা মানুহৰ শৰীৰ পেলাই থোৱা চাবিৰ নিচিনা ৷ ব্যৱহাৰ নকৰা চাবিত যেনেকৈ মামৰে ধৰে, কামত নলগোৱা শৰীৰতো সেইদৰে ৰোগ হয় ৷ ব্যৱহাৰ কৰা চাবি যেনে চকচকীয়া , শ্ৰম কৰা শৰীৰো তেনে কটকটীয়া ৷ তুমি যদি সৰহদিন জীয়াই থাকিবলৈ মন কৰা তেন্তে বহি সময় নষ্ট নকৰিবা ৷ – ৰিচাৰ্ড৷
১৫১. আপোনাৰ অভিজ্ঞতা, পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু বংশানুক্ৰমিক চৰিত্ৰই আপোনাক যি দিছে সেয়াই আপুনি ৷ ভালেই হওঁক, বেয়াই হওঁক নিজৰ বাগিচাৰ পৰিচাৰ্যা আপুনি নিজেই কৰিব লাগিব ৷ সুন্দৰ হওক বা অসুন্দৰেই হওক আপোনাৰ জীৱনৰ সংগীতৰ সুৰ আপুনিয়ে সৃষ্টি কৰি বাদ্যও নিজেই বজাব লাগিব ৷ – ডেল কাৰ্ণেগী৷
১৫২. মই মাথোঁ জ্ঞানৰ অনুৰাগী ৷ জ্ঞানৰ বৃত্তিধাৰী মই নহয় ৷ সচাঁ কথাত মই মাত্ৰ জ্ঞানৰ আত্মবিনোদৰ অনুশীলনকাৰীহে ৷ যেতিয়া মানুহে সন্দেহ কৰিবলৈ শিকে , বিশেষকৈ নিজৰ মনৰ মাজত প্ৰতিপালিত বিশ্বাসক আৰু নিৰ্বিচাৰ ধৰ্মমত আৰু স্বতঃসিদ্ধ বিষয়ত , তেতিয়াই দৰ্শনে পাতনি মেলে ৷ – গ্ৰীচৰ মহান দাৰ্শনিক ছক্ৰেটিছ৷
১৫৩. স্বীকাৰ কৰাত মোৰ লজ্জা নাই যে অন্য কোনো দৰিদ্ৰ লোকৰ সন্তানৰ দ’ৰেই মোৰ শৈশৱ আৰু কৈশোৰৰ সময়ছোৱা পাৰ হৈছে ৷ কেতিয়াবা মই মজদুৰৰ কাম কৰিছো, কেতিয়াবা কাঠফলা কাম, কেতিয়াবা আকৌ মালবাহী নাৱৰ নাৱৰীয়াৰ কাম ৷ অতীত যিয়েই নহওক লাগি থকাৰ শক্তি থাকিলে মানুহৰ ভৱিষ্যত সুন্দৰ হৈ উঠে ৷ – আব্ৰাহাম লিংকন৷
১৫৪. প্ৰতিজন মানুহৰ মাজতেই আছে অসীম সম্ভাৱনা ৷ নিজৰ শক্তি – ক্ষমতাৰ ওপৰত আস্থা ৰাখিলে আৰু নিজৰ অন্তৰত চিৰ তাৰুণ্যৰ সোঁত বোৱাই ৰাখিলে মানুহে জীৱনত স্থিৰ কৰি থোৱা লক্ষ্যত উপনীত নোহোৱাৰ কোনো কাৰণ নাই ৷ নিজকে বাৰম্বাৰ এই কথাটোকেই ক’ব যে – এইটো নিৰ্ভৰ কৰে একান্তই মোৰ নিজৰ ইচ্ছা – অভিপ্ৰায়ৰ ওপৰত ৷ – ফৰাছী সাহিত্যত নোবেল বটাঁ বিজয়ী আঁদ্ৰে জিদ৷
১৫৫. কাকো প্ৰবঞ্চনা বা প্ৰতাৰণা নকৰিবা, কাকো অৱহেলাও নকৰিবা ৷ সাময়িক খং আৰু উত্তেজনাৰ বশৱৰ্ত্তী হৈ এনে কোনোধৰণৰ আচৰণ নকৰিবা যাৰ বাবে তুমি আনৰ দুখৰ কাৰণ হ’বলগা হয় ৷ মাকে যেনেকৈ নিজৰ সৰ্বস্ব দিয়ো সন্তানক ৰক্ষা কৰে, সেই মমতা আৰু কৰুণা তুমি নিজৰ হৃদয়ত বহন কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিবা ৷ তোমাৰ বন্ধু বা পৰিচিতসকলৰ প্ৰতিয়েই নহয়, বিশ্বজগতৰ প্ৰতিটো জীৱৰ প্ৰতি নিজৰ হৃদয়ত বহন কৰিবা অহিংসা, দ্বেষহীন সহানুভূতি, প্ৰেম তথা কৰুণা ৷ – গৌতম বুদ্ধ৷

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ২

১/
মূর্খ লােকৰ কাৰণে সমাজ নষ্ট নহয়,
সমাজ নষ্ট হয় শিক্ষিত লােকৰ
মূর্খ স্বভাৱৰ কাৰণে।
( চানক্য )

২/
পাপ শৰীৰৰ পৰা নহয়
মনৰ পৰা সৃষ্টি হয়,
যিমানেই গঙ্গা স্নান নকৰা কিয়
গঙ্গাৰ পানীয়ে শৰীৰহে পৰিষ্কাৰ কৰে
মানসিকতা নহয়।
( চানক্য )

৩/
শৰীৰ আৰু সম্পত্তিক লৈ
কেতিয়াও অহংকাৰ নকৰিব,
অসুস্থতা আৰু দৰিদ্রতা কেতিয়াও
কাকো কৈ নাহে।
( চানক্য )

৪/
আটাইতকৈ মুল্যবান সম্পদ হৈছে জ্ঞান,
আটাইতকৈ শক্তিশালী অস্ত্র হৈছে ধৈৰ্য্য,
আটাইতকৈ ভাল ঔষধ হৈছে হাঁহি,
আটাইতকৈ শ্রেষ্ঠ নিৰাপত্তা হৈছে বিশ্বাস।
( চানক্য )

৫/
শিয়ালৰ দৰে
এশবছৰ জীয়াই থকাতকৈ
সিংহৰ দৰে এদিন জীয়াই থকাই ভাল।
( চানক্য )

৬/
যিটো কর্ম এতিয়া কৰিব,
সেইটোৰ ওপৰতহে আপােনাৰ
ভৱিষ্যত নিৰ্ভৰ কৰিব।
( চানক্য )

৭/
ম্পত্তি যিমানেই নাথাকক
স্বামী যদি চৰিত্রহীন হয়, ঘৈণীৰ
সুখ শান্তি নাথাকে।
( চানক্য )

৮/
শক্তিশালী হােৱা কিন্তু অহংকাৰী নহবা,
দয়ালু হােৱা কিন্তু দুর্বল নহবা।
কাৰণ অহংকাৰ আৰু দুর্বলতাই হ’ল
ধংসৰ মূল কাৰণ।
( চানক্য )

৯/
এখন দেশক যদি ধংস কৰিব বিচৰা
তেন্তে মানুহৰ মাজত ধৰ্মৰ নামত যুঁজ লগাই দিয়া
দেশী এনেই ধংস হৈ যাব।
( চানক্য )

১০/
মহিলাৰ বয়স আৰু
পুৰুষৰ উপাৰ্জনৰ বিষয়ে কেতিয়াও
সুধিব নালাগে,
মহিলাই সদায় আনৰ বাবে জীয়াই
আনহাতে পুৰুষে কেতিয়াও নিজৰ
বাবে উপার্জন নকৰে।
( চানক্য )

১১/
কাকো সৰু বুলি নাহাহিব,
কাৰণ ভৰিৰ তলৰ দুৱৰী বন হে পূজাত লাগে
মুৰৰ ওপৰৰ বৰগছ নহয়।
( চানক্য )

১২/
অতিৰিক্ত অহংকাৰ পতনৰ লক্ষণ
আৰু অতিৰিক্ত সৰলতা ঠগ
খােৱাৰ লক্ষণ।
( চানক্য )

১৩/
সূৰ্যৰ তাপ আৰু পিতৃৰ ক্রোধ,
দুয়ােটাই সহ্য কৰিব শিকক কাৰণ সূর্য
ডুবিলে পৃথিৱী অন্ধকাৰ
আৰু পিতৃ নহলে জীৱন অন্ধকাৰ হৈ যায়।
( চানক্য )

১৪/
মাটিত পৰা চেনী পিপৰাই হে উঠাব পাৰে
হাতীয়ে নােৱাৰে,
সৰু বুলি কাকো উপলুঙা নকৰিব,
কেতিয়াবা সৰু মানুহেই বহুত ডাঙৰ
কাম কৰিব পাৰে।
( চানক্য )

১৫/
অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিবলৈ ভয় নকৰিবা,
মনত ৰাখিবা ইতিহাসত অকল
বিপ্লৱীবােৰৰ নাম হে লিখা থাকে
ভৰি চেলেকাবােৰৰ নহয়।
( চানক্য )

১৬/
কৃপণ কেতিয়াও ধন
সম্পত্তিৰ মালিক হ’ব নােৱাৰে
ধন সম্পত্তিয়েই কৃপণৰ মালিক হয়।
( চানক্য )

১৭/
জীৱনত ডাঙৰ কিবা পালে
সৰু বােৰক পাহৰি নাযাব, এটা সৰু
বেজীয়ে যি কৰিব পাৰে এখন তৰােৱালে
সেইটো কাম কৰিব নােৱাৰে।
( চানক্য )

১৮/
ঠাণ্ডাৰ দিনত যি ৰ’দক মানুহে ভাল পাই ,
গৰম দিনত সেই ৰ’দকে মানুহে তিৰস্কাৰ কৰে
মানুহে তােমাক মূল্য সিমানদিনেই দিব,
যিমানদিন মানুহক তােমাৰ প্রয়ােজন হ’ব।
( চানক্য )

১৯/
সপোন সেইটো
নহয় যিটো টোপনিত দেখে
সপোন হ’ল সেইটো যি সপোনৰ
পূৰণৰ বাবে টোপনি নাহে।
( আব্দুল কালাম )

২০/
তুমি যদি তোমাৰ কামক চেলুট কৰা
তেনেহলে কাকো তোমাৰ চেলুট কৰিব নালাগে,
আৰু যদি তুমি তোমাৰ
কামক অসন্মান কৰা তেনেহলে
সকলোকে চেলুট কৰিব লাগিব।
( আব্দুল কালাম )

২১/
জীৱন আৰু সময়
পৃথিৱীৰ শ্রেষ্ঠ শিক্ষক
জীৱন শিকাই সময়ক সঠিক ভাবে
ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ,
আৰু সময় শিকাই জীৱনৰ
মূল্য দিবলৈ।
( আব্দুল কালাম )

২২/
সফলতাৰ কাহিনী নপঢ়িবা
কাৰণ তাৰ পৰা অকল কাহিনীটোই পাবা,
ব্যর্থতাৰ কাহিনী পঢ়িবা তেনেহলে
সফল হোৱাৰ উপায় পাবা।
( আব্দুল কালাম )

২৩/
কঠিন কামত বেছি আনন্দ পোৱা যায়
সেই বাবে সফলতাৰ আনন্দ
পোৱাৰ বাবে
মানুহক কঠিন কাম কৰা উচিত।
( আব্দুল কালাম )

২৪/
তিনি জন মানুহে পাৰে
এটা দেশ বা এটা জাতিক পৰিবর্তন কৰিব
তেওঁলোক হ’ল
মা, দেউতা, আৰু শিক্ষক।
( আব্দুল কালাম )

২৫/
ফেল কৰি হতাহ নহবা
ইংৰাজীত ফেল সব্দৰ অর্থ হ’ল
First Attempt In Learning
তাৰ মানে শিকাৰ প্রথম ধাপ,
বিফলতাই তোমাক সফল হোৱাৰ
ৰাস্তা দেখুৱাই দিব।
( আব্দুল কালাম )

২৬/
কোনো এটা প্রশ্নৰ উত্তৰ বিচাৰি পোৱা নাই
চিন্তা নকৰিবা,
No সব্দৰ অর্থ হ’ল Next Opportunily
অর্থাৎ পৰবর্তী সুযোগ।
( আব্দুল কালাম )

২৭/
প্রতিদিন এই চাৰিটা লাইন ক’ব,
১/ মই শ্রেষ্ঠ
২/ মই কৰিব পাৰো
৩/ ঈশ্বৰ মোৰ লগত আছে
৪/ মই জয়ী
( আব্দুল কালাম )

২৮/
চকুৰে নেদেখাজনক অন্ধ বুলিব নােৱাৰি,
নিজৰ দোষ ত্রুটিবােৰ লুকাই ৰখা
জনহে প্ৰকৃতাৰ্থত অন্ধ।
( মহাত্মা গান্ধী )

২৯/
লােকৰ দোষ ধৰাটো বুদ্ধিমানৰ কাম,
কিন্তু নিজক নির্দোষী কৰাটো
তাতােকৈ বুদ্ধিমানৰ কাম।
( মহাত্মা গান্ধী )

৩০/
মানুহৰ সেৱাৰ মাজেদিহে মই
ঈশ্বৰক লগ পাবলৈ বিছাৰোঁ। কাৰণ
ঈশ্বৰ আছে মানুহৰ অন্তৰত।
( মহাত্মা গান্ধী )

৩১/
মদপী স্বামী থকা স্ত্রীয়েহে জানে
তেওঁৰ সংসাৰত কেনে অশান্তি, আৰু
ধ্বংসলীলা চলি থাকে।
( মহাত্মা গান্ধী )

৩২/
তুমি যি ভাবা, যি কোৱা আৰু যি কৰা
সেইবােৰৰ মাজত যেতিয়া সমন্বয় থাকে,
সেয়াই সুখ।
( মহাত্মা গান্ধী )

৩৩/
তুমি কি কৰিছা সেইটো তাৎপর্যপূর্ণ কথা নহয়,
কিন্তু তুমি যে কিবা কৰিছা
সেইটোহে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা।
( মহাত্মা গান্ধী )

৩৪
সকলোতকৈ ডাঙৰ ধর্ম হ’ল
নিজৰ স্বভাবৰ প্রতি নির্ভূল হোৱা
নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৩৫/
এটা সময়ত এটা কাম হে কৰিবা,
আৰু সেই সময়ত সেই কামটিত নিজৰ
মন প্রাণ সপি দিবা আৰু বাকি
সকলো পাহৰি যাবা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৩৬/
ব্রহ্মাণ্ডৰ সকলো শক্তিয়েই
আমাৰ তাত নিহিত হৈ থাকে
সেই সকল আমিয়েই যিয়ে নিজৰ
চকু জুৰি ঢাকি ধৰো আৰু
কান্দিব ধৰো যে কিমান অন্ধকাৰ।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৩৭/
যি অগ্নিয়ে জাৰত আমাক উত্তাপ দিয়ে
সেই অগ্নিয়েই আকৌ ধ্বংসও
কৰিব পাৰে!
সেইটো অগ্নিৰ দোষ নহয়।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৩৮/
তুমি যি ভাবা সেয়াই হ’ব,
যদিহে তুমি নিজকে কমজুৰি বুলি
ভাবিছা তেনেহলে তুমি কমজুৰি হৈ যাবা!
যদি তুমি নিজকে বলী বুলি ভাবিছা
তেনেহলে শক্তিশালী হৈ যাবা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৩৯/
এক উচিত বিচাৰ লোৱা আৰু
সেই বিচাৰটোকেই নিজৰ জীৱন কৰি লোৱা,
মন-মগজু সপি দিয়া তাত
আৰু বাকি সকলো কিনাৰত থৈ দিয়া!
এয়াই হৈছে সফলতাৰ প্রাপ্তিৰ উৎকৃষ্ট উপায়।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৪০/
যিজনে তােমাক সহায় কৰে,
সেইজনক কেতিয়াও পাহৰি নাযাব!
যিজনে তােমাক ভাল পায়,
সেইজনক কেতিয়াও ঘৃণা নকৰিব,
যিজনে তােমাক বিশ্বাস কৰে,
সেইজনক কেতিয়াও নঠগাব।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৪১/
সত্যৰ কাৰণে সকলো ত্যাগ কৰিব,
কিন্তু কোনো কাৰণতে সত্যক
ত্যাগ কৰিব নালাগে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৪২/
যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু
উভতি নাচাবা,
কেৱল আগলৈ চোৱা আৰু অসীম শক্তিৰে
আদম্য উৎসাহেৰে তথা দুর্জয়
সাহসেৰে আগবাঢ়া।
তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

৪৩/
ভাগ্যক কাহানিও বিশ্বাস নকৰিবা,
বিশ্বাস কৰিবা শক্তিক।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৪/
জীৱনৰ অর্থ লুকাই থাকে
আশাৰ মাজত।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৫/
তোমাক নিজকে
প্রথমে ভালকৈ চলাবলৈ শিকা,
তেতিয়াহে আনক চলাব পাৰিবা।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৬/
পাঁচি সজা,
কামি চাঁছা সন্মানৰ কাম,
নীচ মাথোঁ এলেহুৱা।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৭/
বিশ্ব মানৱৰ অসংখ্য তাঁৰৰ
এডালো তাঁৰ যি সাহিত্যিকে কঁপাব পাৰিব,
তেওঁৱেই প্রকৃত সাহিত্যিক।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৮/
লোকৰ কথা মন দি শুনিবা,
ভাল কিতাব মন দি পঢ়িবা আৰু
তাত অসাৰুৱা কথাভাগ বাদ দি সাৰুৱা
ভাগ জুকিয়াই মনত থ’বা।
( লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

৪৯/
মানুহৰ অহংকাৰে
কেতিয়াও সত্যক গ্রহণ কৰিব নিদিয়ে,
সেইবাবে অহংকাৰ কৰা
উচিত নহয়।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫০/
ভাল কামৰ বাবে কিছু বিশেষ
মুহূর্ত শান্ত আৰু হাঁহি মুখে পৰিস্থিতি
নিয়ন্ত্রণ কৰিবলৈ শিকা উচিত।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫১/
আনৰ আচণে
যাতে কেতিয়াও আমাৰ ভিতৰৰ
শান্তি নষ্ট কৰিব নোৱাৰে তালৈ
লক্ষ্য ৰাখিব লাগে।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫২/
জীৱনত যদি আমি
ভাল কথা ভাবো তেনেহলে আমাৰ
জীৱনত ভালেই হয়।
সেইদৰে বেয়া কথা চিন্তা
কৰিলে বেয়াই হয়।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৩/
জীৱনৰ নিয়ম হ’ল
সদায় ভুল মানুহবোৰে আপোনাক
সঠিক শিক্ষা দিব, আৰু
তাক আপুনি গ্রহণ কৰিব লাগিব।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৪/
জীৱনৰ সকলো বস্তুৰ বাবে
এক নির্দিষ্ট সময় আছে,
সেয়ে ধৈর্য ধৰা আৰু জীৱনৰ প্রতি
কৃতজ্ঞ হোৱা।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৫/
জীৱনত যিজনে তোমাক বিশ্বাস কৰে
তেওঁক কেতিয়াও মিছা নকবা,
আৰু যিজনে মিছা কয়
তেওঁক বিশ্বাস নকৰিবা।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৬/
তুমি যদি আনৰ জীৱনত
আশাৰ বন্তি জ্বলোৱা তেনেহলে
সেই পোহৰে তোমাৰ
অহা যোৱা কৰা পথকেই আলোকিত কৰিব।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৭/
য’ত সকলো আশা
আকাংক্ষাৰ পৰিসমাপ্তি ঘটে
তাৰ পৰাই জীৱনৰ শান্তি
আৰম্ভ হয়।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৮/
যদি কাৰোবাৰ ওচৰত সম্পূর্ণ
পৰিয়াল থাকে,
ভোজনৰ বাবে পর্যাপ্ত খাদ্য থাকে
আৰু বাসস্থান থাকে
তেনেহলে সেই মানুহজন কেতিয়াও
দুখীয়া নহয়।
( গৌতম বুদ্ধ )

৫৯/
পৃথিৱীত কোনো বিষ নাই যিয়ে
যোগাত্মক বা পজিটিব মানুহৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে,
পৃথিৱীত এনে কোনো অমৃত নাই
যিয়ে কোনো ঋণাত্মক বা
নিগিটিভ মানুহক সুস্থ কৰি তুলিব পাৰে।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬০/
জীৱনট পোৱা কষ্টবোৰেই
হ’ল আমাৰ বাবে শ্রেষ্ঠ উপহাৰ,
যিবোৰৰ পৰা শিকিব পাৰো।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬১/
এটা মুহূর্ত এটা দিন সলনি
কৰি দিব পাৰে,
এটা দিনে এটা জীৱন সলনি কৰি
দিব পাৰে,
এটা জীৱনে গোটেই বিশ্বকে
সলনি কৰি দিব পাৰে।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬২/
জীৱনত কিবা এটা লক্ষ্য বা উদ্দেশ্যত
উপনীত হোৱাতকৈ,
সেই লক্ষ্যৰ উদ্দেশ্য কৰা যাত্রা ভালদৰে
সম্পূর্ণ কৰাটো বেছি মহত্বপূর্ণ।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬৩/
ভৱিষ্যতৰ সপোতন হেৰাই নাযাবা,
অতীতত হেৰাই নাযাবা,
কেৱল বর্তমানত মনোযোগ দিয়া।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬৪/
গৌতম বুদ্ধক কোনোবাই শুধিছিল
মানুহৰ ভুল ধাৰণা কি ?
গৌতম বুদ্ধে উত্তৰ দিছিল যে
মানুহে ভাবে তেওঁলোৰ হাতত বহুত সময় আছে
কিন্তু সেয়া তেওঁলোকৰ ভুল ধাৰণা।
( গৌতম বুদ্ধ )

৬৫/
মানুহ স্বার্থপৰ, যুক্তিহীন আৰু
অবিবেচক হ’ব পাৰে,
তৎসত্ত্বেও তেওঁলোকক ভাল পাই থাকিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৬৬/
তুমি যদি নিঃস্বার্থভাৱে কিবা ভাল কাম
কৰি আছা,
মানুহে তেতিয়াও তোমাৰ কামত
স্বার্থৰ গোন্ধ পাব।
তথাপিও ভাল কাম কৰিবলৈ নেৰিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৬৭/
তুমি যদি সফল হোৱা,
বহুত মিছা বন্ধু আৰু সঁচা শত্ৰুৰ
সন্মুখীন হ’বা,
তথাপিও সফলতাৰ জখলাৰে উঠি
যাবলৈ নেৰিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৬৮/
সততা আৰু স্পষ্টবাদিতাৰ বাবে
বহু সময়ত তুমি হয়তো আঘাত পাবা,
তথাপিও সৎ আৰু স্পষ্টবাদী হ’বা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৬৯/
তোমাৰ বহু বছৰৰ সাধনাৰ অন্তত গঢ়ি
উঠা এটা কাম বা প্রতিষ্ঠা
খন্তেকতে তচনচ হ’ব পাৰে,
তথাপিও গঢ়াৰ সাধনা নেৰিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৭০/
কাৰোবাক আঘাত দি নাভাবিবা
যে তেওঁ অবুজ বা দুর্বল
মনত ৰাখিবা তেওঁ তোমাক বিশ্বাস কৰিছিল
যাৰ তুমি যোগ্য নাছিলা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

৭১/
খং, হিংসা, লোভ এই তিনিতা হ’ল
মানুহৰ ডাঙৰ ৰোগ,
এই তিনিতা কেতিয়াওঁ আহিব নিদিব।
( ছাই বাবা )

৭২/
যদি মোৰ কোনো ভক্তই পঢ়িবলৈ
আৰাম্ভ কৰে,
তেওঁক মই হাত আগুৱাই দি
সহায় কৰোঁ।
( ছাই বাবা )

৭৩/
যদি কোনোবাই মোক সময় দিয়ে,
আৰু মোৰ ওচৰত আহে
তেনেহলে তাৰ মৃৰ্ত্যক লৈ কোনো ভয়
পোৱা উচিত নহয়।
( ছাই বাবা )

৭৪/
মই কাৰো ওপৰত ৰাগ নকৰো,
কোনো মা কি তাৰ
সন্তানৰ ওপৰত ৰাগ কৰিব পাৰে ?
সাগৰ কি তাৰ পানী নদীত
এৰি দিব পাৰে।
( ছাই বাবা )

৭৫/
অন্ধ তেওঁ নহয় যিয়ে চকুত
দেখা নাপায়,
অন্ধ তেওঁ যিয়ে নিজৰ দোষ
দেখা নাপায়।
( ছাই বাবা )

৭৬/
ভোগ লগা মানুহক অন্ন দিয়া,
পিয়াহ লগা মানুহক পানী দিয়া,
বস্র নথকা মানুহক বস্র দিয়া,
তেনেহলেই ভগৱান সন্তুষ্ট হ’ব।
( ছাই বাবা )

৭৭/
যদি কোনো ঘটনাত মানুহ ভয়প্রাপ্ত হয়
তেনেহলে পৰাজয় হয়,
আৰু যিজন ছব হেৰাইও শান্ত থাকে
তেওঁ হ’ল বিজয়ী।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৭৮/
সময় কেতিয়াও মানুহৰ নির্দেশত নচলে
মানুহক সময়ৰ নির্দেশিত
পথত চলিব লাগে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

 

৭৯/
যি বেলেগৰ খানা কাঢ়ি খায়
তেওঁৰ কোনোদিনেই পেট নভৰে,
যে পাচজনক দি খায়
তেওঁ কোনোদিনেই ভোখা নাথাকে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮০/
জীৱনত চলাৰ পথত বাধা আহিব
কিন্তু সেই পৰিস্থিত ধর্মৰ লগত থাকা,
মনত ৰাখিবা
জয় কিন্তু সত্যৰই হয়।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮১/
জীৱনলৈ চিন্তা কৰিবলৈ গৈ
সকলো সময়ত মনত ৰাখিবা
দোষ ধৰি ৰাখি অতীতৰ সমস্যা
সমাধান নহ’ব,
আৰু দুৰচিন্তা কৰি ভবিষ্যত
পৰিবর্তন নহ’ব।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮২/
পৰুষ নিজকে যিমানেই মহান
নাভাবক কিয়, তাৰ জন্ম নাৰীৰ গর্ভতেই হৈছে।
কোনো নাৰী নিজকে যিমানেই
আধুনিকা গঢ়ি নতুলক কিয়
তাৰ পূর্ণতা দান কোনো পৰুষেই কৰিছে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮৩/
লোভি মানুহ কোনো দিনেই
দুখৰ ভাগ নলয়,
তেওঁলোক সকলো সময়ত সুখৰ ভাগ
লোৱাৰ বাবে বহি থাকে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮৪/
পলম কৰি হ’ব কিন্তু হ’ব
তুমি যি চোৱা সেয়াই হ’ব।
মনত ৰাখিবা তোমাৰ সময় বেয়া
তোমাৰ জীৱন নহয়,
অপেক্ষা কৰা সকলো হ’ব।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮৫/
বিবেক মানুহৰ প্রধান বিচাৰ
যি ব্যক্তি নিজৰ বিবেকক ওচৰত
প্রশ্ন কৰিব জানে,
তেওঁক কোনোদিন কোনো বিচাৰৰ সন্মুখিন
হ’ব লগা নহয়।
( শ্রী কৃষ্ণ )

৮৬/
ব্যৱসাৰ ক্ষেত্রত পৰিকল্পনাৰ আগত
হৈ যোৱা ভুলবোৰৰ পৰা
শিক্ষা লোৱা বেছি জৰুৰী।
( ওয়াৰেন বাফেট )

৮৭/
মই সকলো সময়তে জানিছিলো
যে মই এদিন ধনী হ’ম,
জীৱনত এক মিনিটৰ বাবেও
এই বিষয়ে সন্দেহ নাছিল।
( ওয়াৰেন বাফেট )

৮৮/
যদি তুমি পৃথিৱীৰ ১% ভাগ্যৱান ভিতৰত
এজনো হোৱা,
তেতিয়াও ৯৯% মানুহৰ উন্নতিৰ কথা
চিন্তা কৰা তোমাৰ দায়িত্ব।
( ওয়াৰেন বাফেট )

৮৯/
যদি কোনো কাম ১০ বছৰ লৈকে
কৰিবলৈ ইচ্ছা নহয়,
তেনেহলে সেই কাম ১০ মিনিট কৰাই মূর্খামি।
( ওয়াৰেন বাফেট )

 

৯০/
নিজক কাৰোবাৰ লগত তুলনা নকৰিব,
যদি কৰা,
তেনেহলে আপুনি নিজেই নিজক
অপমান কৰিব।
( বিলগেট )

৯১/
আপুনি যদি ভুল কৰে
সেয়া আপোনাৰ মা-দেউতাৰ ভুল নহয়,
সেয়েহে ভুল কৰাৰ বাবে
দুখ নকৰিবা
ভুলৰ পৰা শিক্ষা লোৱা।
( বিলগেট )

৯২/
মানুহ পৰিৱর্তনক ভয় পায়
যেতিয়া বিদ্যুৎ আবিস্কাৰ হৈছিল
তেতিয়াও মানুহে ভয় পাইছিল।
( বিলগেট )

৯৩/
পৃথিৱীৰ কোনো মানুহেই
আপোনাৰ মূল্য লৈ নাভাবে,
সকলোয়ে আপোনাৰ পৰা কিবা এটা
আশা কৰে।
( বিলগেট )

 

৯৪/
যদি তোমাৰ সপোন দেখাৰ সাহস থাকে,
আৰু সেই সপোনৰ বাবে যদি তুমি
মৰিবলৈ সাজো থাকা
তেনেহলে টকাৰ অভাৱ কোনো
বাধাই নহব।
( জ্যাক’মা )

৯৫/
যদি চেষ্টা নকৰা
তেনেহলে কেনেকৈ বুজিবা
যে পাৰিবা নে নোৱাৰিবা।
( জ্যাক’মা )

৯৬/
আপোনাৰ মাজত যি বস্তুটো থকা
সকলো সময়ত জৰুৰী
সেয়া হৈছে ধৈর্য।
( জ্যাক’মা )

৯৭/
৩০ বছৰৰ আগত এটা সৰু
কোম্পানীত কাম কৰক, তাত আপুনি
ধৈর্য ধৰা আৰু সপোন দেখা
শিকিব পাৰিব।
( জ্যাক’মা )

৯৮/
তুমি কি কৈছা সেয়া পৃথিৱী মনত নাৰাখে,
কিন্তু তোমাৰ কামক পৃথিৱী থকা
লৈকে মনত ৰাখিব।
( জ্যাক’মা )

৯৯/
জীৱনত যদি কিবা কৰিব বিচৰা
তেনেহলে অকলে কেনেকৈ
যুঁজিব লাগে সেয়া শিকি লোৱা।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১০০/
মোক মোৰ সফলতা দি বিচাৰ নকৰিবা,
ব্যর্থতাৰ পৰা কিমান বাৰ ঘূৰি
থিয় হৈছো, সেইটোলৈ বিচাৰ কৰিবা।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১০১/
তুমি যিমান মূল্যবান হ’বা,
সিমানেই সমালোচনাৰ
সন্মুখিন হ’বা।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১০২/
স্বাধীন মনৰ অধিকাৰী বন্ধুসকলক
মই পছন্দ কৰোঁ, কাৰণ
সিহঁত বিভিন্ন সমস্যাক সকলো দৃষ্টিকোণৰ
পৰা চাবলৈ আপোনাক সহায় কৰে।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১০৩/
জনগণৰ মুক্তিৰ বাবে
অৱশ্যই সকলোবোৰ ত্যাগৰ বাবে
প্রকৃত নেতাসকলে প্রস্তত
থাকিব লাগিব।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১০৪/
আপুনি আপোনাৰ
বন্ধু সলাব পাৰে, কিন্তু
ওচৰ চুবুৰীয়া নহয়।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১০৫/
চৰকাৰৰ পৰা
সেৱা মূলক কামৰ আশা কৰিব নোৱাৰি,
তাৰ বাবে অকল সমাজ সেৱা মূলক প্রতিষ্ঠান বোৰ
আগুৱাই আহিব লাগিব।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১০৬/
মই হিন্দু পৰম্পৰাৰ ওচৰত
গর্ব কৰো, কিন্তু ভাৰতীয় পৰম্পৰাৰ ওচৰত
আৰু অধিক গর্ব কৰোঁ।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১০৭/
এতিয়া আগতে হৈ যোৱা
ভুলৰ প্রতিশোধৰ সময় নহয়,
কিন্তু সেই ভালটো ঠিক কৰাহে সময়।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১০৮/
কিছুমান সাধু কবিয়ে কৈছে,
যে কোনেও মানুহৰ ওপৰত নহয়!
মই ভাবো তেওঁৰ মন মানুহৰ ওপৰত।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১০৯/
মানুহ আৰু মানুহৰ মাজত
পার্থক্যৰ বেৰ ভাঙিব লাগিব,
তাৰ বাবে এটা জাতিৰ
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১১০/
এনেকুৱা সুখ সদায়ে
আমাৰ লগত থাকিব লাগে,
যিটো কেতিয়াওঁ নাছিল
কেতিয়াওঁ নাই আৰু কেতিয়াওঁ
নাথাকিব।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১১১/
মানুহে পৰিস্থিতিৰ লগত যুদ্ধ
কৰিব লাগে, এবাৰ যদি
সপোন ভাঙি যায়,
দ্বিতীয়বাৰ পূনৰ গঢ় লৈ উঠিব।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১১২/
সৰু মনৰ দ্বাৰা
কোনো ডাঙৰ হ’ব নোৱাৰে,
এবাৰ মন ভাঙি গ’লে কোনেও সফল
হ’ব নোৱাৰে।
( অটল বিহাৰী বাজপেয়ী )

১১৩/
ঈশ্বৰৰ বাবে খুশিৰ গান গোৱা,
প্রভুৰ নামৰ সেৱা কৰা, আৰু তাৰ
সেৱকৰ সেৱক হৈ যোৱা।
( গুৰু নানক )

১১৪/
যাৰ নিজৰ ওপৰত
বিশ্বাস নাই, তেওঁ কেতিয়াওঁ
ভগৱানক বিশ্বাস নকৰে।
( গুৰু নানক )

১১৫/
বন্ধু সকল আমি কেতিয়াওঁ
মৃত্যুক বেয়া বুলি নকলো হেঁতেন,
যদি জানিলোঁ হেঁতেন যে
বাস্তৱত কেনেকৈ মৰিব পাৰি।
( গুৰু নানক )

১১৬/
কেতিয়াবা কেতিয়াবা
জীৱন আপোনাৰ মূৰত ইটা দি
আঘাত কৰিব,
তেতিয়া বিশ্বাস হেৰাই নেপেলাব।
( ষ্টিভ জবছ )

১১৭/
মোৰ ওচৰত
কম্পিউটাৰ হ’ল এনেকুৱা এটা
অসাধাৰণ টোল যি আমি বনাইছো,
এইটো মনৰ বাইছেকেলেৰ
সমতুল্য ক’লেও ভুল নহ’ব।
( ষ্টিভ জবছ )

১১৮/
বিশ্বৰ সেৰা ধনী হোৱা
মোৰ ওচৰত মূল বিষয় নহয়,
কিন্তু ৰাতি টোপনি যোৱাৰ সময়ত
যাতে ক’ব পাৰোঁ,
হয় মই অসাধাৰণ কিবা কৰিছোঁ।
( ষ্টিভ জবছ )

১১৯/
মানুহৰ লগত সহজ সৰল
ব্যৱহাৰ কৰা মোৰ কাম নহয়,
মোৰ কাম হ’ল
মানুহক দি আৰু ভাল
কিবা কৰোৱা।
( ষ্টিভ জবছ )

১২০/
যি মানুহবোৰে ভাবে
যে তেওলোকে পৃথিৱী সলনি কৰি
দিব পাৰে, সেই সকলে
সেইটোৱেই কৰি দেখুৱাই।
( ষ্টিভ জবছ )

১২১/
আপোনাৰ জীৱনৰ
প্রতিটো মুহূ্র্তই আপোনাৰ
ভবিষ্যতক গঢ়িবলৈ কাম কৰে,
সেই বাবে প্রতিটো মুহূ্র্তকেই
কামত লগাব চেষ্টা কৰক।
( ষ্টিভ জবছ )

১২২/
যিকনো সময়ত মৰি যাব পাৰো,
এই চিন্তাই আমাক সকলোতকৈ ডাঙৰৰ
সিন্ধান্তবোৰ নিবলৈ সাহায্য কৰে।
( ষ্টিভ জবছ )

১২৩/
ধনৰ অহংকাৰ কৰাজন হৈছে মূৰ্খ, কাৰন
ধনে বাহ্যিক সুখ দিব পাৰে কিন্তু
মনৰ সুখ দিব নোৱাৰে।
( চানক্য )

১২৪/
কর্মৰে উপাৰ্জন কৰাজনৰ
ইচ্ছা পূৰণ নহব পাৰে, কিন্তু
ৰাতি টোপনি ভালকৈ মাৰিব পাৰে।
( চানক্য )

১২৫/
কাৰােবাক বেয়া বুলি
কোৱাৰ আগতে এবাৰ ভাবি চাবা
তুমি নিজে কিমান ভাল।
( চানক্য )

১২৬/
তিনিটা বস্তুত কেতিয়াও লাজ নকৰিবা,
পুৰণি পােছাক বৃদ্ধ মা-দেউতা
সৰল জীৱন যাপন।
( চানক্য )

১২৭/
সময় হ’ল জীৱনৰ মুদ্রা,
ইয়াক কেৱল মূল্যৱান বস্তু ক্রয় কৰাতহে
ব্যৱহাৰ কৰিবা।
( চানক্য )

১২৮/
কেতিয়াও বয়স আৰু টকাক লৈ
অহংকাৰ নকৰিবা,
কাৰণ গণনা কৰিব পৰা বস্তুবােৰ এদিন
শেষ হৈ যায়।
( চানক্য )

১২৯/
আপােন-পৰ বিচাৰি মন্তব্য দিয়াজন
ভদ্র মানুহ নহয়, প্রকৃত ভদ্র সেইজন
যিয়ে ভালটোক ভাল আৰু বেয়াটোক বেয়া বুলি
সাহসেৰে ক’ব পাৰে।
( চানক্য )

১৩০/
জীৱনটো সেইটো পুখুৰীৰ দৰে
গঢ় দিয়া য’ত সিংহয়েও পানী খাব
ছাগলীয়েও পানী খাব।
কিন্তু মূৰটো তললৈ কৰি।
( চানক্য )

১৩১/
মােৰ ধৰ্ম ভাল, তােমাৰ ধর্ম বেয়া বুলি যুদ্ধ তর্ক কৰি
তােমাৰ ধর্মক শ্রেষ্ঠ কৰিব নােৱাৰা,
তুমি যদি তােমাৰ ধৰ্মক সচাঁই ভালপােৱা তুমি সৎ কর্মৰে
তােমাৰ ধৰ্মক সন্মান দিব লাগিব।
( চানক্য )

১৩২/
কল্পনাৰ সাগৰত ডুবি নহয়
বাস্তৱতাৰ নৈত সাতুৰিব শিকক
তেহে জীৱনৰ লক্ষ্যত উপনীত
হ’ব পাৰিবা।
( আব্দুল কালাম )

১৩৩/
জীৱনত কিবা
এটা উন্নতি কৰিবলৈ হ’লে
জ্ঞানীৰ লগত ঘুৰিবা মূ্র্খৰ
লগত নহয়।
( আব্দুল কালাম )

১৩৪/
তুমি তোমাৰ ভবিষ্যত
সলনি কৰিব নোৱাৰা, কিন্তু
তোমাৰ অভ্যাসক সলনি কৰিব পাৰা
আৰু অভ্যাসে তোমাৰ ভবিষ্যত
সলনি কৰিবব।
( আব্দুল কালাম )

১৩৫/
যদি তুমি
পৃথিৱীখন সলনি কৰিব বিচৰা
প্রথমে তোমাৰ পৰিয়ালটোৰ পৰাই
আৰাম্ভ কৰা।
( আব্দুল কালাম )

১৩৬/
ধৈর্য দুর্বলতাৰ প্রতীক নহয়
দুর্বলতাৰ প্রতীক হ’ল খং
ধৈর্য হ’ল শক্তিৰ প্রতীক।
( আব্দুল কালাম )

১৩৭/
আমি যদি প্রবল ধুমুহা কঢ়িয়াই অনা
আগন্তুক বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ বিচাৰাে
তেতিয়া ধুমুহাৰ আগে আগেই আমাৰ নাওখন
এৰি দিব লাগিব।
( মহাত্মা গান্ধী )

১৩৮/
মানুহৰ সেৱাৰ মাজেদি মই ইশ্বৰক
লগ পাবলৈ বিচাৰে,
কাৰণ ঈশ্বৰ স্বর্গ বা পাতালত নাই,
আছে মানুহৰ অন্তৰত।
( মহাত্মা গান্ধী )

১৩৯/
অহিংসা কেৱল ঋষি মনিৰ বাবেই নহয়,
ই সর্ব-সাধাৰনৰ বাবেও।
অহিংসা মানৱীয় ধর্ম আৰু সিংসা
হৈছে পশুৰ ধর্ম।
( মহাত্মা গান্ধী )

১৪০/
অসিংসাৰ পূজাৰী
সকল ভয়াতুৰ লোক নহয়,
তেওঁলোক হ’ল মানৱ জাতিৰ ত্রাণকর্তা।
( মহাত্মা গান্ধী )

১৪১/
মই একেৰাহে কেবাদিনো উপবাসে
থাকিব পাৰোঁ,
কিন্তু ভগৱানক প্রার্থনা নকৰাকৈ এদিনো
থাকিব নোৱাৰো।
( মহাত্মা গান্ধী )

১৪২/
এদিনো যদি আপোনাৰ সমস্যা অহা নাই
তেনেহলে সুনিশ্চিত যে আপুনি
ভুল পথে গতি কৰিছে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

 

১৪৩/
দুর্বলতাক কেতিয়াওঁ
ঠাই নিদিবা আৰু ইয়াক
বাঢ়িবলৈ নিদিবা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৪/
যি সত্য তাক নির্ভয়ে
সমাজৰ আগত কোৱা,
এদিন নহয় এদিন সমাজে
স্বীকাৰ কৰিবই।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৫/
যিজনে এই জনমতেই
মুক্তি লাভ কৰিব বিচাৰে,
তেন্তে তেওঁ এই জনমতেই
হাজাৰ বছৰৰ কাম কৰিব লাগিব।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৬/
উঠা আৰু জাগ্রত হোৱা
যেতিয়ালৈ তুমি তোমাৰ লক্ষ্যত
উপনিত হ’ব নোৱাৰা।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৭/
কেৱল সেইজনেই জীয়াই থাকে,
যিজন কেৱল আনৰ বাবে
জীয়াই থাকে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৮/
আমি সেইজনেই
যাক আমাৰ চিন্তা-ধাৰাই সৃষ্টি কৰিছে,
গতিকে মনত ৰাখিব যে আপুনি
কি ভাবিছে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

১৪৯/
বেদনাৰ পৰা যি আনন্দৰ উৎপত্তি হয়,
সেই আনন্দৰ তুলনা নাই।
( ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ )

১৫০/
আনন্দ ভাগ কৰিলে,
দুটা বস্তু পোৱা যায়। এটা হৈছে জ্ঞান,
আনটো হৈছে ভালপোৱা।
( ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ )

১৫১/
ভালপোৱাৰ আনন্দ থাকে অলপ সময়,
কিন্তু বেদনা থাকে গোটেই জীৱন।
( ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ )

১৫২/
আমি বন্ধুৰ পৰা
ভালপোৱা বিচাৰো,
সমবেদনা বিচাৰো,
সাহায্য বিচাৰো,
সেই বাবেই তো বন্ধুক ভালপাওঁ।
( ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ )

১৫৩/
নিন্দা কৰিবলৈ হ’লে বাহিৰৰ পৰা
কৰিব পাৰি।
কিন্তু বিচাৰ কৰিবলৈ হ’লে ভিতৰত
সোমাব লাগে।
( ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ )

১৫৪/
সহায়ৰ প্রয়োজন হোৱা লোকক
সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ যাওঁতে তেওঁলোকে
তোমাক আক্রমন কৰিব পাৰে,
তথাপিও তুমি তেওঁলোকক সহায় কৰিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৫৫/
মই অকলে পৃথিৱীখন সলাব নোৱাৰো,
কিন্তু এটা শিলগুতি দলিয়াই মই পানীত বহুতো
তৰঙ্গৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰোঁ।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৫৬/
জীৱনত কিছুমান মানুহ আহে
আশির্বাদ হৈ,
আৰু কিছুমান মানুহ আহে শিক্ষা হৈ।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৫৭/
আপুনি যদি মানুহক বিচাৰ
কৰিব বিচাৰে,
তেনেহলে ভালপোৱাৰ সময় নাপাব।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৫৮/
আমাৰ মনত যদি শান্তি নাথাকে,
তেতিয়া হ’লে আমি পাহৰি গৈছো যে আমি
এক পথৰ পথিক।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৫৯/
তুমি জোতেই যাবা তাতেই ভালপোৱা
বিতৰণ কৰা, এজন মানুহকো
এনেই উবতাই নিদিবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৬০/
যদি তুমি দৃশ্যমান মানুহকে
ভাল পাব নোৱাৰা
তেন্তে অদৃশ্য ইশ্বৰক কেনেকৈ
ভাল পাবা।
( মাদাৰ টেৰেছা )

১৬১/
ধর্মৰ উপদেশ দিব পাৰি,
কিন্তু নির্দেশ দিব নোৱাৰি।
সকলোকে নিজৰ ধর্মক নিজেই নিচ্চিত
কৰিব লাগে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬২/
যিকোনো ব্যক্তি যি বিচাৰে
সেয়াই হ’ব পাৰে,
যদি সেই বিষয়েৰ ওপৰত বিশ্বাস
ৰাখি চিন্তা কৰে।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৩/
আজি যি তোমাৰ আছে
সেয়া আগত কাৰোবাৰ আছিল,
আৰু ভবিষ্যতে বেলেগ কাৰোবাৰ হৈ যাব
এয়াই সংসাৰৰ নিয়ম।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৪/
জোন আৰু সূর্য
যেনে তুলনা নহয়, ঠিক তেনেকৈ
তোমাৰ জীৱনটো বেলেগৰ
তুলনা নকৰিবা,
যাৰ যেতিয়া সময় আহিব
তেওঁ তেতিয়াই উজ্বলিব।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৫/
কাৰোবাৰ ওপৰত ৰাগ কৰি থকা
অর্থ হ’ল, যে
নিজে বিষ খাই বেলেগগক মৰাৰ
আশা কৰা,
ক্ষতি কিন্তু তোমাৰ হ’ব।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৬/
পৃথিৱীতকৈ ডাঙৰ হ’ল মা,
স্বর্গতকৈ উখ হ’ল দেউতা,
বায়ুতকৈ দ্রুতগামী হ’ল মন,
পৃথিৱীত ঘাসতকৈ সংখ্যাত বেছি
হ’ল দুৰচিন্তা।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৭/
জীৱনক এক দীঘল যাত্রা পথত মন
কৰি আগুৱাই যোৱা,
তোমাৰ উদেশ্য ঠিক থাকিলে
এদিন সঠিক পথৰ সন্ধান পাবা।
( শ্রী কৃষ্ণ )

১৬৮/
যদি এনেকুৱা এটা পদ্ধতি উলাব নোৱাৰা
যে তুমি টোপনিত থাকিলেও
টকা উপার্জন হয়,
তেনেহলে মৰাৰ মুহূর্তলৈকে তোমাৰ
কাম কৰি যাব লাগিব।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৬৯/
মই ১১ বছৰ বয়সত প্রথম বিনিয়োগ কৰো,
তাৰ আগ মুহূর্তলৈকে মই অকল
সময় নষ্ট কৰিছো।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭০/
যদি তুমি অপ্রয়োজনীয় বস্তু ক্রয় কৰি থাকা,
তেনেহলে অতি সোনকালে
তোমাৰ প্রয়োজনীয় বস্তুবোৰ বিক্রি
কৰিব লাগিব।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭১/
সকলোতকৈ সুখী মানুহৰ ওচৰত
সকলোবোৰ নাই, তেওঁলোকৰ ওচৰত
যি আছে সেইখিনি লৈ তেওঁলোক সুখী।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭২/
মোৰ জীৱনৰ সকলোতকৈ ভাল
কামটো আছিল,
সঠিক মানুহবোৰক আদর্শ হিচাবে
বাচি লোৱা।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭৩/
যদি তুমি তোমাৰ ব্যৱসায়ৰ দুর্বলতাৰ
বিষয়ে জানা, তেনেহলে ভয় নাই।
আৰু যদি নাজানা তেতিয়ায়া হ’লে বহুত
বিপদত আছা।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭৪/
যদি তুমি আৱেক নিয়ন্ত্রণ কৰিব নোৱাৰা
তেনেহলে আর্থিক অবস্থাও
নিয়ন্ত্রণ কৰিব নোৱাৰিব।
( ওয়াৰেন বাফেট )

১৭৫/
সাফল্য এটা পৰিপূর্ণ শিক্ষক,
এইটো স্মার্ট মানুহৰ চিন্তাৰ মাজত
সোমাই দিলে কেতিয়াও বিফল নহব।
( বিলগেট )

১৭৬/
যদি মই পৰৱর্তী প্রজন্মক দেখো
তেনেহলে লিডাৰ সেই জন হ’ব
যিয়ে বেলেগক সক্ষম বনাব পাৰে।
( বিলগেট )

১৭৭/
আমাৰ প্রত্যেকৰে
এনেকুৱা এজন মানুহৰ প্রয়োজন
যিয়ে আমাৰ কামৰ বিষয়ে
মতামত দিব,
তেনেহলে জীৱনত সফল হ’ব পাৰিম।
( বিলগেট )

১৭৮/
যেতিয়া তোমাৰ পকেটত টকা থাকিব
তেতিয়া তুমি পাহৰি যাবা
পৃথিৱীৰ মানুহ বোৰক,
কিন্তু যেতিয়া তোমাৰ পকেট খালি থাকিব
তেতিয়া মানুহে পাহৰি যাব
তুমি কোন।
( বিলগেট )

১৭৯/
এবাৰ মই কেইটামান
Subject ত ফেল কৰিছিলো,
কিন্তু মোৰ বন্ধু সকলে পাচ কৰিছিল
এতিয়া তেওঁলোক মাইক্রোছফটৰ ইঞ্জিনিয়াৰ
আৰু মই মাইক্রোছফটৰ প্রতিষ্ঠাতা।
( বিলগেট )

১৮০/
আপুনি যদি গৰিৱ হৈ জন্ম লয় সেয়া
আপোনাৰ দোষ নহয়,
কিন্তু যদি গৰিৱ হৈয়েই মৃর্ত্যু বৰন কৰে
সেয়া আপোনাৰ দোষ।
( বিলগেট )

১৮১/
অতীতৰ সাফল্য হয়তো তোমাক
ব্যর্থতা লৈ যাব,
কিন্তু যদি তুমি প্রতিটো ব্যর্থতাৰ পৰা
শিক্ষা ল’ব পাৰা
তেনেহলে দিনৰ শেষত তুমি এজন
সফল মানুহ হ’বা।
( জ্যাক’মা )

১৮২/
তেওঁলোকে মোৰ নাম দিছে
পাগল জ্যাক,
মই মন কৰোঁ পাগল বেয়া নহয়
আমি পাগল কিন্তু আমি বর্বক নহয়।
( জ্যাক’মা )

১৮৩/
সকলোয়ে তোমাক পছন্দ কৰিব
সেয়া অসম্ভৱ, কিন্তু
এইটো সম্ভৱ, যে সকলোয়ে সন্মান কৰিব।
( জ্যাক’মা )

১৮৪/
যদি তুমি আকাৰত সৰু
তেনেহলে শৰীৰৰ শক্তিৰ সলনি
মগজুৰ শক্তিৰ ওপৰত ভৰষা
কৰা উচিত।
( জ্যাক’মা )

১৮৫/
মই ব্যর্থ হ’লেও কোনো সমস্যা নাছিল,
অন্তত মোৰ আইডিয়াটো মানুহে
জানিলে হেতেন,
মই সফল নহলেও বেলেগে নিচ্ছয়
হ’ল হেতেন।
( জ্যাক’মা )

১৮৬/
৫০ বছৰ বয়স হোৱাৰ পিছত
তোমাৰ জ্ঞান আৰু সম্পদক নতুন বোৰক
সাহায্যৰ কামত লগাওক,
কাৰণ তেওঁলোকে যি কোনো কাম
তোমাতকৈ ভালকৈ কৰিব পাৰিব।
( জ্যাক’মা )

১৮৭/
তোমাৰ কামত যেন
তোমাৰ ভয়বোৰৰ সলনি
আশাবোৰ প্রকাশ পায়।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১৮৮/
যেতিয়া এজন মানুহে
বিবেচনা কৰে যে নিজ জাতি আৰু
দেশৰ প্রতি তেওঁ দায়িত্ব পালন
কৰিছে, তেতিয়া তেওঁ শান্তিতে
মৃত্যু বৰণ কৰিব পাৰে।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১৮৯/
কোৱা হয় যে
কোনেও এটা জাতিক জানিব নোৱাৰে,
যেতিয়ালৈকে কোনোবাই
কাৰাবন্দি নাথাকে।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১৯০/
পিছফালৰ পৰা নেতৃত্ব দিয়া
আৰু লগৰিয়াক বিশ্বাস দিয়া যে
নেতা আছে আগত।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১৯১/
শিক্ষা হৈছে সকলোতকৈ
শক্তিশালী অস্র,
যাৰ মাধ্যমত পৃথিৱী সলনি
কৰিব পাৰোঁ।
( নেলছন মেণ্ডেলা )

১৯২/
চিৰকালৰ বাবে তুমি জীয়াই থাকিবা
সেই ভাবি শিকিবা,
আৰু কাইলৈকে তোমাৰ মৃত্যু ঘটিব,
সেই ভাবি জীয়াই থাকিবা।
(মহাত্ম গান্ধী)

 

১৯৩/
চোৱা, এটা সমাধিয়ে আজি তেওঁৰ কাৰণে পৰ্যাপ্ত,
অথচ জীয়াই থাকোঁতে তেওঁক
গোটেই জগতখনেও অটা নাছিল।
( মহামতি আলেকজেণ্ডাৰ )

১৯৪/
চিৰদিন জীয়াই থাকিবা বুলি ভাবি
তুমি সপোন দেখিবা।
কাইলৈৰ দিনটোৱেই তোমাৰ শেষ দিন
এই ভাবি জীয়াই থাকিবা।
( জেমছ ডিন )

 

১৯৫/
চিঞৰ-বাখৰ একো প্ৰমাণ নকৰে।
কুকুৰাই কণী এটা পাৰিবৰ সময়ত
এনে চিঞৰ-বাখৰ কৰে,
যেন তাই গোটেই পৃথিৱীখনকে প্ৰসৱ কৰিব।
( মাৰ্ক টোৱেইন )

১৯৬/
চকুলো দেখিলে আচৰিত নহ’বা।
হাঁহি-চকুলোত থাকে প্ৰত্যাশা আৰু
কান্দোনৰ চকুপানীত থাকে প্ৰতিশোধ পৰায়ণতা।
( অজ্ঞাত )

 

১৯৭/
জনমত এনেকুৱা এটা বস্তু
যাক দুৰ্বলীয়ে ভয় কৰে,
মূৰ্খই উলংঘা কৰে, জ্ঞানীয়ে বিচাৰ কৰে
আৰু বুদ্ধিমানে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে।
( জ্যাঁ ৰোঁলা )

 

১৯৮/
জন্ম আৰু মৃত্যুৰ
একমাত্ৰ চিকিৎসা হৈছে দুয়োটাৰ মাজৰ
সময়খিনি হাঁহিৰে উপভোগ কৰা।
( জৰ্জ ছণ্টিয়ানা )

 

১৯৯/
জ্ঞানী মানুহে নাৰীৰ সংস্পৰ্শলৈ
অহাটোৱেই উচিত নহয়।
( টলষ্টয় )

 

২০০/
এবাৰ মই কেইটামান
Subject ত ফেল কৰিছিলো,
কিন্তু মোৰ বন্ধু সকলে পাচ কৰিছিল
এতিয়া তেওঁলোক মাইক্রোছফটৰ ইঞ্জিনিয়াৰ
আৰু মই মাইক্রোছফটৰ প্রতিষ্ঠাতা।
( বিলগেট )

২০১/
কৰ্মশক্তিয়ে আমাক তিনিটা
অতি ভয়ঙ্কৰ অনিষ্টকাৰী শক্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে্আ‌
লস্য, বদ অভ্যাস আৰু অভাৱ ৷
( ফৰাচী দাৰ্শনিক ভল্টেয়াৰ )

 

২০২/
আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছো,
মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছো সঁচা,
কিন্তু এই পৃথিৱীত পৰস্পৰৰ স’তে
ভাতৃৰ দৰে বসবাস কৰিবলৈ শিকা নাই ৷
( মাৰ্টিন লুথাৰ )

 

২০৩/
জীৱনৰ অন্য নাম সংগ্ৰাম ৷
সংগ্ৰাম অবিহনে জীৱন জীৱনেই হ’ব নোৱাৰে ৷
সংগ্ৰাম বা সংঘাতৰ স’তে যুঁজি যুঁজি মানুহে যি সাহস,
মনোবল তথা প্ৰেৰণা লাভ কৰে,
সি তেওঁক অসাধ্য সাধন কৰাত শক্তি দিয়ে ৷
( নেপোলেয়ঁ বোনাপাৰ্ট )

 

২০৪/
প্ৰেম হৈছে এনে এক জীৱনপুষ্প
যি প্ৰস্ফুটিত হয় অভাৱনীয়,
অপৰিকল্পিতভাৱে, কোনোৱে নজনাকৈয়ে,
প্ৰকৃতিৰ সকলো নিয়ম উলংঘা কৰি ৷
( ডি এইছ লৰেঞ্চ )

 

২০৫/
এগৰাকী সফল আৰু এগৰাকী
অসফল ব্যক্তিৰ মাজত থকা মূল পাৰ্থক্যটো হ’ল
সফল ব্যক্তিগৰাকীয়ে তেওঁৰ ভূলৰ পৰাই
সদায়েই শিক্ষা লৈ আগবাঢ়ে।
( ডেল কাৰ্নেগী )

 

২০৬/
সফলতাৰ পিছে পিছে দৌৰি নুফুৰিবা,
যদি তুমি সচাঁকৈয়ে সফল হ’ব বিচাৰিছা
তেন্তে ক্ষন্তেক জিৰণি লোৱা আৰু ভাবা
তুমি কি কৰি ভাল পোৱা আৰু কিহত বিশ্বাস কৰা ৷
দেখিবা এইবেলি সফলতাই তোমাক খেদি ফুৰিছে ৷
( ডেভিদ ফ্ৰষ্ট )

 

২০৭/
পৰিস্থিতি যিমানেই ভয়লগা নহওক কিয়,
দৃঢ়তা আৰু আত্মবিশ্বাস থাকিলে জয়লাভ সুনিশ্চিত ৷
( পিয়েৰ টেলহাৰ্ড )

 

২০৮/
এলেহুৱা মানুহৰ শৰীৰ পেলাই থোৱা চাবিৰ নিচিনা ৷
ব্যৱহাৰ নকৰা চাবিত যেনেকৈ মামৰে ধৰে,
কামত নলগোৱা শৰীৰতো সেইদৰে ৰোগ হয় ৷
ব্যৱহাৰ কৰা চাবি যেনে চকচকীয়া,
শ্ৰম কৰা শৰীৰো তেনে কটকটীয়া ৷
তুমি যদি সৰহদিন জীয়াই থাকিবলৈ মন কৰা তেন্তে
বহি সময় নষ্ট নকৰিবা ৷
( ৰিচাৰ্ড )

 

২০৯/
আমি যি জানো সি অতি সামান্য ৷
আমি যি নাজানো তাৰ সীমা নাই ৷
( পাৰলেচ )

 

২১০/
মানুহে যিমান কিতাপ পঢ়িবলৈ শিকে
সিমানে ভাবিবলৈ শিকে।
( জৱাহৰলাল নেহৰু )

 

২১১/
আনক সমালোচনা কৰিবলৈ যোৱাৰ আগতে
নিজক সমালোচনা কৰা ৷
নিজে শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে
আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব পাৰিবা ৷
( চক্ৰেটিচ )

 

২১২/
যি মানুহৰ ধৈৰ্য শক্তি আছে,
তেওঁৰ অসাধ্য একোৱে নাই ৷
( বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন )

 

২১৩/
নিজক সদায় আনন্দত ৰাখিবা ৷
আনন্দময়, উৎসাহী আৰু শক্তিমানৰ কাৰণেহে জগতখন,
দুৰ্বল, নিৰুৎসাহী মানুহৰ বাবে নহয় ৷
( ওমাৰ্চন )

 

২১৪/
তোমাৰ লক্ষ্য স্থান ক’ত ?
সেইটো যদি ঠিক কৰিব নোৱাৰা,
তেন্তে কোন পথে খোজ দিবা কেনেকৈ জানিবা ৷
তোমাৰ লক্ষ্যই তোমাৰ পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব ৷
( লিটন )

২১৫/
প্ৰতিদিনে জীৱনটো উপভোগ কৰা,
তেতিয়াহে ইয়াৰ আচল সোৱাদ পাবা।
( মাৰ্গাৰেট বুনেন )

 

২১৬/
স্বীকাৰ কৰাত মোৰ লজ্জা নাই
যে অন্য কোনো দৰিদ্ৰ লোকৰ সন্তানৰ দৰেই মোৰ শৈশৱ,
আৰু কৈশোৰৰ সময়ছোৱা পাৰ হৈছে ৷
কেতিয়াবা মই মজদুৰৰ কাম কৰিছো,
কেতিয়াবা কাঠফলা কাম,
কেতিয়াবা আকৌ মালবাহী নাৱৰ নাৱৰীয়াৰ কাম।
অতীত যিয়েই নহওক লাগি থকাৰ শক্তি থাকিলে
মানুহৰ ভৱিষ্যত সুন্দৰ হৈ উঠে ৷
( অৰ্বাহম লিংকন )

 

২১৭/
বিশ্বাসৰ ফল প্ৰেম,
প্ৰেমৰ ফল সেৱা,
সেৱাৰ ফল শান্তি ৷
( মাদাৰ টেৰেছা )

 

২১৮/
মহৎ কাৰ্য সমাধা কৰা ব্যক্তিসকলৰ ফালে এবাৰ চোৱাচোন।
দেখিবা তেওঁলোকে দুডাল লাখুটিৰ সহায়ত
আগবাঢ়ি গৈছে এডাল হ’ল উদ্যোগী মন
আৰু আনডাল আদৰ্শ ৷
( ছেমুৱেল বাটলাৰ )

 

২১৯/
কৰ্মত সাফল্য লাভ কৰিবলৈ যি সকলে আগ্ৰহী
তেওঁলোকে ইচ্ছাকৃতভাৱে হওক বা অনিচ্ছাকৃতভাৱে হওক,
পুৱাৰ পৰা গধুলিলৈকে একেৰাহে নিজৰ কামত লাগি থাকিব লাগিব ৷
( ছাৰ জছুৱা )

 

২২০/
এটা কথা মনত ৰাখিবা
তুমি কি বা তোমাৰ কি আছে,
তাৰ ওপৰত তোমাৰ সুখ নিৰ্ভৰ নকৰে ৷
তোমাৰ সুখ নিৰ্ভৰ কৰে তুমি কি চিন্তা কৰা
তাৰ ওপৰতহে ৷
( ডেল কৰ্নেগী )

 

২২১/
ভালভাৱে জীৱন যাপন কৰিব বিচাৰিছা যদি
সত্যক আকোঁৱালি লোৱা ৷
( প্লুটো )

 

২২২/
অকণমান সাহসৰ অভাৱতেই
পৃথিবীৰ বহুতো প্রতিভাৰ অপচয় ঘটে।
( চিডনী স্মিথ )

 

২২৩/
প্ৰেম হৈছে এনে এক জীৱনপুষ্প
যি প্ৰস্ফুটিত হয় অভাৱনীয়,
অপৰিকল্পিত ভাৱে, কোনোৱে নজনাকৈয়ে,
প্ৰকৃতিৰ সকলো নিয়ম উলংঘা কৰি ৷
( ডি এইছ লৰেঞ্চ )

 

২২৪/
জ্ঞানীলোকৰ কেতিয়াবা কিবা ক্ষতি হ’লেও
অদৃষ্টক ধিয়াই হাত সাৱটি বহি নাথাকে।
বৰং আগতকৈ বিপুল উৎসাহেৰে সেই ক্ষতি
পূৰণৰ অৰ্থেহে চেষ্টা কৰে।
( শ্বেক্সপীয়েৰ )

 

২২৫/
হাঁহি হ’ল দেহ-মনক প্ৰশান্ত কৰিব পৰা এটা মহৌষধ,
আৰু তাৰ কোনো পা্বক্ৰিয়া নাই।
( কালাৰ্ইল )

 

২২৬/
জ্ঞান দুইপ্ৰকাৰৰ, একোটা বিষয় সম্পৰ্কে হয়
আমি নিজে জাঁনো, অথবা সেই বিষয়ে যাৱতীয় তথ্য
ক’ত পোৱা যাব পাৰে, সেই কথা আমি জানোঁ।
( ছেমুৱেল জনছন )

 

২২৭/
যিটো শক্তিয়ে পৃথিৱীখন শাসন কৰে,
সেইটো হ’ল মানুহৰ আচৰণ।
সেই আচৰণ নৈতিক আৰু অনৈতিক
দুয়োটাই হ’ব পাৰে।
( নিকোলাছ মূৰে বাটলাৰ )

 

২২৮/
তুচ্ছ আৰু গুৰুত্বহীন কথাবোৰত
অতিশয় ব্যস্ত হৈ থকাটোৱেই হ’
পুখী হোৱাৰ প্ৰধান উপায়।
( এডৱাৰ্ড নিউটন )

 

২২৯/
সৰ্বসাধাৰণ জনতাৰ সহ্য গুণ অসাধাৰণ।
জনতাই সকলোকে ক্ষমা কৰি দিয়ে
প্ৰতিভাশালী বা মহতজনক কোনো দিনে ক্ষমা নকৰে।
( অস্কাৰ ৱাইল্ড )

 

২৩০/
সময়ৰ সদ্ব্যব্যৱহাৰৰ অৰ্থ হ’ল
আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামখিনি বাছি উলিওৱা
উচিত মতে কাম কৰি যোৱা।
( লী ইয়াকুকা )

 

২৩১/
কাইলৈৰ কথা নাভাবিবা,
দৃষ্টি নিবদ্ধ কৰা কেৱল আজিৰ দিনটোৰ ওপৰত।
আজিৰ দিনটোৰ পৰম বিস্ময়েই তোমাৰ কাৰণে যথেষ্ট।
( খলিল জিব্ৰান )

 

২৩২/
বৰ বেছি হুলস্থুল কৰা মানুহে জীৱনত
একো কৰিব নোৱাৰে।
( হেম বৰুৱা )

 

২৩৩/
মহৎ মন এটাই নাৰীক সুন্দৰী কৰি তোলে
আৰু প্ৰতিহিংসাই কৰি তোলে অন্ধ।
( ফ্লেচাৰ )

২৩৪/
মানুহৰ ভূল-ভ্ৰান্তিৰ পৰা চৰিত্ৰ জানিব পাৰি।
( কনফুচিয়াচ )

 

২৩৫/
ইতিহাসৰ পুনৰাবৃত্তি ঘটে।
ইতিহাসত থকা খেলিমেলিবােৰৰ ভিতৰত
এইটোও এটা।
( ক্লেৰেন্স ডেৰো )

 

২৩৬/
যিয়ে কোনাে দিনে ভুল কৰা নাই,
তেওঁ কোনাে দিনে নতুন কামত হাত দিয়াও নাই।
( আলবার্ট আইনষ্টাইন )

 

২৩৭/
প্রেম যে আচৰিত আৰু দৰকাৰী বস্তু
সেই কথা সকলােৱে স্বীকাৰ কৰে।
কিন্তু প্রেম কি সেই কথাত কাৰাে মন নিমিলে।
( ডায়েন একাৰমেন )

 

২৩৮/
মহিলাক ভুল নুবুজিব,
মহিলাই সকলোকে ক্ষমা কৰি দিয়ে।
অন্যথা মানৱ জাতি কাহানিবাই
নিঃশেষ হৈ গ’লহেঁতেন।
( ৰবাৰ্ট এ. হেইনলেন )

 

২৩৯/
হতাশাগ্ৰস্ত লোকক প্ৰলোভিত
কৰিবলৈ কেতিয়াও আগ নাবাঢ়িবা।
( শ্বেক্সপীয়েৰ )

 

২৪০/
আনৰ দোষ-গুণ বা আনে কি কৰিলে,
কি নকৰিলে, তালৈ চকু নিদি,
নিজে কি কৰিছে বা কৰা নাই তালৈহে চকু দিয়া উচিত।
( বুদ্ধদেৱ )

২৪১/
আনক সমালােচনা কৰিবলৈ যােৱাৰ আগতে
নিজকে সমালােচনা কৰা। নিজে শুদ্ধ আৰু
পৱিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ
যােগ্যতা অর্জন কৰিব পাৰিবা।
( চক্রেটিছ )

 

২৪২/
আমি যি জানাে সি অতি নগণ্য।
আমি যি নাজানাে তাৰ সীমা নাই।
এতেকে নিজক জ্ঞানী বুলি ভবা অনুচিত।
( পাপলেচ )

 

২৪৩/
এশজন শিক্ষকে কৰিব নােৱাৰা কাম
এগৰাকী আদর্শ মাতৃয়ে অকলেই কৰিব পাৰে।
( জর্জ হাবার্ট )

 

২৪৪/
মানুহৰ সাহস অনুপাতে
জীৱনৰ বিস্তৃতি ঘটে বা জীৱন সংকুচিত হয়।
সাহসেই সফলতাৰ চাবি-কাঠী।
( এনিছ নিন্ )

 

২৪৫/
মানুহৰ মন পেৰাচুটৰ দৰেই,
খােল খালেহে সি ক্রিয়াশীল হয়।
( থমাচ দেবাৰ )

 

২৪৬/
প্রতিভাৰ নিৰানব্বৈ ভাগেই হ’ল অধ্যৱসায়।
( থমাছআলভা এডিছ )

 

২৪৭/
নম্ৰতা সজ ব্যৱহাৰৰ অনুপান।
( সত্যনাথ বৰা )

 

২৪৮/
যৌৱনত আমি শিকো,
বয়স কালত হৃদয়ঙ্গম কৰাে।
( এম. ই. ইচেনবেচ )

 

২৪৯/
আৱিষ্কাৰ কৰি যােৱা ব্যাখ্যাৰ পৰা আঁতৰি থাকা।
( জর্জব্রাকে )

 

২৫০/
যিজন মানুহক তুমি ভাল নােপােৱা
তেওঁৰ বিষয়ে ভাৱি এক মিনিট সময়াে খৰচ নকৰিবা।
( আইছেন হাৱাৰ )

 

২৫১/
আনে তােমাৰ গালৈ দলিওৱা ইটা শিলগুটিৰে
তুমি এটা সুস্থিৰ ভেটি গঢ়িবলৈ যত্ন কৰা, সফল হ’বা।
( ডেভিড ব্রিকলি )

 

২৫২/
শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত পাঠ্য-পুথিৰ জ্ঞানতকৈ
বাস্তব অভিজ্ঞতাৰ জ্ঞান বেছি মূল্যবান।
( জে. এইচ. ব্রিকলি )

 

২৫৩/
অতি সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ মানুহ হ’লেও
জ্ঞানীজনে অতিথি সৎকাৰ কৰে।
( বাল্মীকি )

 

২৫৪/
যি নিজকে চিনি পায় তেওঁ ভগৱানকো চিনি পায়।
( আবুল কালাম )

 

২৫৫/
কোনেও সমস্যা সম্পর্কে বুজিবলৈ যত্ন নকৰে।
যেতিয়া ই বীভৎস ৰূপ লয় তেতিয়া ন্যায়িক তদন্তৰ দাবী জনায়।
কাৰ বিৰুদ্ধে এই তদন্ত চৰকাৰৰ নে আন্দোলনকাৰীৰ ?
যিবােৰ কাৰকে ঘটনা ঘটায় তাৰ বিৰুদ্ধে এই তদন্তৰ
নীতিয়ে একো কাম কৰিব নােৱাৰে।
( গিয়ানী জাইল সিং )

 

২৫৬/
এটিকেট’ তথা শিষ্টাচাৰে একে সময়তে দুটা উদ্দেশ্য সাধন কৰে।
তাৰ সহায়েৰে আপুনি মানুহৰ ওচৰ চাপি যাব পাৰে
আৰু তাৰ সহায়েৰেই আপুনি মানুহক
বহুত দূৰত ৰাখিব পাৰে।
( ডেভিদ ৰাইজমেন )

 

২৫৭/
কাপুৰুষে যাত্ৰা আৰম্ভ নকৰেই,
নিশকটীয়াবােৰে আধাবাটতে মৰে।
( ব্ৰূচ কেটন )

 

২৫৮/
শিক্ষা হ’ল জীৱন ব্যাপী চলা এক বিকাশমুখী প্রক্রিয়া।
( শিক্ষাবিদ ডিউই )

 

২৫৯/
ব্যক্তিৰ জীৱনক বঢ়াই সর্বব্যাপক শক্তিৰে সৈতে সংযুক্ত কৰা,
মানুহ আৰু প্ৰকৃতিৰ মাজত এক শক্তি বিৰাজ কৰা
আৰু এককে উপলব্ধি কৰাই শিক্ষাৰ লক্ষ্য।
( ফ্ৰৱেল )

 

২৬০/
সুস্বাস্থ্য তথা পৰমায়ুৰ বাবে নিৰামিষ আহাৰেই শ্রেষ্ঠ।
( মনুসংহিতা )

 

২৬১/
গৃহ হ’ল শিক্ষাৰ আৰম্ভণি বিন্দু।
( ৰোচেন ক্ৰেজ )

২৬২/
ৰুটি আৰু মদ শেষ হৈ যায়,
প্ৰিয়াৰ চকু ঘোলা হৈ পৰিব কিন্তু কিতাপ হ’ল অনন্ত যৌৱন
ৰূপে থাকি যাব যদিহে এখন মহৎ কিতাপ হয়।
( ওমৰ খায়াম )

 

২৬৩/
ভাল সঙ্গ আৰু ভাল কথোপকথন বৰ সৰল গুণ
( ৱালটন )

 

২৬৪/
মানুহৰ মাজত দেৱতা আছে ।
সেই দেৱতাক কামেৰে আৰু বিশ্বাসেৰে পাব পাৰি।
( চক্ৰেটিছ )

 

২৬৫/
পাপ আমাৰ শত্ৰু, পূণ্য ইয়াৰ বন্ধু।
( মহাবীৰ )

 

২৬৬/
তুমি যিদৰে আনৰ ব্যৱহাৰ আশা কৰা
আনকো তুমি তেনে ব্যৱহাৰ কৰিবা।
( কনফুচিয়াচ )

 

২৬৭/
মৰমে মৰম জন্ম দিয়ে।
( ছফোপল )

 

২৬৮/
জীৱনৰ বহু সমস্যাৰ সমাধান হয় নিদ্ৰা
আৰু প্ৰত্যাশাৰ মাজেৰে।
এই দুয়োটাই দৈৱৰ বিৰল অৱদান।
( ভল্টেয়াৰ )

 

২৬৯/
নাৰী আৰু পূৰুষে অপলক দৃষ্টিৰে পৰস্পৰলৈ চাই থকাতো প্ৰেম নহয়।
দুয়োজনে একেতা দিশলৈ চাই থকাটোৱেই প্ৰেম।
( ফ্ৰাচোঁৱা ছাৰ্গা )

 

২৭০/
একমাত্ৰ প্ৰাণীৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাই জঘন্য পাপ নহয়।
তাতোকৈ জঘন্য পাপ হ’ল কাৰোবাৰ প্ৰতি থকা অৱজ্ঞাহে
( জৰ্জ বানাৰ্ড শ্ব )

 

২৭১/
প্ৰৌঢ়ই সকলোকে বিশ্বাস কৰে,
মাজবয়সীয়াই সকলোকে সন্দেহৰ চকুৰে চায়
আৰু তৰুণে জানে সকলোখিনিয়েই।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

 

২৭২/
সাফল্যৰ উচ্চতম শৃংগত যদি
আৰোহণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছা,
তেন্তে নিম্নতম পৰ্যায়ৰ পৰা সাধনা আৰম্ভ কৰা।
( ছাইৰাছ )

 

২৭৩/
আত্ম প্রশংসাকাৰীক ভগৱানে ঘিণ কৰে।
( ছেন্টক্লিমেন্ট )

 

২৭৪/
শিক্ষা জাতিৰ মেৰুদণ্ড।
এই মেৰুদণ্ড ভাঙিলে জাতিৰ উন্নতিৰ সকলো
পথেই অবৰুদ্ধ হয়।
( ৰাজা ৰামমোহন ৰায় )

 

২৭৫/
শিক্ষকসকল হ’ল ৰাষ্ট্ৰৰ মান আৰু
আমাৰ প্ৰকৃত খনিকৰ।
( জৰ্জ ৱাশ্বিংটন )

 

২৭৬/
ধন উপার্জন কৰিবলৈ গৈ মই সময় নষ্ট কৰিব নােৱাৰোঁ।
( আগাচিজ )

 

২৭৭/
আজিৰ কাম কাইলৈ কৰিম বুলি পেলাই নথবা
কাইলৈ মােৰ অৱস্থা কি হ’ব তুমি নাজানা।
( হজৰত মহম্মদ )

 

২৭৮/
এজন মানুহ যদি আন সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ হয়,
তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁৰ এখন হাত বা
এটা চকু বেছিকৈ আছে৷ তাৰ প্ৰকৃত কাৰণ হ’ল জ্ঞানৰ অনুশীলনৰ দ্বাৰা
তেওঁ নিজৰ মন আৰু বুদ্ধিক অধিক তীক্ষ্ণ তথা
কাৰ্য্যক্ষম কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হৈছে৷।
( ঋকবেদ )

 

২৭৯/
ছাত্ৰ অৱস্থাত জাতীয়তাৰ দ্বাৰা অনুপ্রাণিত হ’ব
নােৱাৰিলে ছাত্র জীৱন ব্যর্থ।
( তৰুণৰাম ফুকন )

 

২৮০/
বতাহে সহায় কৰিলেও হাবিৰ জুইয়ে পানীলৈ চোঁচা নলয়।
( কালিদাস )

 

২৮১/
তোমাৰ যদি আত্মবিশ্বাস আছে তেন্তে লোকৰ
সন্দেহলৈ ভয় নকৰিবা
( ৰুদয়াৰ্ড কিপলিং )

 

২৮২/
যিজন মানুহে পিছফালৰ পৰা তোমাক ছুৰীৰে আঘাত নকৰি
সম্নুখৰ পৰা কৰে, তেওঁকেই ভাল বন্ধু বুলি ক’ব পাৰি।
( লিওনাড লুই লেভিনছন )

 

২৮৩/
কিতাপৰ পাতৰ পৰা শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীসকলে
তােমালােকৰ চৰিত্ৰ দিব নােৱাৰে।
চৰিত্ৰ গঠন আচল জীৱনৰ পৰাহে আহে।
প্রকৃতপক্ষে তােমালােকৰ নিজৰ ভিতৰৰ পৰাহে
চৰিত্ৰ বিকাশ হ’ব লাগিব।
( মহাত্মা গান্ধী )

 

২৮৪/
দুর্ভাগ্য পাখি মেলি উৰি আহে আৰু খােজ কাঢ়ি গুচি যায়।
( এইচ. জি. বন )

 

২৮৫/
তোমাৰ লক্ষ্য স্থান ক’ত ?
সেইটো যদি ঠিক কৰিব নোৱাৰা,
তেন্তে কোন পথে খোজ দিবা কেনেকৈ জানিবা।
তোমাৰ লক্ষ্যই তোমাৰ পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব।
( লিটন )

 

২৮৬/
ভগৱানে স্বর্গৰ দুৱাৰ খুলিব পৰা ছাবি এপাট সকলোকে দিছে,
অৱশ্যে এইটো অন্য কথা যে সেই একেপাট
ছাবিৰে নৰকৰ দুৱাৰো খোল খায়।
( গ্ৰীক পটন্তৰ )

 

২৮৭/
মানুহে মানুহক অন্ধকাৰৰ পৰা পোহৰলৈ আনিব পাৰে।
মানুহক নতুন জীৱন দান দিব পাৰে।
পৃথিৱীত প্ৰেম আৰু মহানুভৱতাৰে এই কাম কৰিব পাৰি।
( মামনি ৰায়চম গোস্বামী )

 

২৮৮/
গছ যিমানেই ওখ নহওক কিয়,
ইয়াৰ পাত সদায় মাটিলৈকে সৰি পৰে।
( মালয়ী প্ৰবচন )

 

২৮৯/
গাহৰিক কেতিয়াও গান গাবলৈ,
শিকাবলৈ মৰসাহ নকৰিবা।
প্ৰথম কাৰণ তোমাৰ সময় অপচয় হ’ব,
দ্বিতীয়তে গাহৰিও আমনি পাব।
( লেজাৰচ লং )

 

২৯০/
গোলাপৰ গছত কাঁইট থকাৰ বাবে তুমি অভিযোগ কৰিব পাৰা
আৰু কাঁইটৰ মাজতো যে গোলাপৰ দৰে সুন্দৰ ফুল থাকিব পাৰে,
তাক প্ৰশংসাও কৰিব পাৰা।
( টম উইলছন )

 

২৯১/
জনমত এনেকুৱা এটা বস্তু
যাক দুৰ্বলীয়ে ভয় কৰে,
মূৰ্খই উলংঘা কৰে,
জ্ঞানীয়ে বিচাৰ কৰে আৰু বুদ্ধিমানে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে।
( জ্যাঁ ৰোঁলা )

 

২৯২/
জন্ম আৰু মৃত্যুৰ একমাত্ৰ চিকিৎসা হৈছে
দুয়োটাৰ মাজৰ সময়খিনি হাঁহিৰে উপভোগ কৰা।
( জৰ্জ ছণ্টিয়ানা )

 

২৯৩/
জীৱন সত্য, জীৱন বিশ্বস্ত,
কবল ইয়াৰ লক্ষ্যস্থল নহয়।
( লং ফেলো )

 

২৯৪/
জীয়াই থকাৰ বাবে আমি সদায় সাজু হওঁ,
কিন্তু সেই জীয়াই থকাটো নহয়গৈ কেতিয়াও।
( ইমাৰ্ছন )

 

২৯৫/
জীৱনত এটা কথাত কেতিয়াও ভুল নকৰিবা,
সেয়া হ’ল – সুযোগ কাহানিও দুবাৰ নাহে।
( কেমফৰ্ট )

 

২৯৬/
সভ্যতাৰ লক্ষ্য হ’ল ৰাজনীতিক অন্তঃসাৰ কৰি তোলা
আৰু বিজ্ঞান – কলাক জীনৱৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ কৰি তোলা।
( আৰ্থাৰ চিঞ্জলা )

 

২৯৭/
কেনেকৈ প্ৰত্যাখান কৰিব লাগে তাক
জনাতো কেনেকৈ সন্মতি জনাব লাগে,
তাৰ পমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ।
( বাল্টাজাৰ গ্ৰেছিয়ান )

 

২৯৮/
পূৰণি বন্ধুৱেই হ’ল মানুহৰ সুন্দৰতম দাপোণ।
( জৰ্জ হাবাৰ্ট )

 

২৯৯/
নিজক আৰু পৃথিীখনক ভাল পাবলৈ
শিকাতো হ’ল জীৱনজোৰা এক প্ৰেম – কাহিনীৰ মধুৰ আৰম্ভণি।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

 

৩০০/
ঘৰৰ দুৱাৰত তলা নামাৰা আৰু কেতিয়াও মিছা
কথা নকোৱা- দুয়োটা একেই কথা।
( এলিজাবেথ বাৱেন )

৩০১/
পৃথিৱীত যিমান মানুহ আছে
সেইসকলৰ ভিতৰত শতকৰা মাত্র পােন্ধৰজনমান
মানুহেহে যিকোনাে বিষয়ে মৌলিক চিন্তা কৰে।
চিন্তা কৰাটোৱেই হ’ল বেছি ভাগ মানুহৰ কাৰণে
আটাইতকৈ ডাঙৰ শক্তি।
( লুথাৰ বাৰবেংক )

 

৩০২/
কোনো নিৰাশাবাদীয়েই আকাশৰ তৰাৰ ৰহস্য আৱিষ্কাৰ কৰা নাই,
কোনো অনাবিষ্কৃত ভূমিলৈ নৌ যাত্ৰা কৰা নাই বা মানৱ
আত্মাৰ বাবে নতুন স্বৰ্গৰ বাৰ্তা বহন কৰি অনা নাই।
( হেলেন কেলাৰ )

 

৩০৩/
মানুহৰ জীৱনৰ শূণ্যতা আৰু আনন্দহীনতাই মানুহক
সমাজ পাতি বাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰে,
কিন্তু সমাজত প্ৰচলিত বহু বেয়া কথা আৰু বেয়া ৰীতি-নীতিয়ে
মানুহক সমাজৰ পৰা দূৰলৈ ঠেলি দিব খোজে।
এই দুয়োটাৰ মাজত ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰি চলাৰ একমাত্ৰ
উপায় হ’ল বিনয় আৰু শিষ্টাচাৰ।
( শ্বপেনহাৱাৰ )

 

৩০৪/
যিজন মানুহে বদহজম,
নিদ্ৰাহীনতা আৰু বেয়া বতৰৰ কাৰণে কাপুৰুষৰ দৰে
আচৰণ কৰে, সেই একেজন মানুহেই পাতল নৈশ আহাৰ খালে,
ৰাতি ভালকৈ টোপনি যাব পাৰিলে আৰু শুই উঠিয়েই এটা উজ্জ্বল
ৰাতিপুৱাৰ মুখামুখি হ’লে বীৰৰ দৰে আচৰণ কৰিব পাৰে।
( লৰ্ড চেষ্টাৰফিল্ড )

 

৩০৫/
ভয় কমকৈ কৰিবা, আশা কৰিবা বেছিকৈ।
হুমুনিয়াহ কমকৈ পেলাবা, উশাহ ল’বা বেছিকৈ।
বেছিকৈ পেকৰেকাই নাথাকিবা,
কথা ক’বা বেছিকৈ। ঘৃণা কমকৈ কৰিবা, ভাল পাবা বেছিকৈ।
ইয়াকে কৰিলে পৃথিৱীৰ সকলো ভাল বস্তু তোমাৰেই হ’ব।
( ৰে়ড ইণ্ডিয়ান নীতিকথা )

 

৩০৬/
মোৰ প্ৰজন্মৰ মানুহৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ
আৱিষ্কাৰটো হ’ল এই যে মানুহে নিজৰ মনোভাব তথা
জীৱনৰ প্ৰতি দৃষ্টিভংগী সলনি কৰি তেওঁলোকৰ গোটেই
জীৱনটোকেই সলনি কৰি দিব পাৰে।
( উইলিয়াম জেমছ )

 

৩০৭/
মানৱ সমাজক শাসন কৰাৰ দিশত আত্মোৎসৰ্গ কৰা
আটাইবোৰ লোকেই এই কথাত পতিয়ন গৈছে যে একোখন
সাম্ৰাজ্যৰ ভাগ্য ইয়াৰ যুৱচামৰ শিক্ষা-দীক্ষাৰ ওপৰতেই নিৰ্ভৰশীল।
( এৰিষ্টট’ল )

 

৩০৮/
ভৱিষ্যতৰ বাবে তৈয়াৰী হোৱাৰ সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ পথ হ’ল সমস্ত বুদ্ধি,
ক্ষমতা আৰু আগ্ৰহ সহকাৰে আজিৰ কাম কৰি যোৱা।
( উইলিয়াম এছলাৰ )

 

৩০৯/
ডাঙৰ ট্ৰেজেডীয়ে জীৱনটোক ক্ষয় নকৰে।
জীৱনটোক অবিৰামভাৱে ক্ষয় কৰি থাকে তুচ্ছ বিৰক্তিবোৰে আৰু
সময়ৰ পৌনঃপুনিক অপচয়বোৰে।
আমাৰ শত্ৰুসকলে আমাৰ ক্ষয় নকৰে,
আমাৰ ক্ষয় কৰে আমাৰ বন্ধুসকলে বা আধা বন্ধুসকলে- যিসকলে আমাৰ
ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধেও আমাক লগ পাবলৈ বিচাৰি ফুৰে।
( আঁৰি দ্য মথাঁৰলেঁট )

 

৩১০/
যিজন মানুহে বদহজম,
নিদ্ৰাহীনতা আৰু বেয়া বতৰৰ কাৰণে কাপুৰুষৰ দৰে আচৰণ কৰে,
সেই একেজন মানুহেই পাতল নৈশ আহাৰ খালে,
ৰাতি ভালকৈ টোপনি যাব পাৰিলে আৰু শুই উঠিয়েই এটা উজ্জ্বল
ৰাতিপুৱাৰ মুখামুখি হ’লে বীৰৰ দৰে আচৰণ কৰিব পাৰে।
( লৰ্ড চেষ্টাৰফিল্ড )

 

৩১১/
যি মানুহৰ হেৰুৱাবলৈ একো নাই,
তেওঁক কেতিয়াও প্ৰতিযোগিতালৈ আহ্বান নকৰিবা।
( গ্ৰেচিয়ান )

 

৩১২/
আমি যি জানোঁ, সেইখিনি ঝাঁনো বুলি জনা আৰু
আমি নাজানোঁ, তাক নাজানোঁ বুলি জনাটোৱেই
হ’ল প্ৰকৃত জ্ঞান।
( থৰো )

 

৩১৩/
কোনোদিনে প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন
নোহোৱালৈকে তেওঁনো কিমান অসত,
সেয়া কোনোদিনেই বুজি নাপায়।
( জৰ্জ বিলিঙ্ছ )

 

৩১৪/
যি মানুহে নিজৰ অকৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণে আনক দোষাৰোপ কৰে,
তেনে মানুহে নিজৰ কৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণেও
আনকেই কৃতিত্ব দিয়া উচিত।
( হাৱাৰ্ড নিউটন )

 

৩১৫/
মনত ৰাখিব – বন্ধু আহিব আৰু যাব,
কিন্তু শত্ৰুৰ সংখ্যা সদায় বাঢ়ি গৈ থাকিব = ব্যক্তিগত
নীৰৱতাৰ মাজত আৰু সিয়েই নিঃসংগতা সহ্য
কৰিবলৈ আমাক শক্তি দিয়ে।
( ভি . এছ . প্ৰিছেত )

 

৩১৬/
জ্ঞানৰ শেষ পৰীক্ষা প্ৰমাণ বা যুক্তিৰ সন্ধান নহয়।
বিশ্বাস কৰিবলৈ শিকাই হ’ল তাৰ বুনিয়াদ।
( কালাৰ্ইল )

 

৩১৭/
অতি জ্ঞানীজনে সদায় নিজৰ পথ নিজে নিৰ্ধাৰন কৰে।
( ইউৰিডিছ )

 

৩১৮/
ব্যাপক জ্ঞান নথকা লোকৰ হাতত বিদ্যাৰ
ক্ষমতা পৰা অনুচিত।
( গুনাভিৰাম বৰুৱা )

 

৩১৯/
ভাগ্যক কাহানিও বিশ্বাস নকৰিবা,
বিশ্বাস কৰিবা শক্তিক।
( ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা )

 

৩২০/
শিক্ষাৰ উদ্দেশ্য হ’ল মানুহক মানুহ ৰূপে গঢ়ি তোলা,
মানুহৰ পৰিচয় প্ৰকাশত শিক্ষাৰ অৱদান তুলনাবিহীন।
( ৰাজা ৰামমোহন ৰায় )

৩২১/
প্ৰতিভাৰ কণ্ঠস্বৰ অতি কোমল কিন্তু তাৰ বিশেষত্ব
এইটোৱেই যে নিজৰ অভীষ্ট সিদ্ধি নোহোৱালৈ
ই কেতিয়াও স্তব্ধ নহয়।
( ছিগমণ্ড ফ্ৰয়েড )

 

৩২২/
পােকে কোট চোলা নষ্ট কৰাৰ লেখিয়াকৈ ঈর্ষায়ো
মানুহৰ জীৱন শেষ কৰা।
( ক্রাইচষ্টম )

 

৩২৩/
জীৱনটো আচলতে খুব চুটি,
কেৱল জীৱনৰ দুখ যন্ত্রণাবােৰেহে খুব দীঘলীয়া যেন কৰে।
( পাব্রিয়াছ ছাইৰাছ )

 

৩২৪/
প্রেমিকালৈ যচা চুমাটোৰ দৰে উপদেশটো বৰ উপাদেয় বস্তু।
অকণাে টকা-পইছা খৰচ নহয় আৰু
দি উঠি বৰ আত্মতৃপ্তি পােৱা যায়।
( জর্জ বার্ণার্ডশ্ব )

 

৩২৫/
মােক মৰম আৰু কাম এই দুটাই মাত্র দিয়া।
( টমাছ মৰিছ )

 

৩২৬/
খাবৰ বাবে, পিন্ধিবৰ বাবে মানুহে সুন্দৰভাৱে যিহকে কৰে, সেয়ে কৃষ্টি।
( বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা )

 

৩২৭/
সত্যৰ দ্বাৰাহে সত্য লাভ হয়, হিয়া দান কৰিলেহে পাব পাৰি।
( মাৰ্ছেল )

 

৩২৮/
নিজৰ দুখ গুচাবৰ একমাত্র উপায় পৰৰ দুখ পতিওৱা।
( তৰুণৰাম ফুকন )

 

৩২৯/
জ্ঞানী লোকে কিবা ক্ষতি হʼলেও অদৃষ্টক ধিয়াই হাত সাৱটি বহি নাথাকে,
বৰং আগতকৈ বিপুল উৎসাহ আৰু উদ্যমেৰে সেই
ক্ষতিপূৰণৰ অৰ্থেহে চেষ্টা কৰে।
( শ্বেকছপীয়েৰ )

 

৩৩০/
বয়স হোৱাৰ লগে লগে সকলোৱে এই কথা উপলব্ধি কৰিব যে
এজন মানুহৰ দুখন হাতৰ এখন হৈছে নিজক সহায় কৰিবলৈ
আৰু আনখন আনৰ সহায়ৰ বাবে।
( আন্দ্ৰে হেপবাৰ্ণ )

 

৩৩১/
আপুনি পূৰুষেই হওক বা মহিলাই হওক,
এই পৃথিৱীত সাহসৰ অবিহনে একোৱেই কৰিব নোৱাৰে।
সন্মানৰ পিছত সাহসেই হ’ল শ্ৰেষ্ঠ মানৱ প্ৰমূল্য।
( জেম্ছ এলেন )

 

৩৩২/
তোমাৰ অন্তৰৰ পৱিত্ৰখিনি তোমাৰ মুখাৱয়বত ফূুটি উঠে।
অন্তৰ পৱিত্ৰ কৰি ৰখাই হ’ল আত্মা আৰু
শৰীৰৰ বাবে প্ৰথম কৰণীয়।
( চেইন্ট জে’ৰম )

 

৩৩৩/
তুমি যেতিয়া যন্ত্ৰণা ভোগ কৰা,
তেতিয়া ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিবা,
কাৰণ য়ন্তৰণা হ’ল জীৱাই থকাৰ নিশ্চিত লক্ষণ।
( এলবাৰ্ট হুবাৰ্ড )

 

৩৩৪/
তুমি যদি এখন জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিব খুজিছা,
তেন্তে কাঠৰ শক্তিৰ হিচাপ লোৱাৰ আগতে লোৱাৰ আগতে
সাগৰৰ বিশালতা আৰু ভয়াৱহতালৈ দৃষ্টি দিয়া উচিত।
( এন্টইন দ্য ছেইন্ট )

 

৩৩৫/
সুখী হোৱাৰ প্ৰাথমিক চিন্তানো কি ?
মোৰ মতে মানুহজন আচলতে যি,
সেয়া হ’বলৈ ইচ্ছা কৰাই হ’ল সুখী হোৱাৰ
আৱশ্যকীয় চৰ্তসমূহৰ প্ৰথমটো।
( ইৰাছমাছ )

 

৩৩৬/
বিশ্বব্ৰক্ষ্মাণ্ড আৰু মানুহৰ মুৰ্খামি – এই দুযোতাই হ’ল অসীম।
এই দুই অসীমৰ ভিতৰত প্ৰথমটো বিষয়ত মোৰ স্পষ্ট ধাৰণা নাই।
( এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন )

 

৩৩৭/
যিটো জীৱনক প্ৰেমে প্ৰেৰণা দিয়ে,
জ্ঞানে পথ দেখুৱাই, সেইটোৱেই হ’ল ভাল জীৱন।
( বাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

 

৩৩৮/
আন্ধাৰ আঁতৰাবলৈ যিদৰে পোহৰৰ প্ৰয়োজন তেনেদৰে
ঘৃণা আঁতৰাবলৈ প্ৰয়োজন প্ৰেম।
( মাৰ্টিন লুথাৰ কিং )

 

৩৩৯/
মহৎ কাৰ্য সমাধা কৰা ব্যক্তিসকলৰ ফালে এবাৰ চোৱাচোন ৷
দেখিবা তেওঁলোকে দুডাল লাখুটিৰ সহায়ত আগবাঢ়ি গৈছে – এডাল হ’ল
উদ্যোগী মন আৰু আনডাল আদৰ্শ।
( ছেমুৱেল বাটলাৰ )

 

৩৪০/
কৰ্মত সাফল্য লাভ কৰিবলৈ যি সকলে আগ্ৰহী তেওঁলোকে
ইচ্ছাকৃতভাৱে হওক বা অনিচ্ছাকৃতভাৱে হওক পুৱাৰ পৰা গধুলিলৈকে
একেৰাহে নিজৰ কামত লাগি থাকিব লাগিব।
( ছাৰ জছুৱা ৰেনল্ডছ )

 

৩৪১/
আমি দুখীয়া হ’ব পাৰোঁ, কিন্তু
যাতে অসত নহও তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব।
( মাও জে দং )

 

৩৪২/
সাহসী মানুহৰ বাবে সৌভাগ্য আৰু দুৰ্ভাগ্য তেওঁৰ সোহাঁত আৰু বাওঁহাত মাত্ৰ।
নিজৰ সুবিধাৰ বাবে তেওঁ দুয়োকে সমানে ব্যৱহাৰ কৰে।
( চিয়েনাৰ চেন্ট কেপেৰিন )

 

৩৪৩/
যি জাতিৰ সাহিত্য নাই সেই জাতি জীৱাই থাকিও মৰাৰ দৰে।
( তুলসী দাস )

 

৩৪৪/
অন্য মানুহে খাবলৈহে জীয়াই থাকে,
আনহাতে মই জীয়াই থাকিবলৈহে খাওঁ।
( চক্ৰেটিছ )

 

৩৪৫/
আমি গোটোৱা সকলোবোৰ সম্পত্তিৰ ভিতৰত জ্ঞান মাথো অবিনাশী।
( চক্ৰেটিছ )

 

৩৪৬/
কম কথা কোৱা বেছি কাম কৰা মানুহে
সফলতা লাভ কৰিব পাৰে।
( ঈশ্বৰ চন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ )

 

৩৪৭/
আদর্শ মানুহ সেইজনেই যিজনে অন্যৰ উপকাৰ কৰি আনন্দ পায়
আৰু আনৰ পৰা উপকাৰ গ্ৰহণ কৰিব লাগিলে লজ্জিত হয়।
( এৰিষ্টটল )

 

৩৪৮/
নিজ মাতৃক অৱহেলা কৰি দেশ মাতৃক সেৱা
কৰাৰ গেষ্টা ভণ্ডামি মাথোন।
( তৰুণ ৰাম ফুকন )

 

৩৪৯/
ভুলকৈ জনাতকৈ একো নজনাই ভাল।
( শ্বেইক্সপীয়েৰ )

 

৩৫০/
প্ৰথমে বিষয়তো বুজি লোৱা,
শব্দবোৰ আপোনা – আপুনি ওলাই আহিব।
( কেটো )

 

৩৫১/
কোনো এঠাইৰ অন্যায় নহয়,
সকলো ঠাইৰ ন্যায়ৰ প্ৰতি এক ভাবুকি।
( মাৰ্টিন কিং লুথাৰ )

 

৩৫২/
আনে কি কৰিছে ভবাতকৈ নিজে কি কৰিছোঁ ভৱাহে বেছি দৰকাৰ।
( ৰাজা ৰামমোহন ৰায় )

 

৩৫৩/
অনিষ্টই আঘাষ্টৰহে সম্ভেদ দিয়ে,
ইয়াৰপৰা কোনো লাভ বা মুনাফা নহয়।
( উইলিয়াম শ্বেক্সপিয়েৰ )

 

৩৫৪/
জীৱনত কি কৰিব, সেয়া বুজি নোপোৱা সাধাৰণ
লোকেহে আন এটা জন্ম কামনা কৰে।
( আনাটোলে ফ্ৰান্স )

 

৩৫৫/
আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছো,
মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছো সঁচা, কিন্তু
এই পৃথিৱীত পৰস্পৰৰ স’তে ভাতৃৰ দৰে বসবাস কৰিবলৈ শিকা নাই।
( মাৰ্টিন লুথাৰ )

 

৩৫৬/
আন্ধাৰ যিমান গভীৰ হ’ব,
প্ৰভাতো সিমানেই উজ্বল হ’ব৷ চাৰিওফালৰ পৰা অন্ধকাৰে
আৱৰি ধৰিলেও ভয় নকৰিবা, পোহৰ হ’বই।
( জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালা )

 

৩৫৭/
গভীৰ অমানিশা অথবা কালৰাত্ৰিৰ বুকুতে যেনেদৰে প্ৰভাত লুকাই থাকে,
তেনেদৰেই বুকুত সাহস বান্ধি আগুৱাই গৈ থাকিলে হেজাৰ
পৰাজয়ৰ পাছতো জয়লাভ নিশ্চিত হৈ উঠে।
( ভূপেন হাজৰিকা )

 

৩৫৮/
কাহানিও ধৈৰ্য আৰু সাহস নেহেৰুৱাব৷ হতাশ নহ’ব কাহানিও,
যদি হতাশো হয় তেন্তে সেই অৱস্থাতেই একাগ্ৰতাৰে যন্ত্ৰবৎ কাম কৰি যাব।
( বিখ্যাত ৰাজনীতিবিদ এডমাণ্ড বাৰ্ক )

 

৩৫৯/
অতীত আৰু বৰ্তমানক লৈ তৰ্কত লিপ্ত হোৱাটোতকৈ অৰ্থহীন কথা
আৰু একো নাই৷ কাৰণ তাৰ পৰা আমি হেৰুৱাও আমাৰ বৰ্তমানক।
( উইনষ্টন চাৰ্চিল )

 

৩৬০/
মোক তেজ দিয়া, মই তোমাক স্বাধীনতা দিম।
( নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু )

 

৩৬১/
আপোনাৰ অভিজ্ঞতা,
পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু বংশানুক্ৰমিক চৰিত্ৰই আপোনাক যি দিছে
সেয়াই আপোন৷ ভালেই হওক,
বেয়াই হওক নিজৰ বাগিচাৰ পৰিচাৰ্যা আপুনি নিজেই কৰিব লাগিব৷
সুন্দৰ হওঁক বা অসুন্দৰেই হওঁক আপোনাৰ জীৱনৰ সংগীতৰ সুৰ
আপুনিয়ে সৃষ্টি কৰি বাদ্যও নিজেই বজাব লাগিব।
( ডেল কাৰ্ণেগী )

 

৩৬২/
ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হ’লে জটিলতাই কোনো ধৰণৰ
প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে।
( মেকিয়াভেলে )

 

৩৬৩/
সাফল্য মানুহৰ জীৱনলৈ সৌভাগ্যক্ৰমে নাহে।
সফলতা লাভৰ বাবে প্ৰয়োজন কঠোৰ পৰিশ্ৰম,
দায়বদ্ধতা, সাহস আৰু ত্যাগৰ৷ কিন্তু এইসমূহতকৈও গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তুটো হ’ল
কামৰ প্ৰতি নিষ্ঠা আৰু ভালপোৱা।
( মহান ফুটবলাৰ পেলে )

 

৩৬৪/
বেলি মাৰ যায়, কিন্তু গ্রহ উপগ্রহই তাৰ প্রতিবিম্বৰেই বাটৰুৱাক পথ দেখুৱায়।
কোনােবা জাতি পৃথিৱীত নাইকীয়া হয়, কিন্তু
তাৰ মানসিক বিকাশৰ জেউতী বা প্রতিবিম্বই পুৰুষানুক্রমে
মানৱ সমাজক পােহৰ দি থাকে।
( ড° বাণীকান্ত কাকতি )

 

৩৬৫/
ডাঙৰ আৰু যথেষ্টসৎখ্যক ভুলৰ মাজেদি নহাকৈ কোনো এজন
মানুহেই মহান তথা সফল হ’ব নোৱাৰে।
( উইলিয়াম শ্বেইক্সপীয়েৰ )

 

৩৬৬/
যি মানুহে নামমাত্ৰও আনৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে,
তেওঁৰ জীৱনৰ কোনো অৰ্থ নাই ৷
( মণ্টেইন )

 

৩৬৭/
দৈ গাখীৰে পেটৰ ভিতৰত থকা বিভিন্ন ৰােগৰ বীজাণু
আৰু সিহঁতে তাত উৎপন্ন কৰা বিহবােৰ নষ্ট কৰিব পাৰে।
সেয়েহে বর্তমান দৈ গাখীৰ সর্বশ্রেষ্ঠ খাদ্য দ্রব্য বুলি পৰিগণিত।
( ক্ৰুইক চাঙ্ক এমডি )

 

৩৬৮/
প্ৰত্যকটো সমাধানৰ বীপৰীতে মই এটা সমচ্যা থিয় কৰিব পাৰাঁ,
কাৰণ মই এজন দাৰ্শনিক।
( ৰবাৰ্ট জেণ্ড )

 

৩৬৯/
যিসকল মানুহৰ হাতত থাকে প্ৰচুৰ সময়,
তেওঁলোকে কাম কৰিবলৈ কাহানিও সময় নাপায়৷ অথচ যিসকল
সদায় কামতেই ব্যস্ত হৈ থাকে তেওঁলোকৰ কিন্তু নতুন নতুন
কাম কৰিবলৈ সময়ৰ অভাৱ নহয়।
( লৰ্ড চেষ্টাৰফিল্ড )

 

৩৭০/
ভাগ্য বুলি বেলেগ এটা বস্তু নাই,
মানুহৰ চৰিত্ৰই মানুহৰ নিয়তি।
( হেৰাক্লিটাছ )

 

৩৭১/
সম্পদৰ লালসাই নহয়,
হেৰোৱা সম্পদৰ দুখেহে মানুহক অধিক হতাশাগ্ৰস্ত কৰি তোলে।
( আলফ্ৰেড দ্য মছেট )

 

৩৭২/
মদ এনে এবিধ বস্তু যি জীয়াক মাৰে আৰু মৰাক সংৰক্ষণ কৰে।
( জামাকচ )

 

৩৭৩/
সেইজনেই প্ৰকৃত সাহসী যিজনে নিজৰ ব্যৰ্থতাৰ কথা
অকপটে স্বীকাৰ কৰিব পাৰে আৰু সেই ব্যৰ্থতাৰ
শিক্ষাৰে সফলতাৰ পথত বাট বুলিব পাৰে।
( অভিনয় শিল্পী মৰিচ চেভালিয়া )

 

৩৭৪/
প্ৰতিদিনে জীৱনটো উপভোগ কৰা,
তেতিয়াহে ইয়াৰ আচল সোৱাদ পাবা।
( মাৰ্গাৰেট বুনেন )

 

৩৭৫/
জীৱনটো এক মহৎ উপহাৰ।
যিসকলে জীৱনক ভাল নাপায় সেইসকলে
এই উপহাৰ গ্ৰহণৰ অনুপযুক্ত।
( ড০ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ )

 

৩৭৬/
তুমি ভালেই কৰা বা বেয়াই কৰা মানুহে তোমাক সমালোচনা কৰিবই।
সেইবুলি সমালোচনাৰ ভয়ত অকৰ্মণ্য হৈ বহি থাকিবা নেকি ?
( নেপ’লিয়ান বোনাপাৰ্টি )

 

৩৭৭/
ধৰ্ম নামৰ দৈত্যটোক বধ কৰিব নোৱাৰালৈকে
স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰি।
( বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

 

৩৭৮/
একমাত্ৰ সন্তানেহে মাতৃৰ সাহস আৰু দুখ বুজি পায়।
( মুল্কৰাজ আনন্দ )

 

৩৭৯/
জীৱনত দুটাই ট্ৰেজেডি – বিচৰাতো নোপোৱা আৰু পোৱাতো।
( অস্কাৰ ৱাইল্ড )

 

৩৮০/
কাম কৰাৰ সময় এতিয়াই,
কিবা এটা কৰাৰ সময় কেতিয়াওঁ শেষ হৈ নাযায়।
( কাৰ্ল ছেণ্ডবাগ )

 

৩৮১/
ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা অবিহনে মানুহে বহুতো প্ৰকৃত সত্যৰ
সম্পূৰ্ণ অৰ্থ কেতিয়াও হৃদয়ংগম কৰিব নোৱাৰে।
( জন ষ্টুৱাৰ্ট মিল )

 

৩৮২/
সৰু বুলি কাকো অৱহেলা নকৰিবা।
তুমি সৰু বুলি উলাই কৰা বস্তু এটাই তোমাক কেতিয়াবা
বিৰাট সত্যৰ সন্ধান দিব পাৰে।
( গ্যেটে )

 

৩৮৩/
বিবেকেই জীৱনৰ গুপ্ত আদালত।
( হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী )

 

৩৮৪/
নিজে আৰ্জি আনক পৰিপূৰ্ণ ৰূপক ভগাব পৰাতে শিক্ষিকৰ কৃতিত্ব।
( সয়ম্বৰ ঘৰফলীয়া )

 

৩৮৫/
আশা আছে বাবে পৃথিৱীখন বৰ ধুনীয়া।
( হেম বৰুৱা )

 

৩৮৬/
কামেই হ’ল জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠতম উপাসনা।
( হোমেন বৰগোহাঞি )

 

৩৮৭/
পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেয়া কাম আনৰ সু-নাম নষ্ট কৰা।
( ৰামকৃষ্ণ পৰমংস )

 

৩৮৮/
মহত মন এটাই নাৰীক সুন্দৰী কৰি তোলে আৰু
প্ৰতিহিংসাই কৰি তোলে অন্ধ।
( ফ্লেচাৰ )

 

৩৮৯/
সাহসী মানুহৰ বাবে সৌভাগ্য আৰু দুৰ্ভাগ্য তেওঁৰ সোহাঁত আৰু বাওঁহাত মাত্ৰ।
নিজৰ সুবিধাৰ বাবে তেওঁ দুয়োকে সমানে ব্যৱহাৰ কৰে।
( চিয়েনাৰ চেন্ট কেপেৰিন )

 

৩৯০/
যিতো শক্তিয়ে পৃথিৱীখন শাসন কৰে,
সেইটো হ’ল মানুহৰ আচৰণ। সেই আচৰণ নৈতিক
আৰু অনৈতিক দুয়োটাই হ’ব পাৰে।
( নিকোলাছ মূৰে বাটলাৰ )

 

৩৯১/
বিবেক হ’ল এনে এক পৱিত্ৰ ঠাই – যত একমাত্ৰ ঈশ্বৰেহে
বিচাৰক হিচাপে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে।
( লেমেন্নেইচ )

 

৩৯২/
অতীতৰ ঋণ পৰিশোধ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল
ভৱিষ্যতটোক আমাৰ ওচৰত ঋণী কৰি ৰখা।
( জন বুকান )

 

৩৯৩/
যিহেতু যুদ্ধ আৰম্ভ হয় মানুহৰৰ মনৰ,
সেয়েহে মানুহৰ মনৰ ভিতৰতে প্ৰথমে শান্তি সুৰক্ষিত কৰি তুলিব লাগিব।
( ইউনেস্ক’ৰ সংবিধান )

 

৩৯৪/
একমাত্ৰ কাম আৰু আদৰ্শতে জীৱন উতসৰ্গ নকৰিবা।
মানৱিক সম্পৰ্কই হ’ল জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠ সম্পদ।
সেয়া মই বৰ পলমকৈ গম পালোঁ।
( কাথাৰিণ্ড চুছন্নাছ প্ৰিচাৰ্ড )

 

৩৯৫/
যেতিয়া সকলো মানুহেই একে ধৰণে চিন্তা কৰে,
তেতিয়া বুজিব লাগে যে কোনো এজন মানুহেই গভীৰভাৱে চিন্তা নকৰে।
( ওৱাল্টাৰ লিপমেন )

 

৩৯৬/
তুচ্ছ আৰু গুৰুত্বহীন কথাবোৰত অতিশয়
ব্যস্ত হৈ থকাটোৱেই হ’ল পুখী হোৱাৰ প্ৰধান উপায়।
( এডৱাৰ্ড নিউটন )

 

৩৯৭/
সৰ্বসাধাৰণ জনতাৰ সহ্য গুণ অসাধাৰণ।
জনতাই সকলোকে ক্ষমা কৰি দিয়ে – প্ৰতিভাশালী বা
মহতজনক কোনো দিনে ক্ষমা নকৰে।
( অস্কাৰ ৱাইল্ড )

 

৩৯৮/
সময়ৰ সদ্ব্যব্যৱহাৰৰ অৰ্থ হ’ল আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ
কামখিনি বাছি উলিওৱা উচিত মতে কাম কৰি যোৱা।
( লী ইয়াকুকা )

 

৩৯৯/
বহু কথা জনা জনকেই জ্ঞানী বুলি নকয়৷ জনা কথাক
যথাযথ প্ৰয়োগ কৰিব পৰা জনহে জ্ঞানী।
( লেনিন )

 

৪০০/
জীয়াই থকাটো ডাঙৰ কথা নহয়,
ডাঙৰ কথাটো হ’ল তুমি আঁতৰি যোৱাৰ পিছতো মানুহৰ মনত তোমাৰ কৰ্মৰাজি,
আদৰ্শ জীপাল হৈ থকাতোহে৷ কাল বলুকাত খোজ ৰাখি থৈ যোৱা
সম্ভৱ মাথোঁ সুকৰ্মৰাজিৰ দ্বাৰাহে।
( লিঅ’টলষ্টয় )

৪০১/
একমাত্ৰ প্ৰাণীৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাই জঘন্য পাপ নহয়,
তাতোকৈ জঘন্য পাপ হ’ল কাৰোবাৰ প্ৰতি থকা অৱজ্ঞাহে।
( জৰ্জ বানাৰ্ড শ্ব )

 

৪০২/
প্ৰৌঢ়ই সকলোকে বিশ্বাস কৰে,
মাজবয়সীয়াই সকলোকে সন্দেহৰ চকুৰে চায় আৰু
তৰুণে জানে সকলোখিনিয়েই।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

 

৪০৩/
সাফল্যৰ উচ্চতম শৃংগত যদি আৰোহণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছা,
তেন্তে নিম্নতম পৰ্যায়ৰ পৰা সাধনা আৰম্ভ কৰা।
( ছাইৰাছ )

 

৪০৪/
আপুনি পূৰুষেই হওক বা মহিলাই হওক,
এই পৃথিৱীত সাহসৰ অবিহনে একোৱেই কৰিব নোৱাৰে।
সন্মানৰ পিছত সাহসেই হ’ল শ্ৰেষ্ঠ মানৱ প্ৰমূল্য।
( জেম্ছ এলেন )

 

৪০৫/
মানুহৰ সাহস অনুপাতে জীৱনৰ বিস্তৃতি ঘটে বা
জীৱন সংকুচিত হয়। সাহসেই সফলতাৰ চাবি – কাঠী।
( এনিছ নিন্ )

 

৪০৬/
সভ্যতাৰ লক্ষ্য হ’ল ৰাজনীতিক অন্তঃসাৰ কৰি তোলা
আৰু বিজ্ঞান – কলাক জীনৱৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ কৰি তোলা।
( আৰ্থাৰ চিঞ্জলা )

 

৪০৭/
কেনেকৈ প্ৰত্যাখান কৰিব লাগে
তাক জনাতো কেনেকৈ সন্মতি জনাব লাগে,
তাৰ পমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ।
( বাল্টাজাৰ গ্ৰেছিয়ান )

 

৪০৮/
তুমি যদি এখন জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিব খুজিছা,
তেন্তে কাঠৰ শক্তিৰ হিচাপ লোৱাৰ আগতে লোৱাৰ আগতে
সাগৰৰ বিশালতা আৰু ভয়াৱহতালৈ দৃষ্টি দিয়া উচিত।
( এন্টইন দ্য ছেইন্ট )

 

৪০৯/
সুখী হোৱাৰ প্ৰাথমিক চিন্তানো কি ?
মোৰ মতে মানুহজন আচলতে যি, সেয়া হ’বলৈ ইচ্ছা কৰাই হ’ল
সুখী হোৱাৰ আৱশ্যকীয় চৰ্তসমূহৰ প্ৰথমটো।
( ইৰাছমাছ )

 

৪১০/
বিশ্বব্ৰক্ষ্মাণ্ড আৰু মানুহৰ মুৰ্খামি – এই দুযোতাই হ’ল অসীম।
এই দুই অসীমৰ ভিতৰত প্ৰথমটো বিষয়ত মোৰ স্পষ্ট ধাৰণা নাই।
( এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন )

 

৪১১/
কাইলৈৰ কথা নাভাবিবা,
দৃষ্টি নিবদ্ধ কৰা কেৱল আজিৰ দিনটোৰ ওপৰত।
আজিৰ দিনটোৰ পৰম বিস্ময়েই তোমাৰ কাৰণে যথেষ্ট।
( খলিল জিব্ৰান )

 

৪১২/
নিজৰ বিষয়ে ভবাটো কেতিয়াও অপৰাধ হ’ব নোৱাৰে।
মই এটা কথা সদায় জানোঁ, প্ৰকৃততে নিজৰ বিষয়ে নভবা
মানুহজনে একোকেই নাভাবে।
( অস্কাৰ ৱাইল্ড )

 

৪১৩/
আমি যি জানোঁ,
সেইখিনি ঝাঁনো বুলি জনা আৰু আমি নাজানোঁ,
তাক নাজানোঁ বুলি জনাটোৱেই হ’ল প্ৰকৃত জ্ঞান।
( থৰো )

 

৪১৪/
কোনোদিনে প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন নোহোৱালৈকে তেওঁনো কিমান অসত,
সেয়া কোনোদিনেই বুজি নাপায়।
( জৰ্জ বিলিঙ্ছ )

 

৪১৫/
যি মানুহে নিজৰ অকৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণে আনক দোষাৰোপ কৰে,
তেনে মানুহে নিজৰ কৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণেও
আনকেই কৃতিত্ব দিয়া উচিত।
( হাৱাৰ্ড নিউটন )

 

৪১৬/
ব্যক্তিগত নীৰৱতাৰ মাজত আৰু
সিয়েই নিঃসংগতা সহ্য কৰিবলৈ আমাক শক্তি দিয়ে।
( ভি . এছ . প্ৰিছেত )

 

৪১৭/
ম্ৰতা সজ ব্যৱহাৰৰ অনুমান।
( সত্যনাথ বৰা )

 

৪১৮/
জ্ঞানৰ শেষ পৰীক্ষা প্ৰমাণ বা যুক্তিৰ সন্ধান নহয়,
বিশ্বাস কৰিবলৈ শিকাই হ’ল তাৰ বুনিয়াদ।
( কালাৰ্ইল )

 

৪১৯/
মনত কিবা ক্ষোভ থকা মানেই জীৱনৰ
কিবা এটা উদ্দেশ্য থকা।
( এৰিক হফাৰ )

 

৪২০/
সত্য – সুন্দৰৰ বোলে সনা জীৱন – অভিজ্ঞতা
প্ৰকাশেই সাহিত্য।
( ড মহেন্দ্ৰ বৰা )

 

৪২১/
পৰিশ্ৰমেৰে সকলোৰে মন জয় কৰিব পাৰি।
( হোমাৰ )

 

৪২২/
দুৰ্ভাগ্য পাখি মেলি উৰি আহে আৰু খোজ কাঢ়ি গুচি যায়।
( এইচ . জি . বন )

 

৪২৩/
পাপক ঘৃণা কৰিবা কিন্তু পাপীক ঘৃণা নকৰিবা।
( ষীশুখ্ৰীষ্ট )

 

৪২৪/
নিজক আৰু পৃথিীখনক ভাল পাবলৈ শিকাতো হ’ল
জীৱনজোৰা এক প্ৰেম – কাহিনীৰ মধুৰ আৰম্ভণি।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

 

৪২৫/
আপুনি সন্মান কৰা মানুহজন মোক দেখুৱাই দিয়ক,
আপুনি কেনেধৰণৰ মানুহ মইআপোনাক জনাই দিম।
( থমাছ কাৰ্লাইন )

 

৪২৬/
বন্ধুক সদায় এখন ছবিৰ দৰে ভাবিবা,
ছবি এখন চাবলৈ যেনেদৰে উপযুক্ত পোহৰৰ দৰকাৰ,
তেনেদৰে বন্ধুকো উপযুক্ত ধৰণে চাবা।
( জেনি জেৰম চাৰ্চিল )

 

৪২৭/
একমাত্ৰ প্ৰতিকাৰহীন চৰম নৈৰাশ্যৰ ভেটিতহে
আত্মাৰ আৱাস আৱাস নিৰাপদভাৱে নিৰ্মাণ কৰিব পাৰি।
( বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

 

৪২৮/
পৃথিৱীত যি যি মহত কাৰ্য সংঘটিত হৈছে,
সকলোখিনিয়েই সম্ভৱ হৈছে প্ৰত্যাখাৰ দ্বাৰাহে।
( মাৰ্টিন লুঠাৰ )

 

৪২৯/
জীৱনত কোনো সুোগ – সুবিধা নাপালোঁ বুলি কোনো মহত লোকে
আপত্তি কৰাৰ উদাহৰণ নাই।
( আৰ . ডব্লিউ . এমাৰছন )

 

৪৩০/
জীৱাই থকাৰ বাবে পৃথিৱীখন অতি ভয়াৱহ ঠাই,
এয়া অসত মানুহৰ বাবে হোৱা নাই, হৈছে নিবনুৱা সকলৰ বাবেহে।
( আইনষ্টাইন )

 

৪৩১/
তোমাৰ অন্তৰৰ পৱিত্ৰখিনি তোমাৰ মুখাৱয়বত ফূুটি উঠে।
অন্তৰ পৱিত্ৰ কৰি ৰখাই হ’ল আত্মা আৰু শৰীৰৰ বাবে প্ৰথম কৰণীয়।
( চেইন্ট জে’ৰম )

 

৪৩২/
কোনো এঠাইৰ অন্যায় নহয়,
সকলো ঠাইৰ ন্যায়ৰ প্ৰতি এক ভাবুকি।
( মাৰ্টিন কিং লুথাৰ )

 

৪৩৩/
এখন ভাল কিতাপ আপোনাৰ সৰ্বোত্তম বন্ধু আজিৰ নহয়, চিৰদিনৰ বাবে।
( মাৰ্টিন টুপাৰ )

 

৪৩৪/
বন্ধুত্ব বোলা বস্তু জমা ধনৰ দৰে,
ব্যৱহাৰ নকৰিলেহে সি উচ্চ শিখৰ পায়।
( এলবাৰ্ট হাৱাৰ্ড )

 

৪৩৫/
এজন শিক্ষকে কৰিব নোৱৰা কাম এগৰাকী আদৰ্শ মাতৃয়ে
অকলেই কৰিব পাৰে।
( জৰ্জ হাবাৰ্ট )

 

৪৩৬/
ইতিহাস হ’ল অতীতৰ ৰাজনীতি আৰু
ৰাজনীতি হ’ল বৰ্তমানৰ ইতিহাস।
( এডমাণ্ড বাৰ্ক )

 

৪৩৭/
যি মানুহে নিজে শ্ৰদ্ধা বিচাৰি ফুৰে,
তেওঁক শ্ৰদ্ধা কৰাতো অসম্ভৱ হৈ পৰে।
( ভঙেনাগৰ্ছ )

 

৪৩৮/
মানুহ এজনক তেওঁৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা নহয়,
তেওঁৰ প্ৰশ্নৰ দ্বাৰাহে বিচাৰ কৰিব লাগে।
( ভলটেয়াৰ )

 

৪৩৯/
অধ্যয়নে এজন মানুহক সম্পূৰ্ণ মানৱ হিচাপে গঢ়ি তোলে।
( ফ্ৰান্সিচ বেকন )

 

৪৪০/
সাংস্কৃতিক দৃষ্টিভংগীৰ অবিহনে এজন ব্যক্তি
কেতিয়াও সুখী হ’ব নোৱাৰে।
( শীলভদ্ৰ )

৪৪১/
শিক্ষকসকলক সমাজৰ জাগ্ৰত পহৰী বুলি কোৱা হয়।
( ব্ৰাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

 

৪৪২/
আমি দুখীয়া হ’ব পাৰোঁ,
কিন্তু যাতে অসত নহও তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব।
( মাও জে দং )

 

৪৪৩/
ভুলকৈ জনাতকৈ একো নজনাই ভাল।
( শ্বেইক্সপীয়েৰ )

 

৪৪৪/
প্ৰথমে বিষয়তো বুজি লোৱা,
শব্দবোৰ আপোনা – আপুনি ওলাই আহিব।
( কেটো )

 

৪৪৫/
মানুহৰ ভূল – ভ্ৰান্তিৰ পৰা চৰিত্ৰ জানিব পাৰি।
( কনফুচিয়াচ )

 

৪৪৬/
তোমাৰ যদি আত্মবিশ্বাস আছে তেন্তে লোকৰ
সন্দেহলৈ ভয় নকৰিবা।
( ৰুদয়াৰ্ড কিপলিং )

 

৪৪৭/
নিজ মাতৃক অৱহেলা কৰি দেশ মাতৃক সেৱা
কৰাৰ গেষ্টা ভণ্ডামি মাথোন।
( তৰুণ ৰাম ফুকন )

 

৪৪৮/
আত্মশক্তিৰে আত্মৰক্ষা নকৰিলে আন কোনেও
আপোনাক ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে।
( অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী )

 

৪৪৯/
সোণৰ দ্ৰাবক সুৱগা, কামৰ দ্ৰাবক অভ্যাস।
( সত্যনাথ বৰা )

 

৪৫০/
ব্যাপক জ্ঞান নথকা লোকৰ হাতত
বিদ্যাৰ ক্ষমতা পৰা অনুচিত।
( গুনাভিৰাম বৰুৱা )

 

৪৫১/
অপ্ৰয়োজনত পশুৱে আন পশুৰ পৰা বিৰত থাকে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

 

৪৫২/
তুমি যেতিয়া যন্ত্ৰণা ভোগ কৰা,
তেতিয়া ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিবা, কাৰণ
য়ন্তৰণা হ’ল জীৱাই থকাৰ নিশ্চিত লক্ষণ।
( এলবাৰ্ট হুবাৰ্ড )

 

৪৫৩/
যি জাতিৰ সাহিত্য নাই সেই জাতি জীৱাই থাকিও মৰাৰ দৰে।
( তুলসী দাস )

 

৪৫৪/
জীৱনত কি কৰিব, সেয়া বুজি নোপোৱা সাধাৰণ লোকেহে
আন এটা জন্ম কামনা কৰে।
( আনাটোলে ফ্ৰান্স )

 

৪৫৫/
তোমাৰ গোপনীয়তা যদি আনে ৰক্ষা কৰাতো বিচাৰা,
তেন্তে প্ৰথমে নিজে গোপনীয়তা ৰক্ষা কৰি চলাতো প্ৰয়োজন।
( চানক্য চা )

 

৪৫৬/
অতি জ্ঞানীজনে সদায় নিজৰ পথ নিজে নিৰ্ধাৰন কৰে।
( ইউৰিডিছ )

 

৪৫৭/
যি মানুহে নিজে শ্ৰদ্ধা বিচাৰি ফুৰে,
তেওঁক শ্ৰদ্ধা কৰাতো অসম্ভৱ হৈ পৰে।
( ভঙেনাগৰ্ছ )

 

৪৫৮/
মানুহ এজনক তেওঁৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা নহয়,
তেওঁৰ প্ৰশ্নৰ দ্বাৰাহে বিচাৰ কৰিব লাগে।
( ভলটেয়াৰ )

 

৪৫৯/
মানুহৰ এই জীৱন অনন্ত আৰু প্ৰেম অমৰ ৷
কিন্তু মৃত্যু ? আমাৰ দৃষ্টিৰে ঢুকি পোৱা দিগন্তই হ’ল মৃত্যু ৷
( ৰজিটাৰ ৰেমণ্ড )

 

৪৬০/
অসমীয়া জাতিৰ প্রতিভা ভাগ্যৰ জাপৰ তলত লুকাই আছে।
সুযোগ আৰু সুবিধা পালেই এদিন সি ভমকাই উঠিব।
( চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱাল )

৪৬১/
অখণ্ড সুখ যি এটা ৰাতিপুৱাৰ পৰা আন এটা ৰাতিপুৱালৈ স্থায়ী হয়।
তেনে সুখ মই সহ্য কৰিব নােৱাৰাে।
( এন্টন চেখভ )

 

৪৬২/
আনক ঘৃণা কৰাতো এন্দুৰৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ
নিজৰ ঘৰ জ্বলাই দিয়াৰ লেখীয়া।
( হেৰী এমাৰছন )

 

৪৬৩/
এটোপাল চীয়াহিয়ে লাখ লাখ লোকৰ চিন্তাৰ বাট খুলি দিব পাৰে।
( বাইৰন )

 

৪৬৪/
বতাহৰ বীপৰীতে চিলাই আটাইতকৈ ওপৰলৈ উৰে,
বতাহৰ লগত নহয়।
( উইনষ্টন চাৰ্চিল )

 

৪৬৫/
সদায় মনত ৰাখিবা – ভ্ৰাতৃ কেতিয়াবা ব ন্ধু নহ’বও পাৰে,
কিন্তু বন্ধু সদায়েই ভ্ৰাতৃ।
( ৰেন ফ্ৰেংকলিন )

 

৪৬৬/
আপোনাৰ দৈন্দনিন জীৱনেই আপোনাৰ
মন্দিৰ আৰু আপোনাৰ ধৰ্ম।
( খলিল জিব্ৰান )

 

৪৬৭/
অজ্ঞতা লুকুকাই ৰাখিব পৰাটোৱেই হ’ল জ্ঞানীৰ পৰীক্ষা।
( ফ্ৰেঞ্চিছ কোৱেল )

 

৪৬৮/
মানুহ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি নহয়,
পৰিস্থিতিয়েহে মানুহৰ সৃষ্টি কৰে।
( বেঞ্জামিন ডিজৰেলী )

 

৪৬৯/
বিৰহৰ এটোপাল চকুলাে মিলনৰ হাজাৰ আনন্দতকৈ মহান।
( মাইকেল এঞ্জেলাে )

 

৪৭০/
যি মানুহে আনৰ বিষয়ে ভাল-বেয়া একো নকয় তেৱেঁই সুখী মানুহ।
( জেফাৰচন )

 

৪৭১/
যিয়ে আনক নিয়ন্ত্রণ কৰে তেওঁ শক্তিশালী,
যিয়ে নিজক নিয়ন্ত্রণ কৰিব পাৰে তেওঁ আৰু বেছি শক্তিশালী।
( লাওচু )

 

৪৭২/
ব্যৱসায় তেলৰ দৰে,
ই ব্যৱসায়ৰ বাহিৰে কাৰোৰো লগত মিহলী নহয়।
( জে . গ্ৰাহাম )

 

৪৭৩/
প্ৰতিভা নীৰৱে বিকশিত হয়,
কিন্তু চৰিত্ৰ গঠন হয় মানুহৰ ভিৰত।
( গ্যেটে )

 

৪৭৪/
এজন মানুহে গোটেই দিনটো যি চিন্তা কৰে তেওঁ সেয়াই৷ সচাঁকৈয়ে,
তাতকৈ অন্য ধৰণৰ হোৱাটো বাৰু তেওঁৰ বাবে কেনেকৈ সম্ভৱ ?
( এমাৰ্চন )

 

৪৭৫/
নীৰৱতা হ’ল জীৱনৰ এক অমূল্য বস্তু,
যাৰ ভিতৰত বহু বস্তুৱে জন্মলাভ কৰে।
( থমাছ কাৰ্লাইল )

 

৪৭৬/
জীৱনত আগুৱাই যাব বিচাৰিছা যদি বাস্তৱৰ সন্মুখীন হ’বলৈ শিকা।
( জুলিয়েট বেষ্টিয়েনা )

 

৪৭৭/
সকলাে অংকৰ যােগফলৰ যােগফলেই হ’ল অনন্তকাল।
( লুক্রেটিয়াচ )

 

৪৭৮/
শিক্ষক হৈছে এডাল মমবাতি যি নিজে জ্বলি আনক পােহৰ দিয়ে।
( প্লেটো )

 

৪৭৯/
অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত প্রতিষ্ঠিত হ’লেও সাহিত্য বাস্তৱতে
অভিজ্ঞতাৰ ‘কেটলগ’ বা যাদুঘৰ নহয়।
নির্বাচন কৌশল, কল্পনা আৰু ৰীতিৰ সহায়েৰে অভিজ্ঞতাৰ
কেঁচা সঁজুলি গঢ়ি পিটি ল’লেহে প্রকৃত সৃষ্টি হয়।
( কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ )

 

৪৮০/
যিকোনাে বস্তু এটা ঘোঁৰাৰ মৃত্যুৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এগৰাকী গাভৰুৰ প্রথম প্রেমলৈকে,
এটা ফুলৰ পাপৰি মেল খােৱাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এটা প্রচণ্ড ভূমিকম্পলৈকে
সূৰ্যৰ পােহৰত দেখা প্রতিটো বস্তুৱেই চুটি গল্পৰ বিষয় হ’ব পাৰে।
( বেটছ )

 

৪৮১/
হতাশাক আশ্ৰয় নিদিবা,
এবাৰ প্ৰশ্ৰই দিলেই ই তোমাৰ অংগ হৈ পৰিব।
( ছিডনী স্মিথ )

 

৪৮২/
গৰ্বিতৰ ভগৱান নাই,
ঈৰ্ষাপৰায়নৰ কোনো চুবুৰীয়া নাই,
খঙাল লোকৰ নিজৰ কোনো অস্তিত্বও নাই।
( হল )

 

৪৮৩/
নজনাটো লাজৰ কথা নহয়,
শিকিবলৈ যত্ন নকৰাটোহে লাজৰ কথা।
( বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন )

 

৪৮৪/
ঈশ্বৰৰ প্ৰতি মোৰ জনাবলগীয়া মিনতিটো অতি সাধাৰণ আৰু সংক্ষিপ্ত।
সেয়া হ’ল – হে ঈশ্বৰ, মোৰ শত্ৰুসকলক
হাঁহিয়াতৰ প্ৰাত্ৰ কৰি তোলা।
( ভলটেয়াৰ )

 

৪৮৫/
পুতি থোৱা শস্য গজিব পাৰে,
কিন্তু বিপথে যোৱা প্ৰতিভাৰ পুনৰ্জন্ম নহয়।
( ৰজাৰ বেকেন )

 

৪৮৬/
এজন মানুহক ওৰে জীৱন ধৰি প্ৰশ্ন কৰিবলৈ শিকোৱাতো
হ’ল শিক্ষাৰ এটা প্ৰধান উদ্দেশ্য।
( বিছপ মেণ্ডেল ক্ৰিটন )

 

৪৮৭/
যি সাফল্যৰ প্রতিক্রিয়া পিছলৈ বেয়া হয় সেই সাফল্য পৰাজয়ৰ সমতুল্য।
( ৰক ফাউকুড )

 

৪৮৮/
সর্ব সাধাৰণৰ মঙ্গলেই শিক্ষাৰ মুখ্য উদ্দেশ্য হােৱা উচিত।
প্রত্যেকেই নৈতিক উন্নতি কৰিব পৰা শিক্ষা লাভ কৰক।
শিক্ষা সমাজৰ আদিমূল।
ই মানুহক চিন্তা, জ্ঞান আৰু কৰ্ম নিপুণ কৰাত সহায় কৰে।
শিক্ষা হৈছে, সঞ্জীৱনী অমৃত সদৃশ।
নিৰক্ষৰতাই জীৱনৰ কাঁইটীয়া বাট।
( ড° জাকিৰ হুচেইন )

 

৪৮৯/
বিদ্যালয় এখন কৃত্রিম সমাজ,
যত সমাজৰ মঙ্গলজনক আৰু গুৰুত্বপূর্ণ দিশটোহে প্রতিফলিত হয়।
( পাৰ্চিনান )

 

৪৯০/
শত্ৰুৰ ভুৱা চুম্বনতকৈ বন্ধুৰ আঘাতেই বেছি ভাল।
( থমাচ বেজেট )

 

৪৯১/
সমাজৰ আটাইতকৈ বেছি আশা হৈছে ব্যক্তিগত চৰিত্ৰ।
( চেনিভ )

 

৪৯২/
মৃত্যুৱেই জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতি নহয়,
জীয়াই থাকোতেই যিটো ভিতৰতে মৰি শেষ হয়
সেইটোৱে আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতি।
( নর্মান কাজিন্স )

 

৪৯৩/
কেৱল শব্দইহে সমাজখনক ঐক্যবদ্ধ কৰি ৰাখে।
( এচ, চাছে )

 

৪৯৪/
বেয়া কামৰ স্বীকাৰৰোক্তিয়েই হ’ল ভাল কাৈমৰ আৰম্ভণী।
( ছেইন্ট অগষ্টাইন )

 

৪৯৫/
প্ৰথমে আনক সুখী কৰি নিজে সুখী হোৱাই হ’ল সুখী
হোৱাৰ আটাইতকৈ সহজ উপায়।
( ৰালফ ইন্গাৰছ ‘ল )

 

৪৯৬/
এটা ভাষাৰ সাহিত্য কর্মত যিমানেই অন্য ভাষাৰ প্ৰভাৱ থাকে সিমানেই অনুসৃষ্টি থাকে,
সিমানেই সেই সাহিত্য উন্নত হয়।
( কবীন ফুকন )

 

৪৯৭/
কমকৈ খােৱা, শান্ত হৈ থকা আৰু আনন্দপূর্ণ জীৱন যাপন কৰা।
এই তিনিটাই হ’ল পৃথিৱীৰ সর্বশ্রেষ্ঠ চিকিৎসক।
( জোনাথন চুইফথ )

 

৪৯৮/
ভাযা হ’ল সৃষ্টিৰ পাছত ভগৱানে মানুহক দিয়া প্ৰথমটো উপহাৰ।
( ন ‘ৱা ৱেবষ্টাৰ )

 

৪৯৯/
ভৱিষ্যত সেইসকলৰেই,
যিয়ে নিজৰ স্বপ্নৰ সৌন্দৰ্যত গভীৰভাৱে বিশ্বাস ৰাখে।
( ইলিয়েনৰ ৰুজভেল্ট )

 

৫০০/
সকলো জ্ঞানেই আমাক অজ্ঞতাৰ কাষলৈ টানি নিয়ে।
( টি . এছ . ইলিয়ট )

 

৫০১/
সৰল জীৱনৰ পুৰস্কাৰ জীৱনটোৱেই।
( জৰ্জ চান্টায়ন )

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৩

১) পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ সুন্দৰ বস্তুটো হ’ল ফুল , কিন্তু তাৰ শিপা মাটি আৰু গোবৰতহে থাকে = ডি . এইছ . লৰেঞ্চ ।

২)ঘৃণাৰে নিজক ভাৰাক্ৰান্ত কৰি নল’বা । তুমি ভবাতকৈ ই অতি গধুৰ বোজা = মেডাম দ্য চেভিন ।

৩)ধন ব্যয় কৰাত ফুটি ওলায় মানুহৰ জীৱনবোধৰ পৰিচয় = গ্যেটে ।

৪) ধৰ্ম নামৰ দৈত্যটোক বধ কৰিব নোৱাৰালৈকে স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰি = বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল ।

৫) একমাত্ৰ সন্তানেহে মাতৃৰ সাহস আৰু দুখ বুজি পায় = মুল্কৰাজ আনন্দ ।

৬) জীৱনত দুটাই ট্ৰেজেডি = বিচৰাতো নোপোৱা আৰু পোৱাতো = অস্কাৰ ৱাইল্ড ।

৭) মৰমেহে মৰমক জন্ম দিয়ে = চফ ‘ কলছ ।

৮) কাম কৰাৰ সময় এতিয়াই । কিবা এটা কৰাৰ সময় কেতিয়াওঁ শেষ হৈ নাযায় = কাৰ্ল ছেণ্ডবাগ ।

৯) ধাৰণাৰ যুদ্ধত প্ৰথমে মৃত্যু হয় মানুহৰ = এছ . জে . লেক ।

১০) নিজে আনন্দিত হ’বৰ বাবে আনক আনন্দ দিব পাৰিব লাগে = মাৰ্ক টোৱেইন ।

১১) জীৱনত ভয় খাবলৈ একোৱেই নাই । আছে মাথো জীৱনক বুজিবলৈ = মেৰি কুৰি ।

১২) এই পৃথিৱীত মূৰ্খৰ বাহিৰে কোনেও চিন্তাহীন বাবে জীৱাই থাকিব নোৱাৰে = এলবাৰ্ট হাৱাৰ্ড ।

১৩) কাহিনীতকৈ পাতনি দীঘল কৰাতো মুৰ্খামিৰ চিন = অ ‘ল্ড টেষ্টামেণ্ট ।

১৪) নিজৰ কুকুৰটোৰ কাৰণে গৰাকীজন সদায়েই নেপোলিয়নৰ দৰে বীৰপূৰুষ । সেই গুণেই কুকুৰক সকলোৰে প্ৰিয় কৰি তোলে = হাক্সলী ।

১৫) মনত ৰাখিব – আপোনাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো দিনেই আপোনাৰ ইতিহাসৰ একো পৃষ্ঠা = আৰৱিক প্ৰবচন ।

১৬) নতুন বন্ধুক আঁকোৱালি ল’ব নোৱাৰাজনেই জীৱাই থকাৰ কলা হেৰুৱাই পেলায় = ৱেইৰ মিটছেল ।

১৭) উপদেশ দিয়া মানুহজনতকৈ উপদেশ বিচৰা মানুহজন প্ৰায়েই শ্ৰেষ্ঠতৰ বুলি প্ৰমাণিত হয় = কাৰ্ল ফন নোবেল ।

১৮) অন্ধই যদি অন্ধক পথ দেখুৱাই , দুয়োজনেই খালত পৰে = নিউ টেষ্টামেণ্ট ।

১৯) ডিউতি – কৰ্তব্য – এইটোৱেই হ’ল ইংৰাজী ভাষাত আটাইতকৈ সৰল শব্দ = আৰ . ই . লী ।

২০) অধিক মিঠা নহ’বা , তোমাক খাই পেলাব । কিন্তু অধিক তিতাও নহ’বা , তোমাক গিলি থব = ইহুদি প্ৰবচন ।

২৩) যি কণী চুৰি কৰিব পাৰে , তেওঁ হাতীও চুৰি কৰিবলৈ সমৰ্থ = জৰ্জ হাবাৰ্ট ।

২২) যেতিয়াই খং উঠে চাৰিলৈকে গণক । বেছি খং উঠিলে শপত খাওক = মাৰ্ক টোৱেইন ।

২৩) এটা মাত্ৰ ফুলে বসন্তক আগমন ঘটাব নোৱাৰে = আফগানী প্ৰবচন ।

২৪) অতীতৰ নিচিনাকৈ ভৱিষ্যতটোৱেও বৰ্তমানক প্ৰভাৱিত কৰে = ফ্ৰিজেডৰিখ নীতসে ।

২৫) পাপেৰে কিছু লোকৰ উন্নতি হয় । আন বহুতৰ ভাল কামেৰেও পনত ঘটে = শ্বেক্সপীয়েৰ ।

২৬) তুমি যেন জীৱনৰ প্ৰতিটো দিনেই পৰিপূৰ্ণভাৱে জীৱাই থকা , এয়ে মোৰ প্ৰাৰ্থনা = জনাথন ছুইফট ।

২৭) জ্ঞানী মানুহে আনৰ ভুলৰ পৰা শিকে ; মুৰ্খই শিকে নিজৰ ভূলৰ পৰা = এইচ . জি . ৰন ।

২৮) যিটো জীৱনক প্ৰেমে প্ৰেৰণা দিয়ে আৰু জ্ঞানে পথ দেখুৱাই , সেইটোৱেই হ’ল ভাল জীৱন = বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল ।

২৯) সকলো বিজ্ঞানৰ আৰম্ভণী হয় দৰ্শন হিচাপে আৰু শেষ হৈ কলা হিচাপে = উইল ডুৰাণ্ড ।

৩০) আন মানুহৰ বিষয়ে সঁচা কথা ক ‘বলৈ আটাইতকৈ ভাল মাধ্যম হ’ল আত্মজীৱনী = ফিলিপ গুৱেডেলা ।

৩১) জীৱনটো কি বস্তু , সেই কথা বুজিবলৈ হ’লে আমি পাছলৈ ঘূৰি চাব লাগিব ; কিন্তু জীৱনটো ষাপন কৰিবলৈ হ’লে আমি চাব লাগিব সন্মুখলৈ = ছোৰেন কিয়েৰ্কগাৰ্ড ।

৩২) কঠোৰতম সত্যটোতকৈ সন্দেহ অতি নিষ্ঠুৰ = মৰ্লিয়েৰ ।

৩৩) মুৰ্খই আশ্চৰ্য প্ৰকাশ কৰে আৰু জ্ঞানীয়ে প্ৰশ্ন কৰে = বেন্জামিন ডিজৰেলি ।

৩৪) মহৎ কাম শক্তিৰে নহয় , অধ্যৱসায়ৰে সম্পন্ন হয় = ছেমুৱেল জনছন ।

৩৫) জন্ম আৰু মৃত্যু হ’ল সাহসৰ দুই শক্তিশালী কণ্ঠস্বৰ = খলিল জিব্ৰান ।

৩৬) পেটটোতকৈ নিখুঁত ঘড়ী আন একো নাই = ফৰাচী প্ৰবচন ।

৩৭) বিখ্যাত হোৱাতকৈ বিশ্বাসী হোৱাতো শ্ৰেয়: = টি . ৰুজভেল্ট ।

৩৮) জীৱনটো ইমানেই চুটি যে বিৰক্ত বা অৱসাদগ্ৰস্ত হ’বলৈ জীৱনত কোনো সুৰুঙাই নাই = নীতসে ।

৩৯) খং য়েতিয়া উঠে , তেতিয়া সদায় ফলাফললৈ মনত ৰাখিব = কনুফুচিয়াছ ।

৪০) স্বাধীনতা ভাল পোৱা মানে আনক ভাল পোৱা , ক্ষমতাক ভাল পোৱা মানে নিজক ভাল পোৱা = উইলিয়াম হেজলিট ।

৪১) দায়বন্ধতা হ’ল মহানতাৰ মূল্য = চাৰ্লিচ ।

৪২) কামতো হৈ যোৱাৰ পাছত মুৰ্খও জ্ঞানী হৈ পৰে = হোমাৰ ।

৪৩) মহৎ লেখকৰ প্ৰধান লক্ষণ হ’ল ভাষাৰ সৰলতা আৰু স্পষ্টতা = ফ্ৰেডেৰিক আমিয়েল ।

৪৪) নিজৰ ইচ্ছাক অনুসৰণ কৰাজনেই সম্ৰাট = আইৰিছ প্ৰবচন ।

৪৫) টেঙৰালিক লুকুৱাই ৰাখিব জনাটোৱেই হ’ল আটাইতকৈ ডাঙৰ টেঙৰালি = ফৰাচী পটন্তৰ ।

৪৬) অপেক্ষা আৰু আশা – এই শব্দ দুটাতেই মানৱ বুদ্ধিমত্তাৰ সকোখিনি নিহিত হৈ আছে = আলেকজেণ্ডাৰ ডুমা ।

৪৭) মজলীয়া প্ৰতিভা বা বুদ্ধিবৃত্তিৰ মানুহে আটাইতকৈ বেছি জ্ঞান আহৰণ কৰিব পাৰে = ক্লড বানাৰ্ড ।

৪৮) মাতৃৰ কিঞ্চিত স্নেহ হাজাৰজন ধৰ্মগুৰুৰ শিক্ষাতকৈ বহু ঊধবৰ্ত = স্পেনিছ প্ৰবচন ।

৪৯) ধৰ্মৰ মাজৰ মজ্জাখিনি উলিয়াই ল’ব লাগে ; হাড়খিনি কেলেই ? = জালানুদ্দিন ৰুমী ।

৫০) বুদ্ধিমান হোৱাৰ বাবে আমি বহু মূল্য ভৰিবলগীয়া হয় । জ্ঞানে যন্ত্ৰণা দিয়ে = ইউৰিপিডিছ ।

৫১) মহত কাৰ্য সিদ্ধিৰ বাবে অকল কাম কৰাই নহয় , স্বপ্নও দেখিব লাগিব = আনাতোঁলা ফ্ৰা ।

৫২) যৌৱনত মই সময় অপব্যয় কৰিছিলো । প্ৰতিদানত এতিয়া সময়ে মোক অপব্যয় কৰিছে = শ্বেক্সপীয়েৰ ।

৫৩) ভাযা হ’ল সৃষ্টিৰ পাছত ভগৱানে মানুহক দিয়া প্ৰথমটো উপহাৰ = ন ‘ৱা ৱেবষ্টাৰ ।

৫৪) ভৱিষ্যত সেইসকলৰেই , যিয়ে নিজৰ স্বপ্নৰ সৌন্দৰ্যত গভীৰভাৱে বিশ্বাস ৰাখে = ইলিয়েনৰ ৰুজভেল্ট ।

৫৫) সকলো জ্ঞানেই আমাক অজ্ঞতাৰ কাষলৈ টানি নিয়ে = টি . এছ . ইলিয়ট ।

৫৬) সৰল জীৱনৰ পুৰস্কাৰ জীৱনটোৱেই = জৰ্জ চান্টায়ন ।

৫৭) এই জটিল পৃথিৱীত বিশ্বাসে মানুহৰ ৰক্ষা কৰা নাই , ৰক্ষা কৰিছে তাৰ প্ৰয়োজনীয়তাই = বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন ।

৫৮) কৃতজ্ঞতা হ’ল হৃদয়ৰ স্মৃতি = হাবাৰ্ট প্ৰছনাউ ।

৫৯) সকলোৰে আটাইতকৈ শ্ৰেষ্ঠখিনিত বিশ্বাস ৰাখিবা = ৰুডিয়াৰ্ড কিপলিং ।

৬০) এগৰাকী পূৰুষে নিশ্চিতভাৱে কোৱা কথাতকৈও এগৰাকী নাৰীয়ে কৰা অনুমানৰ শুদ্ধতা অধিক = ৰুডিয়াৰ্ড কিপলিং ।

৬১) অনিশ্চয়তাৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল আশাৰোে জীৱাই থকা = কাৰ্ল চিমনটন ।

৬২) সিদ্ধান্ত উচিত হ’লেও আনপক্ষৰ যুক্তি নুশুনাকৈ লোৱা সিদ্ধান্ত কেতিয়াও ন্যায়সংগত হ’ব নোৱাৰে = চেনেকা ।

৬৩) শক্তিৰে শান্তি অক্ষূণ্ণ ৰাখিব নোৱাৰি । মাথোন বুজাবুজিৰেহে সেয়া সম্ভৱ = এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন ।

৬৪) মানুহৰ হৃদয়খনে চকুৰে নেদেখাতো অনুভৱ কৰিব পাৰে । মনটোৱে নজনাটোকো হৃদয়ে বুজিব পাৰে = ৰবাৰ্ট ভেলেট ।

৬৫) কৃতকাৰ্যতা হ’ল সাধনাৰ সমাপ্তি আৰু অৱসাদৰ আৰম্ভণী = এমব্ৰছ বিয়েৰ্ছ ।

৬৬) মানুহৰ বাহিৰে আন কোনো প্ৰাণীকেই নিজৰ অস্তিত্বই বিস্মিত নকৰে = আৰ্থাৰ ছোপেনহাৱাৰ ।

৬৭) জ্ঞানীজনৰ জ্ঞানৰ উতস নিজেই । মুৰ্খইহে আনৰ মমতাৰ পৰা শিকে , সিদ্ধান্ত লয় = তিব্বতীয় প্ৰবছন ।

৬৮) হতাশাক আশ্ৰয় নিদিবা , এবাৰ প্ৰশ্ৰই দিলেই ই তোমাৰ অংগ হৈ পৰিব = ছিডনী স্মিথ ।

৬৯) গৰ্বিতৰ ভগৱান নাই , ঈৰ্ষাপৰায়নৰ কোনো চুবুৰীয়া নাই , খঙাল লোকৰ নিজৰ কোনো অস্তিত্বও নাই = হল ।

৭০) প্ৰকৃত বন্ধুত্ব সুস্থ স্বাস্থ্যৰ দৰে । যেতিয়ালৈকে হেৰুওৱা নাযায় তেতিয়ালৈ ইয়াৰ মূল্য বুজডা নাযায় = চাৰ্লছ চেলিব কলটন ।

৭১) প্ৰত্যকটো সমাধানৰ বীপৰীতে মই এটা সমচ্যা থিয় কৰিব পাৰাঁ , কাৰণ মই এজন দাৰ্শনিক = ৰবাৰ্ট জেণ্ড ।

৭২) ভাগ্য বুলি বেলেগ এটা বস্তু নাই ; মানুহৰ চৰিত্ৰই মানুহৰ নিয়তি = হেৰাক্লিটাছ ।

৭৩) ঈশ্বৰৰ প্ৰতি মোৰ জনাবলগীয়া মিনতিটো অতি সাধাৰণ আৰু সংক্ষিপ্ত । সেয়া হ’ল – হে ঈশ্বৰ , মোৰ শত্ৰুসকলক হাঁহিয়াতৰ প্ৰাত্ৰ কৰি তোলা = ভলটেয়াৰ ।

৭৪) পুতি থোৱা শস্য গজিব পাৰে , কিন্তু বিপথে যোৱা প্ৰতিভাৰ পুনৰ্জন্ম নহয় = ৰজাৰ বেকেন ।

৭৫) এজন মানুহক ওৰে জীৱন ধৰি প্ৰশ্ন কৰিবলৈ শিকোৱাতো হ’ল শিক্ষাৰ এটা প্ৰধান উদ্দেশ্য = বিছপ মেণ্ডেল ক্ৰিটন ।

৭৬) সদায়ে মনত ৰাখিব – হাঁহিলে যিকেইটা দাঁত ওলায় , সেইকেইতা গালি পাৰিলেও ওলায় = পশ্চিম আফ্ৰিকৰ প্ৰবচন ।

৭৭) বেয়া কামৰ স্বীকাৰৰোক্তিয়েই হ’ল ভাল কাৈমৰ আৰম্ভণী = ছেইন্ট অগষ্টাইন ।

৭৮) প্ৰথমে আনক সুখী কৰি নিজে সুখী হোৱাই হ’ল সুখী হোৱাৰ আটাইতকৈ সহজ উপায় = ৰালফ ইন্গাৰছ ‘ল ।

৭৯) আনক ঘৃণা কৰাতো এন্দুৰৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ নিজৰ ঘৰ জ্বলাই দিয়াৰ লেখীয়া = হেৰী এমাৰছন ।

৮০) এটোপাল চীয়াহিয়ে লাখ লাখ লোকৰ চিন্তাৰ বাট খুলি দিব পাৰে = বাইৰন ।

৮১) বতাহৰ বীপৰীতে চিলাই আটাইতকৈ ওপৰলৈ উৰে , বতাহৰ লগত নহয় = উইনষ্টন চাৰ্চিল ।

৮২) সদায় মনত ৰাখিবা – ভ্ৰাতৃ কেতিয়াবা ব ন্ধু নহ’বও পাৰে । কিন্তু বন্ধু সদায়েই ভ্ৰাতৃ = ৰেন ফ্ৰেংকলিন

৮৩) আপোনাৰ দৈন্দনিন জীৱনেই আপোনাৰ মন্দিৰ আৰু আপোনাৰ ধৰ্ম = খলিল জিব্ৰান ।

৮৪) অজ্ঞতা লুকুকাই ৰাখিব পৰাটোৱেই হ’ল জ্ঞানীৰ পৰীক্ষা = ফ্ৰেঞ্চিছ কোৱেল ।

৮৫) এজন বন্ধুক ক্ষমা কৰাতকৈ এজন শত্ৰুক ক্ষমা কৰাতো অধিক সহজ = উইলিয়াম ব্ৰেক ।

৮৬) সূৰ্যমূখী ফুলে প্ৰতিপলতে সূৰ্যকেই অনুসৰণ কৰে , সূৰ্য ডাৱৰৰ আঁৰতে নাথাকক কিয় = লেইটন ।

৮৭) সকলো কাহিনীয়ে আমাক কিবা নহয় কিবা এটা প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে – সেই কাহিনী সঁচা বা কল্পিত বা জনশ্ৰুতিয়েই নহওক কিয় = ষ্টিৱাৰ্ট অ ‘ . নান ।

৮৮) তুমি তপা হোৱাৰ পাছত জীৱনে তোমাক যিখন ফণি উপহাৰ দিয়ে , তাকেই অভিজ্ঞতা বুলি কোৱা হয় = জুডিফ ষ্টাৰ্ন ।

৮৯) শব্দই হ’ল মানুহে এতিয়ালৈকে ব্যৱহাৰ কৰা আটাইতকৈ শক্তিশালী ঔষধ = ৰুডিযাৰ্ড কিপলিং ।

৯০) লুভুকা কুকুৰ আৰু লৰচৰ নোহোৱা প্ৰাণীৰ পৰা সাৱধান হ’বা = পতুৰ্গীজ প্ৰবচন ।

৯১) বন্ধুত্ব ধনৰ দৰে – ঘটিবলৈ সহজ , কিন্তু ৰাখিবলৈ টান = ছেমিয়েল বাটলাৰ ।

৯২) কেতিয়াবা এটা চিঞৰৰ মূল্য এখন গৱেষণা পত্ৰতকৈও অধিক মূল্যৱান হৈ পৰে = এমাৰ্ছন ।

৯৩) শত্ৰুক সদায় ক্ষমা কৰিবা । কিন্তু তেওঁলোকৰ নাম কেতিয়াও নাপাহৰিবা = জন . এফ . কেনেডী ।

৯৪) কৌতূহলেই সুখী হোৱাৰ মূলমন্ত্ৰ = নমাৰ্ন ডগলাছ ।

৯৫) নিজৰ ভালপোৱাই হ’ল এক দীৰ্ঘদিনীয়া ৰোমান্টিক জীৱনৰ আৰম্ভণী = অস্কাৰ ৱাইল্ড ।

৯৬) মহত কাৰ্য শক্তিৰে নহয় , অধ্যৱসায়েৰেহে সম্পন্ন হয় = ছেমুৱেল জনছন ।

৯৭) মানুহ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি নহয় , পৰিস্থিতিয়েহে মানুহৰ সৃষ্টি কৰে = বেঞ্জামিন ডিজৰেলী ।

৯৮) ব্যৱসায় তেলৰ দৰে । ই ব্যৱসায়ৰ বাহিৰে কাৰোৰো লগত মিহলী নহয় = জে . গ্ৰাহাম ।

৯৯) প্ৰতিভা নীৰৱে বিকশিত হয় ; কিন্তু চৰিত্ৰ গঠন হয় মানুহৰ ভিৰত = গ্যেটে ।

১০০) ভগৱানে তোমাক এখনহে মুখ দিছে ; আনখন মুখ তুমিহে সৃষ্টি কৰি লৈছা = শ্বেক্সপীয়েৰ ।

১০১) প্ৰেমবিহীন জীৱন ফুল – ফল নধৰা গছৰ দৰে = খলিল জিব্ৰান ।

১০২) মুখ জপাই থাকিবলৈ সমৰ্থ হ’লে পানীৰ তলৰ মাছো বিপদত নপৰে = কোৰিয়ান প্ৰবচন ।

১০৩) সম্পদৰ লালসাই নহয় , হেৰোৱা সম্পদৰ দুখেহে মানুহক অধিক হতাশাগ্ৰস্ত কৰি তোলে = আলফ্ৰেড দ্য মছেট ।

১০৪) শত্ৰুৰ সৰু – বৰ নাই । তোমাৰ যদি শত্ৰু নাই , জানিবা ভাগ্যই ইতিমধ্য এৰা দিছে = থমাছ ফুলাৰ ।

১০৫) স্বাধীনতাৰ অৰ্থ হ’ল দায়বদ্ধতা । অধিকাংশ লোকেই স্বাধীনতাক ভয় কৰাৰ সেয়াই কাৰণ = জৰ্জ বানাৰ্ড শ্ব ।

১০৬) ৰুগীয়াৰ কাৰণে জীৱন মানেই প্ৰত্যাশা = চিচাৰু ।

১০৭) দেশ যিমানেই দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত হ’ব , সিমানেই আইনৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পায় = টেছিতাচ ।

১০৮) এই পাৰমাণৱিক যুগত শান্তি হ’ল জীৱাই থকাৰ এটা চৰ্তহে = এডলাই ষ্টিভেনছন ।

১০৯) আনৰ অজ্ঞতা জনাই হ’ল শ্ৰেষ্ঠ জ্ঞান = লাও ছে ।

১১০) মানুহৰ প্ৰত্যাশা যদি আধাও পূৰণ হয় , তেওঁৰ দুখো দুগুণ হৈ পৰিব = বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন ।

১১১) শীতৰ গভীৰত মই অৱশেষত আৱিস্কাৰ কৰিলোঁ যে মোৰ অভ্যন্তৰতে এক অদৃশ্যমান গ্ৰীষ্ম = আলবেয়াৰ কেমু ।

১১২) একমাত্ৰ মৃতকেহে যুদ্ধৰ শেষ দেখিছে = প্লুটো ।

১১৩) প্ৰকৃতিক বিষাক্ত কৰিলে প্ৰকৃতিয়েও এদিন তোমাৰ জীৱন বিষময় কৰি তুলিব = টনী ফলিৰ ।

১১৪) যেতিয়া তোমাৰ শত্ৰুৱে ভূল কৰা তোমাৰ চকুত পৰে , সেই কামত কেতিযাওঁ ব্যাঘাত নজন্মাবা = নেপোলিয়ন বোনাপাৰ্ট ।

১১৫) অতি বুদ্ধিদীপ্ত মানুহক মই কাতচিতহে সুখী হোৱা দেখিছো = আৰ্নেষ্ট হেমিংৱে ।

১১৬) কিবা কাম কৰি পোৱাৰ বেদনাতকৈ একো নকৰাৰ বেদনা অধিক তীব্ৰতৰ আৰু যন্ত্ৰনাময় = উইলিয়াম ডেনিছ মেৰিনাৰ ।

১১৭) প্ৰকৃত ঐশ্বৰ্য মানহৰ হৃদয় আৰু মনৰ ভিতৰত লুকাই থাকে = ডব্লিউ . ক্লিমেন্টষ্ট’ন ।

১১৮) গ্ৰন্থ নথকা কোঠা আৰু প্ৰাণ নথকা শৰীৰ একেই = চিচাৰু ।

১১৯) দায়বদ্ধতা হ’ল মহানতাৰ মূল্য = চাৰ্চিল ।

১২০) সম্পদৰ লালসা ৰোধ কৰিবলৈ কোনো সম্পদ পৃথিৱীত সৃষ্টি হোৱা নাই = জেৰেমী টেইলৰ ।

১২১) মানুহ অসুখী হোৱাৰ কাৰণ হ’ল মানুহৰ বুদ্ধি । আনহাতে , দুখেই হ’ল প্ৰজাতি হিচাপে মানুহৰ শক্তিৰ উতস = কাৰ্ল ছাগান ।

১২২) নিজৰ জীৱনটো চুটি কৰাৰ এটা প্ৰধান উপায় হ’ল আনক ঈৰ্ষা কৰা = অ’ল্ড টেষ্টামেন্ট ।

১২৩) কামত নহয় , দু:চিন্তাতহে মানুহৰ মৃত্যু হয় । দু:চিন্তা হ’ল ব্লে ‘ডৰ ওপৰত হোৱা মামৰৰ দৰে = হেনৰী বাৰ্ড বিচছাৰ ।

১২৪) আচলতে তেওঁ কোন আৰু কি – সেইটো ভালদৰে জনাটোৱেই হ’ল সুখী হোৱাৰ প্ৰথম চৰ্ত = ইৰাছমাছ ।

১২৬) ঈশ্বৰক বিশ্বাস কৰাতো অসম্ভৱ ; অবিশ্বাস কৰাতো অদ্ভুত = ভলটেয়াৰ ।

১২৭) এখন ভাল কিতাপ নষ্ট কৰা আৰু এজন ভাল মানুহক হত্যা কৰা একেই কথা = মিল্টন।

১২৮) আনে কি কৰিছে কি কৰা নাই তালৈ চকু নিদি নিজে কি কৰিছো কি কৰা নাই তালৈহে চকু দিয়া উচিত = বুদ্ধদেৱ ।

১২৯) এশজন মুৰ্খ পুত্ৰ জন্ম হোৱাতকৈ বৰং এজন গুণৱান পুত্ৰ জন্ম হোৱাটোৱেই ভাল = মিল্টন ।

১৩০) যাৰ আত্মসন্মান নাই তেওঁৰ নিজস্ব বুলিব একোৱেই নাই = মহাত্মা গান্ধী ।

১৩১) সত্যত থকাতকৈ সত্যৰ অন্বেষণ অধিক মূল্যৱান = আইনষ্টাইন ।

১৩২) সূৰ্যৰ ৰশ্মিলৈহে সদায় চকু দিবা , তেহে আন্ধাৰলৈ চকু নাযাব= হেলেন কেলাৰ ।

১৩৩) সপোন সাৰ্থক কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল সোনকালে বিছনা ত্যাগ কৰি শ্ৰম কৰা = জে . এম . পি ।

১৩৪) আটাইতকৈ পোন ৰেখাডাল আঁকোতে আটাইতকৈ অধিক কষ্ট সহিবলগীয়া হয় = লিঅ’নাৰ্ড দা ভিঞ্চি ।

১৩৫) নিজে বন্ধুৰ শাৰীলৈ ওঠিব পাৰিলেহে প্ৰকৃত বন্ধু লাভ হয় । চল বন্ধুৰ লাভৰ এয়াই সহজতম উপায়= আৰ . ডব্লিউ . ইমাৰ্ছন ।

১৩৬) এটা সময়ত প্ৰতিজন বীৰেই বিৰক্তিৰ কাৰণ হৈ পৰে = এমাৰছন ।

১৩৭) অগ্নি হ’ল সোণৰ পৰীক্ষা । সাহসী লোকৰ পৰীক্ষা হ’ল দুৰ্দিনত = ছেনেকা ।

১৩৮) কি কৰা উচিত , সেইটো সুকলমে সম্পন্ন কৰা সময়খিনিয়েই হ’ল জীৱনৰ সৰ্বোত্তম সময় = এমাৰ্ছন ।

১৩৯) নিজৰ কৰ্মশক্তি বৃদ্ধি কৰিবলৈকে অসম্ভৱ কামো কৰিবলৈ চেষ্টা চলোৱা উচিত = বেট ডেভিছ ।

১৪০) উপহাৰতকৈ উপহাৰ দিয়াৰ বাবে যি মানসিকতাৰ প্ৰয়োজ ন , সেয়াহে অধিক মূল্যৱান = কৰ্নেইল ।

১৪১) যন্ত্ৰণা ভোগ মনকৰাকৈ মানুহে নিজকে নতুনকৈ নিৰ্মাণ কৰিব নোৱাৰে , কাৰণ মানুহ নিজেই পাথৰ আৰু নিজেই ভাস্কৰ = এলেক্সিছ কেৰেলা ।

১৪২) পাপী আৰু সাধুৰমাজত থকা একমাত্ৰ পাৰ্থক্যটো হ’ল – প্ৰতিজন সাধুৰে এটা অতীত আছে আৰু প্ৰতিজন পাপীৰে ভৱিষ্যত আছে = অস্কাৰ ৱাইল্ড ।

১৪৩) আগলৈ চোৱাতো সদায়ে বুদ্ধিমানৰ কাম । কিন্তু নিজৰ দৃষ্টিয়ে ঢুকি পোৱাতকৈ আগলৈ চোৱাতো বৰ টান = চাৰ্চিল ।

১৪৪) আনক জনাজন শিক্ষিত । নিজক জনাজন জ্ঞানী = লাও চুন ।

১৪৫) মোৰ পিতৃ – পিতামহ কোন আছিল মই নাাজানোঁ । কিন্তু তেওঁৰ নাতিৰ কি দশা হ’ব তাক লৈহে মই চিন্তিত = আব্ৰাহাম লিংকন ।

১৪৬) কোনো মহত লোকে কেতিয়াও জীৱনত সুযোগৰ অভাৱ ঘটিছে বুলি অভিযোগ কৰা নাই = ইমাৰ্ছন ।

১৪৭) ভুলৰ বাবে আনক ক্ষমা কৰি দিবা । কিন্তু নিজকে কোনো দিন ক্ষমা নকৰিবা = ছাইৰাছ ।

১৪৮) ধনৰ প্ৰশ্ন যদি আহে তেন্তে পৃথিৱীত এটাই ধৰ্ম আছে । ধৰ্মৰ প্ৰসংগত আমি সকলো একে ধৰ্মালম্বী = ভলটেয়াৰ ।

১৪৯) প্ৰেমৰ আৰম্ভণী আৰু পৰিশেষত প্ৰেমিকে সদায়েই গভীৰ নি:সংগতাবোধক অনুভৱ কৰে = লা ব্ৰুয়েৰ ।

১৫০) হাঁহি হ’ল দেহ – মনক প্ৰশান্ত কৰিব পৰা এটা মহৌষধ , আৰু তাৰ কোনো পাবক্ৰিয়া নাই = কালাৰ্ইল ।

১৫১) জ্ঞান দুইপ্ৰকাৰৰ । একোতা বিযয় সম্পৰ্কে হয় আমি নিজে জাঁনো , অথবা সেই বিষয়ে যাৱতীয় তথ্য ক’ত পোৱা যাব পাৰে , সেই কথা আমি জানোঁ = ছেমুৱেল জনছন ।

১৫২) যিজন মানুহে পিছফালৰ পৰা তোমাক ছুৰীৰে আঘাত নকৰি সম্নুখৰ পৰা কৰে , তেওঁকেই ভাল বন্ধু বুলি ক’ব পাৰি = লিওনাড লুই লেভিনছন ।

১৫৩) নাৰী আৰু পূৰুষে অপলক দৃষ্টিৰে পৰস্পৰলৈ চাই থকাতো প্ৰেম নহয় । দুয়োজনে একেতা দিশলৈ চাই থকাটোৱেই প্ৰেম = ফ্ৰাচোঁৱা ছাৰ্গা ।

১৫৪) একমাত্ৰ প্ৰাণীৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাই জঘন্য পাপ নহয় । তাতোকৈ জঘন্য পাপ হ’ল কাৰোবাৰ প্ৰতি থকা অৱজ্ঞাহে = জৰ্জ বানাৰ্ড শ্ব ।

১৫৫) প্ৰৌঢ়ই সকলোকে বিশ্বাস কৰে , মাজবয়সীয়াই সকলোকে সন্দেহৰ চকুৰে চায় আৰু তৰুণে জনে সকলোখিনিয়েই = অক্সাৰ ৱাইল্ড ।

১৫৬) সাফল্যৰ উচ্চতম শৃংগত যদি আৰোহণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছা , তেন্তে নিম্নতম পৰ্যায়ৰ পৰা সাধনা আৰম্ভ কৰা = ছাইৰাছ ।

১৫৭) আপুনি পূৰুষেই হওক বা মহিলাই হওক , এই পৃথিৱীত সাহসৰ অবিহনে একোৱেই কৰিব নোৱাৰে । সন্মানৰ পিছত সাহসেই হ’ল শ্ৰেষ্ঠ মানৱ প্ৰমূল্য = জেম্ছ এলেন ।

১৫৮) মহিলাক ভুল নুবুজিব । মহিলাই সকলোকে ক্ষমা কৰি দিয়ে । অন্যথা মানৱ জাতি কাহানিবাই নিঃশেষ হৈ গ’লহেঁতেন = ৰবাৰ্ট এ. হেইনলেন ।

১৫৯) হতাশাগ্ৰস্ত লোকক প্ৰলোভিত কৰিবলৈ কেতিয়াও আগ নাবাঢ়িবা = শ্বেক্সপীয়েৰ ।

১৬০) মানুহৰ সাহস অনুপাতে জীৱনৰ বিস্তৃতি ঘটে বা জীৱন সংকুচিত হয় । সাহসেই সফলতাৰ চাবি – কাঠী = এনিছ নিন্ ।

১৬১) সভ্যতাৰ লক্ষ্য হ’ল ৰাজনীতিক অন্তঃসাৰ কৰি তোলা আৰু বিজ্ঞান – কলাক জীনৱৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ কৰি তোলা = আৰ্থাৰ চিঞ্জলা ।

১৬২) কেনেকৈ প্ৰত্যাখান কৰিব লাগে তাক জনাতো কেনেকৈ সন্মতি জনাব লাগে , তাৰ পমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ = বাল্টাজাৰ গ্ৰেছিয়ান ।

১৬৩) পূৰণি বন্ধুৱেই হ’ল মানুহৰ সুন্দৰতম দাপোণ = জৰ্জ হাবাৰ্ট ।

১৬৪) নিজক আৰু পৃথিীখনক ভাল পাবলৈ শিকাতো হ’ল জীৱনজোৰা এক প্ৰেম – কাহিনীৰ মধুৰ আৰম্ভণি = অক্সাৰ ৱাইল্ড ।

১৬৫) আপুনি সন্মান কৰা মানুহজন মোক দেখুৱাই দিয়ক , আপুনি কেনেধৰণৰ মানুহ মইআপোনাক জনাই দিম = থমাছ কাৰ্লাইন ।

১৬৭) বন্ধুক সদায় এখন ছবিৰ দৰে ভাবিবা । ছবি এখন চাবলৈ যেনেদৰে উপযুক্ত পোহৰৰ দৰকাৰ , তেনেদৰে বন্ধুকো উপযুক্ত ধৰণে চাবা = জেনি জেৰম চাৰ্চিল ।

১৬৮) একমাত্ৰ প্ৰতিকাৰহীন চৰম নৈৰাশ্যৰ ভেটিতহে আত্মাৰ আৱাস আৱাস নিৰাপদভাৱে নিৰ্মাণ কৰিব পাৰি = বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল ।

১৬৯) পৃথিৱীত যি যি মহত কাৰ্য সংঘটিত হৈছে , সকলোখিনিয়েই সম্ভৱ হৈছে প্ৰত্যাখাৰ দ্বাৰাহে = মাৰ্টিন লুঠাৰ ।

১৭০) জীৱনত কোনো সুোগ – সুবিধা নাপালোঁ বুলি কোনো মহত লোকে আপত্তি কৰাৰ উদাহৰণ নাই= আৰ . ডব্লিউ . এমাৰছন ।

১৭১) জীৱাই থকাৰ বাবে পৃথিৱীখন অতি ভয়াৱহ ঠাই । এয়া অসত মানুহৰ বাবে হোৱা নাই , হৈছে নিবনুৱা সকলৰ বাবেহে = আইনষ্টাইন ।

১৭২) তোমাৰ অন্তৰৰ পৱিত্ৰখিনি তোমাৰ মুখাৱয়বত ফূুটি উঠে । অন্তৰ পৱিত্ৰ কৰি ৰখাই হ’ল আত্মা আৰু শৰীৰৰ বাবে প্ৰথম কৰণীয় = চেইন্ট জে’ৰম ।

১৭৩) তুমি যেতিয়া যন্ত্ৰণা ভোগ কৰা , তেতিয়া ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিবা , কাৰণ য়ন্তৰণা হ’ল জীৱাই থকাৰ নিশ্চিত লক্ষণ = এলবাৰ্ট হুবাৰ্ড ।

১৭৪) যি জাতিৰ সাহিত্য নাই সেই জাতি জীৱাই থাকিও মৰাৰ দৰে = তুলসী দাস ।

১৭৫) জীৱনত কি কৰিব , সেয়া বুজি নোপোৱা সাধাৰণ লোকেহে আন এটা জন্ম কামনা কৰে = আনাটোলে ফ্ৰান্স ।

১৭৬) তোমাৰ গোপনীয়তা যদি আনে ৰক্ষা কৰাতো বিচাৰা , তেন্তে প্ৰথমে নিজে গোপনীয়তা ৰক্ষা কৰি চলাতো প্ৰয়োজন = চেনেকা ।

১৭৭) তুমি যদি এখন জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিব খুজিছা , তেন্তে কাঠৰ শক্তিৰ হিচাপ লোৱাৰ আগতে লোৱাৰ আগতে সাগৰৰ বিশালতা আৰু ভয়াৱহতালৈ দৃষ্টি দিয়া উচিত = এন্টইন দ্য ছেইন্ট ।

১৭৮) সুখী হোৱাৰ প্ৰাথমিক চিন্তানো কি ? মোৰ মতে মানুহজন আচলতে যি , সেয়া হ’বলৈ ইচ্ছা কৰাই হ’ল সুখী হোৱাৰ আৱশ্যকীয় চৰ্তসমূহৰ প্ৰথমটো = ইৰাছমাছ ।

১৭৯) বিশ্বব্ৰক্ষ্মাণ্ড আৰু মানুহৰ মুৰ্খামি – এই দুযোতাই হ’ল অসীম । এই দুই অসীমৰ ভিতৰত প্ৰথমটো বিষয়ত মোৰ স্পষ্ট ধাৰণা নাই= এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন।

১৮০) সাহসী মানুহৰ বাবে সৌভাগ্য আৰু দুৰ্ভাগ্য তেওঁৰ সোহাঁত আৰু বাওঁহাত মাত্ৰ । নিজৰ সুবিধাৰ বাবে তেওঁ দুয়োকে সমানে ব্যৱহাৰ কৰে = চিয়েনাৰ চেন্ট কেপেৰিন ।

১৮১) যিতো শক্তিয়ে পৃথিৱীখন শাসন কৰে , সেইটো হ’ল মানুহৰ আচৰণ । সেই আচৰণ নৈতিক আৰু অনৈতিক দুয়োটাই হ’ব পাৰে = নিকোলাছ মূৰে বাটলাৰ ।

১৮২) বিবেক হ’ল এনে এক পৱিত্ৰ ঠাই – যত একমাত্ৰ ঈশ্বৰেহে বিচাৰক হিচাপে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে = লেমেন্নেইচ ।

১৮৩) অতীতৰ ঋণ পৰিশোধ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল ভৱিষ্যতটোক আমাৰ ওচৰত ঋণী কৰি ৰখা = জন বুকান ।

১৮৪) যিহেতু যুদ্ধ আৰম্ভ হয় মানুহৰৰ মনৰ , সেয়েহে মানুহৰ মনৰ ভিতৰতে প্ৰথমে শান্তি সুৰক্ষিত কৰি তুলিব লাগিব = ইউনেস্ক ‘ ৰ সংবিধান ।

১৮৫) একমাত্ৰ কাম আৰু আদৰ্শতে জীৱন উতসৰ্গ নকৰিবা । মানৱিক সম্পৰ্কই হ’ল জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠ সম্পদ । সেয়া মই বৰ পলমকৈ গম পালোঁ = কাথাৰিণ্ড চুছন্নাছ প্ৰিচাৰ্ড ।

১৮৬) যেতিয়া সকলো মানুহেই একে ধৰণে চিন্তা কৰে , তেতিয়া বুজিব লাগে যে কোনো এজন মানুহেই গভীৰভাৱে চিন্তা নকৰে = ওৱাল্টাৰ লিপমেন ।

১৮৭) তুচ্ছ আৰু গুৰুত্বহীন কথাবোৰত অতিশয় ব্যস্ত হৈ থকাটোৱেই হ’ল পুখী হোৱাৰ প্ৰধান উপায় = এডৱাৰ্ড নিউটন ।

১৮৮) সৰ্বসাধাৰণ জনতাৰ সহ্য গুণ অসাধাৰণ । জনতাই সকলোকে ক্ষমা কৰি দিয়ে – প্ৰতিভাশালী বা মহতজনক কোনো দিনে ক্ষমা নকৰে = অস্কাৰ ৱাইল্ড ।

১৮৯) সময়ৰ সদ্ব্যব্যৱহাৰৰ অৰ্থ হ’ল আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামখিনি বাছি উলিওৱা উচিত মতে কাম কৰি যোৱা = লী ইয়াকুকা ।

১৯০) কাইলৈৰ কথা নাভাবিবা । দৃষ্টি নিবদ্ধ কৰা কেৱল আজিৰ দিনটোৰ ওপৰত । আজিৰ দিনটোৰ পৰম বিস্ময়েই তোমাৰ কাৰণে যথেষ্ট = খলিল জিব্ৰান ।

১৯১) তৰাবোৰ বহু দূৰত থাকে কাৰণেই আমি সিহঁতক সুন্দৰ আৰু নিষ্কলংক যেন দেখোঁ । কাৰণ সিহঁতৰ ব্যক্তিগত জীৱনৰ বিষয়ে আমি একো নাজানোঁ = হাইনৰিখ হাইনে ।

১৯২) এজন পূৰুষ বা মহিলাৰ বংশ – পৰিচয় জনাৰ একমাত্ৰ উপায়টো হ’ল কাজিয়াৰ সময়ত তেও দেখুওৱা আচৰণখিনি = জৰ্জ বানাৰ্ড শ্ব ।

১৯৩) নিজৰ বিষয়ে ভবাটো কেতিয়াও অপৰাধ হ’ব নোৱাৰে । মই এটা কথা সদায় জানোঁ , প্ৰকৃততে নিজৰ বিষয়ে নভবা মানুহজনে একোকেই নাভাবে = অস্কাৰ ৱাইল্ড ।

১৯৪) আমি যি জানোঁ , সেইখিনি ঝাঁনো বুলি জনা আৰু আমি নাজানোঁ , তাক নাজানোঁ বুলি জনাটোৱেই হ’ল প্ৰকৃত জ্ঞান = থৰো ।

১৯৫) কোনোদিনে প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন নোহোৱালৈকে তেওঁনো কিমান অসত , সেয়া কোনোদিনেই বুজি নাপায় = জৰ্জ বিলিঙ্ছ ।

১৯৬) যি মানুহে নিজৰ অকৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণে আনক দোষাৰোপ কৰে , তেনে মানুহে নিজৰ কৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণেও আনকেই কৃতিত্ব দিয়া উচিত = হাৱাৰ্ড নিউটন ।

১৯৭) মনত ৰাখিব – বন্ধু আহিব আৰু যাব , কিন্তু শত্ৰুৰ সংখ্যা সদায় বাঢ়ি গৈ থাকিব = ব্যক্তিগত নীৰৱতাৰ মাজত আৰু সিয়েই নিঃসংগতা সহ্য কৰিবলৈ ওআম াক শক্তি দিয়ে = ভি . এছ . প্ৰিছেত ।

১৯৮) নম্ৰতা সজ ব্যৱহাৰৰ অনুমান = সত্যনাথ বৰা ।

১৯৯) জ্ঞানৰ শেষ পৰীক্ষা প্ৰমাণ বা যুক্তিৰ সন্ধান নহয় । বিশ্বাস কৰিবলৈ শিকাই হ’ল তাৰ বুনিয়াদ = কালাৰ্ইল ।

২০০) অতি জ্ঞানীজনে সদায় নিজৰ পথ নিজে নিৰ্ধাৰন কৰে = ইউৰিডিছ ।

২০১) সোণৰ দ্ৰাবক সুৱগা , কামৰ দ্ৰাবক অভ্যাস = সত্যনাথ বৰা ।

২০২) ব্যাপক জ্ঞান নথকা লোকৰ হাতত বিদ্যাৰ ক্ষমতা পৰা অনুচিত = গুনাভিৰাম বৰুৱা ।

২০৩) অপ্ৰয়োজনত পশুৱে আন পশুৰ পৰা বিৰত থাকে = স্বামী বিবেকানন্দ ।

২০৪) অভিজ্ঞতাই ডাঙঘৰ কিতাপ আৰু জীৱন হৈছে বিদ্যালয় = হেম বৰুৱা ।

২০৫) জীৱনৰ অৰ্থ লুকাই থাকোে আশাৰ মাজত = লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা ।

২০৬) প্ৰতি মানুহৰ ভিতৰত এটুকুৰা গোুন স্থান থাকে , য’ত আনৰ প্ৰৱেশ নিষিদ্ধ = ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ ।

২০৭) অভাৱ , দৰিদ্ৰ আৰু বৈষম্যৰ মাজত কোনো গণতন্ত্ৰ সৰহকাল তিষ্ঠি থাকিব নোৱাৰে = জৱাহৰলাল নেহৰু ।

২০৮) শিক্ষা যদি এটুকুৰা হীৰা হয় , তেন্তে তাৰ পৰা যি জ্যোতি ওলায় , সেয়া হ’ল কালচাৰ = মহাত্মা গান্ধী ।

২০৯) বিবেকেই জীৱনৰ গুপ্ত আদালত = হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী ।

২১০) বৰ বেছি হুলস্থুল কৰা মানুহে জীৱনত একো কৰিব নোৱাৰে = হেম বৰুৱা ।

২১১) নিজে আৰ্জি আনক পৰিপূৰ্ণ ৰূপক ভগাব পৰাতে শিক্ষিকৰ কৃতিত্ব = সয়ম্বৰ ঘৰফলীয়া ।

২১২) আশা আছে বাবে পৃথিৱীখন বৰ ধুনীয়া = হেম বৰুৱা ।

২১৩) কামেই হ’ল জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠতম উপাসনা = হোমেন বৰগোহাঞি ।

২১৪) পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেয়া কাম আনৰ সু-নাম নষ্ট কৰা = ৰামকৃষ্ণ পৰমংস ।

২১৫) মহত মন এটাই নাৰীক সুন্দৰী কৰি তোলে আৰু প্ৰতিহিংসাই কৰি তোলে অন্ধ = ফ্লেচাৰ ।

২১৬) মানুহৰ ভূল – ভ্ৰান্তিৰ পৰা চৰিত্ৰ জানিব পাৰি = কনফুচিয়াচ ।

২১৭) তোমাৰ যদি আত্মবিশ্বাস আছে তেন্তে লোকৰ সন্দেহলৈ ভয় নকৰিবা = ৰুদয়াৰ্ড কিপলিং ।

২১৮) সত্যতকৈ ধৰ্ম নাই , সত্যই ধৰ্মক পৰাজয় কৰিব নোৱাৰে = মহাত্মা গান্ধী ।

২১৯) নিজ মাতৃক অৱহেলা কৰি দেশ মাতৃক সেৱা কৰাৰ গেষ্টা ভণ্ডামি মাথোন = তৰুণ ৰাম ফুকন ।

২২০) আত্মশক্তিৰে আত্মৰক্ষা নকৰিলে আন কোনেও আপোনাক ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে = অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী ।

২২১) সাংস্কৃতিক দৃষ্টিভংগীৰ অবিহনে এজন ব্যক্তি কেতিয়াও সুখী হ’ব নোৱাৰে = শীলভদ্ৰ ।

২২২) শিক্ষকসকলক সমাজৰ জাগ্ৰত পহৰী বুলি কোৱা হয় = ব্ৰাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল ।

২২৩) আমি দুখীয়া হ’ব পাৰোঁ , কিন্তু যাতে অসত নহও তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব = মাও জে দং ।

২২৪) ভুলকৈ জনাতকৈ একো নজনাই ভাল = শ্বেইক্সপীয়েৰ ।

২২৫) প্ৰথমে বিষয়তো বুজি লোৱা , শব্দবোৰ আপোনা – আপুনি ওলাই আহিব = কেটো ।

২২৬) কোনো এঠাইৰ অন্যায় নহয় , সকলো ঠাইৰ ন্যায়ৰ প্ৰতি এক ভাবুকি = মাৰ্টিন কিং লুথাৰ ।

২২৭) এখন ভাল কিতাপ আপোনাৰ সৰ্বোত্তম বন্ধু আজিৰ নহয় , চিৰদিনৰ বাবে = মাৰ্টিন টুপাৰ ।

২২৮) বন্ধুত্ব বোলা বস্তু জমা ধনৰ দৰে , ব্যৱহাৰ নকৰিলেহে সি উচ্চ শিখৰ পায় = এলবাৰ্ট হাৱাৰ্ড ।

২২৯) এজন শিক্ষকে কৰিব নোৱৰা কাম এগৰাকী আদৰ্শ মাতৃয়ে অকলেই কৰিব পাৰে = জৰ্জ হাবাৰ্ট ।

২৩০) ইতিহাস হ’ল অতীতৰ ৰাজনীতি আৰু ৰাজনীতি হ’ল বৰ্তমানৰ ইতিহাস = এডমাণ্ড বাৰ্ক ।

২৩১) যি মানুহে নিজে শ্ৰদ্ধা বিচাৰি ফুৰে , তেওঁক শ্ৰদ্ধা কৰাতো অসম্ভৱ হৈ পৰে = ভঙেনাগৰ্ছ ।

২৩২) মানুহ এজনক তেওঁৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা নহয় , তেওঁৰ প্ৰশ্নৰ দ্বাৰাহে বিচাৰ কৰিব লাগে = ভলটেয়াৰ ।

২৩৪) অধ্যয়নে এজন মানুহক সম্পূৰ্ণ মানৱ হিচাপে গঢ়ি তোলে = ফ্ৰান্সিচ বেকন ।

২৩৫) ক্ষমাৰে খঙক প্ৰতিহত কৰিবা = মহাত্মা গান্ধী ।

২৩৬) মনত কিবা ক্ষোভ থকা মানেই জীৱনৰ কিবা এটা উদ্দেশ্য থকা = এৰিক হফাৰ ।

২৩৭) কু – সংস্কাৰ হ’ল পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ বোজা = সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণন ।

২৩৮) সত্য – সুন্দৰৰ বোলে সনা জীৱন – অভিজ্ঞতা প্ৰকাশেই সাহিত্য = ড মহেন্দ্ৰ বৰা ।

২৩৯) পৰিশ্ৰমেৰে সকলোৰে মন জয় কৰিব পাৰি = হোমাৰ ।

২৪০) জণগণৰ ইচ্ছাই শ্ৰেষ্ঠ আইন = ইউ . এছ . গ্ৰেট ।

২৪১) ব্ৰাক্ষ্মণ , শুদ্ৰ , হিন্দু , মুছলমান ঈশ্বৰৰ চকুত সকলো সমান = গুৰুনানক ।

২৪২) দুৰ্ভাগ্য পাখি মেলি উৰি আহে আৰু খোজ কাঢ়ি গুচি যায় = এইচ . জি . বন।

২৪৩) পাপক ঘৃণা কৰিবা কিন্তু পাপীক ঘৃণা নকৰিবা = ষীশুখ্ৰীষ্ট ।

২৪৪) মুৰ্খ আৰু অজ্ঞানীয়ে সত্য কি নাজানে = বুদ্ধদেৱ ।

২৪৫) নিৰক্ষৰতা মানে জ্ঞানবিহীনতা নহয় = ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ ।

২৪৬) মৰমে মৰম জন্ম দিয়ে = ছফোপল্ছ ।

২৪৭) ভাল সঙ্গ আৰু ভাল কথোপকথন বৰ সৰল গুণ = ৱালটন ।

২৪৮) মানুহৰ মাজত দেৱতা আছে । সেই দেৱতাক কামেৰে আৰু বিশ্বাসেৰে পাব পাৰি = চক্ৰেটিছ ।

২৪৯) পাপ আমাৰ শত্ৰু , পূণ্য ইয়াৰ বন্ধু = মহাবীৰ ।

২৫০) খং হৈছে এবিধ বিষ যি মানুহৰ মৃত্যুও ঘটাব পাৰে = ছেইন্ট আগষ্টন ।

২৫১) “সকলো বস্তৱে কেচামাল হ’ল সময়। সময়ৰ সহায়েৰে সকলো সম্ভৱ, সময়ৰ অবিহনে একোৱেই সম্ভৱ নহয়।”= আৰ্ণল্ড বেনেট।

২৫২) “এজন সৎ মানুহেই হল ঈশ্বৰৰ আটাইতকৈ মহ ৎ সৃষ্টি।” = আলেকজে়ণ্ডাৰ পোপ।

২৫৩) “খং হৈছে এহিধ বিষ, যি মানুহৰ মৃত্যুও ঘটাব পাৰে।” = ছেইণ্ট আগষ্টাইন।

২৫৪) “জ্ঞানতকৈ আমাৰ চিন্তা শক্তিৰ বেছি প্ৰয়োজন আছে।” = আইনষ্টাইন।

২৫৫) “মানুহৰ হোৱাৰ অৰ্থ হ’ল দায়িত্বশীল হোৱা।” = আঁতোয়া দ্য ছাঁত এজপেৰি।

২৫৬) “যি নিজকে চিনি পায় তেওঁ ভগৱানকো চিনি পায়। = আব্দুল কালাম।

২৫৭) “তুমি নিজে সাধু হোৱা। তেতিয়া নিঃসন্দেহে ক’ব পাৰিবা যে এজন অস ৎ লোক পৃথিৱীত কমি গৈছে।” = কাৰ্লাইল।

২৫৮) “তোমাৰ বাবে সময় নষ্ট কৰা মানুহৰ লগত বন্ধুত্ব কৰা আৰু আত্মহত্যা কৰা একেই কথা।” = আঁদ্ৰে মৰোৱা।

২৫৯) “দুখত কেতিয়াও ভাগি পৰিব নালাগে, কাৰণ দুখৰ পিছত সুখ অনিবাৰ্য্য।” = কোৰাণ।

২৬০) “নিজক পৰিচালনাৰ বাবে আপুনি মগজু ব্যৱহাৰ কৰক, আনৰ বাবে হৃদয়।” = ইলেনৰ ৰুজভেল্ট।

২৬১) “জীৱনে শিকাব পৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ শক্ষাটো হ’ল এই যে কেতিয়াবা মূৰ্খও শুদ্ধ বুলি প্ৰমান হ’ব পাৰে।” = উইল ৰজাৰ্চ।

২৬২) “যি ধনৰ লেনদেনত শুদ্ধ নহয়, তেওঁ কোনো ক্ষেত্ৰতে শুদ্ধ নহয়।” = চানক্য।

২৬৩) প্ৰেম হ’ল মূৰ্খৰ প্ৰজ্ঞা আৰু জ্ঞানীৰ মূৰ্খতা। = ছেমূৱেল জনছন।

২৬৪) সকলো হেৰাই যোৱাৰ পাছতো ভৱিষ্যত থাকে। = বভি।

২৬৫) সমগ্ৰ পৃথিৱী মোৰ স্বদেশ, পৰোপকাৰ মোৰ ধৰ্ম।= টমাছ পেইন।

২৬৬) অবাবত সময় নষ্ট কৰা আৰু আত্মহত্যা কৰা একে কথা। = জৰ্জ ছেভাইল।

২৬৭) মহৎ কাম মহৎ ত্যাগৰ যোগেদিহে সম্ভৱ। = স্বামী বিবোকানন্দ।

২৬৮) সকলো বিপদৰ একমাত্ৰ ঔষধ হৈছে ধৈৰ্য। = প্লেটো।

২৬৯) বন্দুকৰ গুলীয়ে আদৰ্শক কেতিয়াও হত্যা কৰিব নোৱাৰে। = জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা।

২৭০) কৰ্তব্যবোধে কৰ্মলৈ উৎসাহ জন্মায় আৰু মনৰ একাগ্ৰতা বঢ়ায়। = সত্যনাথ বৰা।

২৭১) কৰ্মী মানুহৰ দৰে চিন্তা কৰিবা আৰু চিন্তাশীল মানুহৰ দৰে কাম কৰিবা। = আঁৰি বেৰ্গছ।

২৭২) যদি সুখী হ’ব বিচৰা, তেনেহ’লে ক্ষমা কৰিবলৈ শিকা। = মাদাৰ টেৰেছা।

২৭৩) প্ৰথমে নিজকে বুজি লোৱা তেতিয়া আনক সহজে বুজিব পাৰিবা। = চক্ৰেটিছ।

২৭৪) যিজনে নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাৱে তেওঁৰ দৰে মূৰ্খ কোনো নাই। = জৰ্জ বাৰ্ণাৰ্ড শ্ব।

২৭৫) সময় বচাব জানিলে সময়ৰ অপচয় ৰোধ কৰিব পাৰি। = ফ্ৰাঞ্চিচ বেকন।

২৭৬) লক্ষ্য সম্পৰ্কে সততে সচেতন হোৱাটোৱেই সাধনাৰ মূলমন্ত্ৰ। = ডিজৰেলি।

২৭৭) এটা বন্দুকৰ গুলীতকৈ এটোপ চিয়াঁহীৰ মূল্য বেছি। = মাদাৰ টেৰেছা।

২৭৮) প্ৰকৃত ভদ্ৰলোকৰ প্ৰধান বৈশিষ্ট্য হ’ল বিনয়। = জন ৰাস্কিন।

২৭৯) সমাজসেৱাই মানুহৰ প্ৰকৃত ধৰ্ম। = বিষ্ণুপ্ৰসা ৰাভা।

২৮০) তোমাৰ যিটো কৰ্তব্য নিচেই ওচৰতে, আগেয়ে তাক শেষ কৰিবা। = গ্যেটে।

২৮১) জীৱনটো হ’ল এটা বিদেশী ভাষা। সকলো মানুহেই ইয়াক ভুলকৈ উচ্চাৰণ কৰে। = খ্ৰীষ্টফাৰ মাৰ্লি।

২৮২) পৰিশ্ৰম যিমানে কঠোৰ হ’ব ভাগ্যও সিমানেই মুকলি হ’ব। = থমাচ জেফাৰছন।

২৮৩) “মানুহৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ গুণ হ’ব লাগিব সৰলতা, বিজ্ঞতা নহয়।” = আইনষ্টাইন।

২৮৪) “তুমি যদি নিন্দাৰ উত্তৰ নিন্দাৰে দিয়া, তেন্তে বুজিব লাগিব যে তোমাক কৰা নিন্দাখিনি তোমাৰ প্ৰাপ্য।” = টেছিটাচ।

২৮৫) মূৰ্খ আৰু অজ্ঞানীয়ে সত্য কি তাক দুজি নাপায়। = বুদ্ধদেৱ।

২৮৬) পাবলগীয়া শাস্তি মানি ল’বা, কেতিয়াও প্ৰতিবাদ নকৰিবা। = বেঞ্জামিন ফ্ৰেঙ্কলিন।

২৮৭) মানুহক হত্যা কৰিব পাৰি কিন্তু পৰাজয় কৰিব নোৱাৰি। = হোমিংৱে।

২৮৮) ভালপোৱাৰে সকলো জয় কৰিব পাৰি। = স্বামী বিবেকানন্দ।

২৮৯) ঈশ্বৰে আমাক কাণ দুখন দিছে কিন্তু জিভা এখনহে দিছে। = বিছমাৰ্ক।

২৯০) আমাক ভাল মানুহ লাগে, ভাল আইন আৰু আদালতৰ আৱশ্যক নাই। = বানাৰ্ড শ্ব।

২৯১) মানুহক খেদি নিবলৈ সহজ, টান হ’ল তেওঁলোকক আগুৱাই নিয়াটো। = ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।

২৯২) কিছু সময় ধৈৰ্য্য ধৰা, নিন্দা কেতিয়াও দীৰ্ঘস্থায়ী নহয়। সত্য হ’ল সময়ৰ সন্তান। তোমাৰ সত্যতা প্ৰমাণ কৰিবলৈ ই অচিৰে আবিৰ্ভাৱ হ’ব। = ইমানুৱেল।

২৯৩) ধুনীয়া মহিলা হ’ল মূল্যবান অলঙ্কাৰ। কিন্তু এগৰাকী মহান মহিলা হ’ল সম্পদ। = হাদী।

২৯৪) সময় কেনেকৈ খটাব লাগে তাক জানিলে মানুহ সজ আৰু মহৎ হ’ব পাৰে। = আডামচ।

২৯৫) ভগৱানে সেইসকলক ঘৃণা কৰে যি নিজৰ প্ৰশংসা কৰে। = ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।

২৯৬) নিজ মাতৃক অৱহেলা কৰি দেশ মাতৃক সেৱা কৰাৰ চেষ্টা ভাণ্ডামী মাথোন।= তৰুণৰাম ফুকণ।

২৯৭) মনত কিবা ক্ষোভ থকা মানেই জীৱনত কিবা এটা উদ্দেশ্য থকা = এৰিক হফাৰ।

২৯৮) “নাৰীক দিয়া মৰ্য্যদাই এটা জাতিৰ ছবি প্ৰতিফলন কৰে।” = জৱাহৰালাল নেহৰু।

২৯৯) “মই সেই পুৰুষক ভাল পাওঁ, যাৰ ভবিষ্যত আছে; মই সেই মহিলাক ভালপাওঁ যাৰ অতীত আছে।” = অস্কাৰ ৱাইল্ড।

৩০০) ছবি আঁকিব নাজানিলে ছবি অঁকাৰ কথাটো নিচেই সহজ, কিন্তু ছবি আঁকিব জনা মানুহৰ কাৰণে ছবি অঁকাৰ কামটোৱেই আটাইতকৈ কঠিন কাম। = এডগাৰ ডেগা।

৩০১) সত্যতকৈ ধৰ্ম নাই, সময়েও সত্যক পাৰাজয় কৰিব নোৱাৰে। = মহাত্মা গান্ধী।

৩০২) ব্যক্তিতকৈ ৰাষ্ট্ৰ সদায় ডাঙৰ। এই কথা আমি সদায় মনত ৰখা উচিত। = ড° এ পি জে আব্দুল কালাম।

৩০৩) বহুত মানুহ আছেযি সকল অতিশয় সুখী মানুহ। কিন্তু সমাজৰ কাৰণে তেওঁলোক সম্পূণ অদৰকাৰীয। = চাৰ্লছ গাউ।

৩০৪) নিজে যিটো কৰিবলৈ নোৱাৰা আনকো সেইটো কৰিবলৈ নক’বা। = মহাত্মা গান্ধী।

৩০৫) ভাগ্যক বিশ্বাস নকৰিবা, বিশ্বাস কৰিব তোমাৰ শক্তিক। = বি আৰ আম্বেডকাৰ।

৩০৬) খুব কম সময়তে বহুত কাম কৰাৰ আটাইতকৈ ভাল উপায় হ’ল এবাৰত মাত্ৰ এটা কাম কৰা। = ছেমুৱেল স্মইলছ্।

৩০৭) তোমাক নিজকে প্ৰথমে ভালকৈ চলাবলৈ শিকা, তেতিয়াহে আনক চলাব পাৰিবা। = লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।

৩০৮) দাসত্বৰ খাতাত চহী কৰাতকৈ মৃত্যুৱেই শ্ৰেয়। = জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা।

৩০৯) শিক্ষা হ’ল জীৱন ব্যাপী চলা এক বিকাশমুখী প্ৰক্ৰিয়া। = সিক্ষাবিদ ডিউই।

৩১০) যি মানুহে নিজকে একো কথা শিকোৱা নাই তেওঁক আন কোনেও একো দৰকাৰী কথা শিকাব নোৱাৰে। = ছাৰ জগুৱা ৰে’নল্ডছ।

৩১১) সদায় এনে এটা কাম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিবা যিটো কাম কৰিবলৈ তুমি ভয় কৰা। = এমাৰ্ছন।

৩১২) সংসাৰত মানুহতকৈ একো নাই। মানুহৰ ভিতৰত আকৌ মনটোতকৈ ডাঙৰ একো নাই। = ছাৰ উইলিয়াম হেমিল্টন।

৩১৩) মানুহৰ জীৱনটো লাহ-বিলাহৰ বাবে নহয়, মহৎ সুন্দৰ কামত নিয়োগ কৰিবৰ বাবেহে। = ফ্লোৰেন্স নাইটিংগেল।

৩১৪) অহংকাৰী মানুহক সকলোৱে নিন্দা কৰে। কিন্তু সেইটো কোনে কৰে? যি সকলৰ অহংকাৰ কৰিবলৈ নিজৰ একো নাই। = শ্বপেন হাৱাৰ।

৩১৫) মানুহৰ জাতিভেদ নাই যদিও নীচ মানুহ পৃথিৱীত আছে। নিজক নীচ বুলি ভবাজনেই হ’ল নীচ আৰু অধম। = ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস।

৩১৬) মানুহ হৈছে সপোনক দিঠকলৈ পৰিণত কৰা শিল্পী। = জ্যোতিপ্ৰসাদ।

৩১৭) দগতৰ পৰিৱৰ্তন চাবলৈ হ’লে প্ৰথম নিদকে পৰিৱৰ্তন কৰি ল’ব লাগিব। = মহাত্মা গান্ধী।

৩১৮) “অধৈৰ্য্য আৰু অলসতাই আটাইবোৰ পাপৰ উৎস।” = ফ্ৰানৎস কাফকা।

৩১৯) মানুহৰ প্ৰিয় হোৱাতকৈ বিশ্বাসৰ পাত্ৰ হোৱাটো বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ। = জৰ্জ মেকভনাভ।

৩২০) কোনবোৰ কথা আওকান কৰিব লাগে সেইটো জনাটোৱেই হ’ল জ্ঞানী হোৱাৰ এতা প্ৰধান উপায়। = উইলিয়াম জেমছ।

৩২১) ভৰিৰ পিছল খালে নিজে দুখ পায়, জিভাৰ পিছল খালে কিন্তু বিপদ ঘটায়। = আনন্দ চন্দ্ৰ আগৰৱালা।

৩২২) মানুহে মানুহৰ কাৰণে নাকান্দিলে সি মানুহৰ যোগ্যই নহয়য। = স্বামী বিবেকানন্দ।

৩২৩) সংসাৰত যিজনে চিন থৈ যাব খোজে, তেওঁ দিনে ৰাতিয়ে কাম কৰিবই লাগিব। = এণ্টনি লিউৱেনহুক।

৩২৪) বয়স নহয় সামৰ্থৰ যোগেদিহে জ্ঞান অৰ্জন হয়। = টিটাছ মোয়াছ প্লুটাছ।

৩২৫) শক্ষা জীৱনৰ আৰম্ভ গল্প আৰু খেলা-ধূলাৰ মাজেৰে হ’ব লাগে। = প্লেটো।

৩২৬) সকলো বস্তু কিনিছা কিনা। পৰাপক্ষত মাহেকত একোখন ভাল কিতাপ কিনিবা। = যতীন্দ্ৰ নাথ দুৱৰা।

৩২৭) এখন ভাল কিতাপ নষ্ট কৰা এজন ভাল মানুহ হত্যা কৰা একে কথা। = মিল্টন।

৩২৮) “সাহিত্যৰ জয় জয় ময় ময় অৱস্থ তেতিয়াহে হয়, যেতিয়া সি হয় আধা কলা আৰু আধা বাণিজ্য।” = জীন ইঞ্জ।

৩২৯) এখন ভাল কিতাপ সকলো বস্তুতকৈ আপোন। বন্ধুসকল গ’লেও কিন্তু কিতাপখন চিৰকাললৈ থাকে। = টুপাৰ।

৩৩০) কিতাপ এখন যুদ্ধ এখনৰ দৰেই গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি ক’ব পাৰি। = বেঞ্জামিন ডিজৰেলি।

৩৩১) চৰকাৰৰ প্ৰধান কৰ্তব্য হ’ল জনগণৰ শিক্ষা ব্যৱস্থা কৰা। = নেপোলিয়ন।

৩৩২) “শিক্ষক এডাল মমবাতিৰ দৰে, যিয়ে নিজে গলি আনক পোহৰ দয়ে।” = নেতাজী সুভাষ বসু।

৩৩৩) শিক্ষাৰ অৰ্থ হ’ল প্ৰজ্ঞাৰ প্ৰশিক্ষন, অন্তৰৰ পৰিশুদ্ধতা আৰু চিত্তৰ সংযম। = সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ।

৩৩৪) ৰজাৰ সন্মান ভিতৰতহে, কিন্তু এজন শিক্ষিত লোকৰ সন্মান সকলোতে। = ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।

৩৩৫) যিজনে উপকাৰৰ বাবে বৃক্ষৰোপণ কৰে তেওঁ ভগৱানৰ আশীৰ্বাদ পায়। = গোতম বুদ্ধ।

৩৩৬) যদি নিজৰ ঘৰখনেই পাৰিপাটি লগোৱা সম্ভৱপ নহয় তেন্তে বিশ্বৰ শ্ৰেষ্ঠ হৈ লাভ কি? = মিখাইল গবাৰ্চভ।

৩৩৭) “যি মানুহে ধনী হ’বলৈ খৰধৰ লগায়, তেওঁ কেতিয়াও অপৰাধ নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰে।” = অ’ল্ড টেষ্টামেণ্ট (বাইবেল)

৩৩৮) নজনাটো সিমান লাজৰ কথা নহয, শিকিবলৈ যত্ন নকৰাটো যিমান। = বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন।

৩৩৯) মানুহে তোমাক নাজেনে বুলি আক্ষেপ নকৰিবা, তুমি এনেভাৱে কাম কৰা যাতে মানুহে জানিবৰ যোগ্য হোৱা। = কনফুচিয়াচ।

৩৪০) দেশৰ হকে প্ৰাণ দিবা কিন্তু কাৰো প্ৰাণত আঘাট নিদিবা। = মহাত্মা গান্ধী।

৩৪১) “মানুহৰ মন পেৰাচুটৰ দৰেই, খোলা খালেহে সি ক্ৰিয়াশীল হয়।” = ডায়েন একাৰমেন।

৩৪২) সততাৰ একমাত্ৰ পুৰস্কাৰ হ’ল সততা, আনৰ বন্ধুত্ব লাভ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল নিজে তেওঁৰ বন্ধু হোৱা। = এমাৰছন।

৩৪৩) যিবোৰ কথা কষ্ট নকৰাকৈ লিখা হয় সেইবোৰ পঢ়িও ভাল নালাগে বা উপকাৰত নালাগে। = ড° জনছন।

৩৪৪) অইনে মোৰ বিষয় কি কয় সেইটো গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়, মই কি ক’ম আৰু কি কৰিম সেয়াহে গুৰুত্বপূৰ্ণ। = ৰবীন্দ্ৰ নাথ ঠাকুৰ।

৩৪৫) প্ৰতিভা এটাৰ প্ৰধান লক্ষণ হ’ল এই যে কৃতকাৰ্যতাই তাক কেতিয়াও নষ্ট বা কলুষিত কৰিব নোৱৰে। = মাৰ্টিন এচলিন।

৩৪৬) পৰিৱৰ্তনৰ মাজত শৃংখলাক আৰু শৃংখলাৰ মাজত পৰিৱৰ্তনক ৰক্ষা কৰাটোৱেই হ’ল প্ৰগতিৰ প্ৰধান লক্ষ্য।= এলফ্ৰেড নৰ্থ হোৱাইট হেড।

৩৪৭) পৃথিৱীত আটাইতকৈ সহজ কাম হৈছে আনক সমালোচনা কৰা আৰু আটাইতকৈ টান কাম হৈছে নিজক সংশোধন কৰা। = হেম বৰুৱা।

৩৪৮) মানুহে তোমাক নাজানে বুলি আক্ষেপ নকৰিবা। এনেভাৱে কাম কৰি যোৱা যাতে তুমি মানুহে জানিবৰ যোগ্য হোৱা। = কনফুচিয়াছ।

৩৪৯) নিজৰ জীৱনটো চুটি কৰাৰ এটা প্ৰধান উপায় হ’ল আনক ঈৰ্ষা কৰা। = ওল্ড টেষ্টামেণ্ট।

৩৫০) “কোনো ধৰণৰ প্ৰতিভা বা সামৰ্থ্য নোহোৱাকৈ বিখ্যাত হোৱাৰ এটাই মাত্ৰ উপায় আছে। সেইটো হ’ল শ্বহীদ হোৱা।” = জৰ্জ বাণাৰ্ড শ্ব।

৩৫১) হাতীক যিদৰে হাতেৰে বগৰাই দিব নোৱাৰি, অসমীয়া জাতিও সেইদৰে বাৰিষাৰ ধলত জাজীত উটি যাব নোৱাৰে। = ৰঘুনাথ চৌধাৰী।

৩৫২) সংসাৰত কাম কৰিব লাগে বোকাত থকা মাছৰ নিছিনাকৈ, যেনেকৈ মাগুৰ মাছ বোকাত থাকে কিন্তু বোকা অকণো গাত নালাগে। = ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস।

৩৫৩) যিসকলে নিজৰ লক্ষ্য স্থিৰ ৰাখি কৰ্তব্যৰ পথত নীৰৱে আগবাঢ়ে তেওঁলোকেই সমাজৰ আৰু জগতৰ ভৱিষ্যত আশাৰ থল। = ড° বাণীকান্ত কাকতি।

৩৫৪) মোক স্বৰ্গ নালাগে, মোক বৈকুন্ঠ নালাগে, সুজলা-সুফলা এই অসমভূমিত মই বাৰে বাৰে জন্ম ল’ম। = পিয়লি ফুকন।

৩৫৫) কিতাপৰ সংগ্ৰহেই হ’ল বৰ্তমান যুগৰ প্ৰকৃত বিশ্ববিদ্যালয়। = টমাছ কাৰ্লোইল।

৩৫৬) প্ৰকৃত ছাত্ৰই কেতিয়াও খ্যাতি, ক্ষমতা অথবা আমোদ নিবিচাৰে। = জগদীশ বসু।

৩৫৭) মানুহে উদাহৰণৰ পৰা শিকিব নোখোঁজে, শিকিব খোজো ভুলৰ পৰা। সেইটোৱেই হ’ল মানুহৰ প্ৰকৃত স্বভাৱ। = ফ্ৰেড্ হইল।

৩৫৮) প্ৰেম আৰু পৰিশ্ৰম- এই দুটাৰ বাহিৰে জীৱনৰ আন কোনো বস্তু মূল্য নাই। = ছিগমুণ্ড ফ্ৰয়েড।

৩৫৯) আঁঠুকাঢ়ি থকা ভদ্ৰলোক এজনতকৈ নিজৰ ভৰিৰ ওপৰত থিয় হৈ থকা চহা খেতিয়ক এজন বেচি ডাঙৰ। = বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন।

৩৬০) আজিৰ কাম কালিলৈ কৰিম বুলি পেলাই নথ’বা, কাৰণ কালিলৈ তোমাৰ অৱস্থা কি হ’ব তুমি নাজানা। = হজৰত মহম্মদ।

৩৬১) বিনয় হ’ল নকল মুদ্ৰা। একমাত্ৰ মূৰ্খৰ বাহিৰে তাক খৰছ কৰিবলৈ আন কোনেও কৃপনালি নকৰে। = শ্বপেন হাৱাৰ।

৩৬২) কিছুমান মানুহ ঘৃণা কৰাৰ একমাত্ৰ কাৰণ এইটোৱেই যে বেছিভাগ মানুহে মোক ভাল পায়। = পিটাৰ দা ভ্ৰিয়েছ।

৩৬৩) তোমাৰ শক্ৰক সদায় ক্ষমা কৰিবা। শক্ৰক অশান্তি দিবলৈ তাতকৈ বেছি ভাল উপায় নাই। = অস্কাৰ ৱাইল্ড।

৩৬৪) সভ্যতাৰ জন্ম হয় শৃংখলাৰ মাজত, বিকাশ হয় স্বাধীনতাৰ মাজত, মৃত্যু হয় অৰাজকতৰা মাজত। = উইল ডুৰাণ্ট।

৩৬৫) “যি মানুহে উপকাৰ বা অনুগ্ৰহ ল’ব জানে, কিন্তু প্ৰতিদান দিব নাজানে বা কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ নকৰে, তেওঁক নৰাধম বুলি ক’ব পাৰি।” = প্লটাছ।

৩৬৭) সৰু ফুটাৰ মাজেদি যেনেকৈ পোহৰ দেখা যায়, তেনেকৈ সৰু-সুৰা কথাৰ মাজেদি মানুহৰ চৰিত্ৰৰ মাহাত্ম্য প্ৰকাশ পায়। = লৰ্ড এভেমেৰী।

৩৬৮) “যি জাতিৰ সাহিত্য নাই, সেই জাতি জীয়াই থাকিও মৰাৰ দৰে।” = তুলসী দাস।

৩৬৯) যি লেখকে নিজে নাকান্দে, তেওঁ তেওঁৰ পাঠকসকলকো কন্দুৱান নোৱাৰে। = ৰৱাৰ্ট ফ্ৰষ্ট।

৩৭০) কিতাপেই হ’ল মানুহৰ সৰ্বোত্তম বন্ধু। সেই কথা আজিও সত্য, চিৰকালেই সত্য। = মাৰ্টিন টুপাৰ।

৩৭১) আনে তোমাৰ বিষয়ে ভাল কথা কোৱাটো যদি তুমি বিচাৰা তেন্তে নিজে নিজৰ বষয়ে ভাল কথা কেতিয়াও নক’বা। = পাস্কেল।

৩৭২) দক্ষতা বা প্ৰতিভা আতি বিৰল। কিন্তু তাতোতকৈ বেছি বিৰল হ’ল প্ৰতিভা চিনি পাব পৰা প্ৰতিভা। = ৰবাৰ্ট হাফ।

৩৭৩) উপদেশ দিয়া মানুহজনতকৈ উপদেশ বিচৰা মানুজন প্ৰায়েই শ্ৰেষ্ঠতৰ মানুহ বুলি প্ৰমাণিত হয়। = কাৰ্লফন নেবেল।

৩৭৪) “তোমাৰ আচল বয়ষ যিমানেই নহওক কিয়, তুমি যদি সদায় সৃষ্টিশীল হৈ থাকা, তেন্তে তুমি তোমাৰ মাজত থকা শিশুটোক জীয়াই ৰাখিব পাৰিবা।” = জন কাছ ভেটছ।

৩৭৫) প্ৰথমে নিজৰ ওপৰত শ্ৰদ্ধা বিশ্বাস ৰাখিব লাগিব, তেতিয়াহে আনৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধা ৰাখিব পাৰিবা। = স্বামী বিবেকানন্দ।

৩৭৬) কৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণে লাগে সাধনা, সাধনাৰ কাৰণে লাগে সাহস আৰু সাহসৰ কাৰণে লাগে আত্মবিশ্বাস । = বেঞ্জামিন ফ্ৰেঙ্কলিন।

৩৭৭) ঈশ্বৰে যি কৰে আমাৰ ভালৰ বাবেই কৰে। আমি ধৈৰ্য্য ধৰি পৰিণতিৰ বাবে অপেক্ষা কৰা উচিত। এনে কৰিলে মানুহৰ মনোকামনা পূৰ্ণ হ’ব। = ডেল কাৰ্ণেগী।

৩৭৮) যি মানুহে যিকোনো এটা কাম একনিষ্ঠাৰে কৰে তেওঁ অৱশেষত সকলো কাৰ্য কৰিব পৰা শক্তি আয়ত্ব কৰে। = মহাত্মা গান্ধী।

৩৭৯) মুৰ্খলোকে সুন্দৰ পোছাকেৰে জ্ঞানীৰ সভাতো স্থান পায়, কিন্তু তেওঁৰ স্থান তেতিয়ালৈকেহে থাকে যেতিয়ালৈকে তেওঁ মুখ নুখুলে। = চানক্য।

৩৮০) জাৱৰ সাৰিলে যিদৰে ঠাইডোখৰ পৰিস্কাৰ হয়, তেনেকৈ ভুল স্বীকাৰ কৰিলে অন্তৰখন পবিত্ৰ হয়। = মহাত্মা গান্ধী।

৩৮১) নিৰ্ভীকতা নাথাকিলে সকলো গুণ ধূলিত পৰিণত হয়, নিৰ্ভীকতা নাথাকিলে সত্য সাধনা বা অহিংসা অসম্ভৱ। = মহাত্মা গান্ধী।

৩৮২) প্ৰথমে নিজৰ ওপৰত শ্ৰদ্ধা আৰু বিশ্বাস ৰাখিব লাগিব, তেতিয়াহে আনৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধা ৰাখিব পাৰিবা। = স্বামী বিবেকানন্দ।

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৪

১. সত্যক কেতিয়াও ঢাকি ৰাখিব নালাগে কাৰণ সত্যই অন্ধকাৰক ঘৃণা কৰে। – মহাত্মা গান্ধী।

২. আনে কি কৰিছে ভবাতকৈ নিজে কি কৰিছোঁ ভৱাহে বেছি দৰকাৰ। – ৰাজা ৰামমোহন ৰায়।

৩. এলেহুৱা মানুহৰ শৰীৰ পেলাই থোৱা চাবিৰ নিচিনা৷ ব্যৱহাৰ নকৰা চাবিত যেনেকৈ মামৰে ধৰে, কামত নলগোৱা শৰীৰতো সেইদৰে ৰোগ হয়৷ ব্যৱহাৰ কৰা চাবি যেনে চকচকীয়া, শ্ৰম কৰা শৰীৰো তেনে কটকটীয়া৷ তুমি যদি সৰহদিন জীয়াই থাকিবলৈ মন কৰা তেন্তে বহি সময় নষ্ট নকৰিবা ৷ – ৰিচাৰ্ড৷

৪. তোমাৰ লক্ষ্য স্থান ক’ত? সেইটো যদি ঠিক কৰিব নোৱাৰা, তেন্তে কোন পথে খোজ দিবা কেনেকৈ জানিবা৷ তোমাৰ লক্ষ্যই তোমাৰ পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব৷ – লিটন।

৫. স্বীকাৰ কৰাত মোৰ লজ্জা নাই যে অন্য কোনো দৰিদ্ৰ লোকৰ সন্তানৰ দ’ৰেই মোৰ শৈশৱ আৰু কৈশোৰৰ সময়ছোৱা পাৰ হৈছে৷ কেতিয়াবা মই মজদুৰৰ কাম কৰিছো, কেতিয়াবা কাঠফলা কাম, কেতিয়াবা আকৌ মালবাহী নাৱৰ নাৱৰীয়াৰ কাম৷… অতীত যিয়েই নহওক লাগি থকাৰ শক্তি থাকিলে মানুহৰ ভৱিষ্যত সুন্দৰ হৈ উঠে৷ – আমেৰিকাৰ মহান ৰাষ্ট্ৰপতি আব্ৰাহাম লিংকন৷

৬. বহু কথা জনা জনকেই জ্ঞানী বুলি নকয়৷ জনা কথাক যথাযথ প্ৰয়োগ কৰিব পৰা জনহে জ্ঞানী৷ – লেনিন৷

৭. মানুহ হোৱা আৰু আনকো মানুহ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা। – স্বামী বিবেকানন্দ।

৮. আন্ধাৰ যিমান গভীৰ হ’ব, প্ৰভাতো সিমানেই উজ্বল হ’ব৷ চাৰিওফালৰ পৰা অন্ধকাৰে আৱৰি ধৰিলেও ভয় নকৰিবা, পোহৰ হ’বই৷ -জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালা৷

৯. ভাগ্যক কাহানিও বিশ্বাস নকৰিবা, বিশ্বাস কৰিবা শক্তিক। – ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।

১০. যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু উভতি নাচাবা৷ কেৱল আগলৈ চোৱা আৰু অসীম শক্তিৰে, অদম্য উৎসাহেৰে তথা দুৰ্জয় সাহসেৰে আগবাঢ়া৷ তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা৷ – স্বামী বিবেকানন্দ৷

১১. যিসকলে স্বাধীনতাক ভাল পাওঁ বুলি কয় অথচ আন্দোলনৰ বিৰোধিতা কৰে, তেওঁলোক হ’ল বিজুলী-ঢেৰেকণি নোহোৱাকৈ বৰষুণ বিচৰা মানুহ। তেওঁ লোকে সাগৰ বিচাৰে, কিন্তু সাগৰৰ জলৰাশিৰ গৰ্জন নিবিচাৰে। – ফ্ৰেডেৰিক ডগলাছ।

১২. আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছো, মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছো সঁচা, কিন্তু এই পৃথিৱীত পৰস্পৰৰ স’তে ভাতৃৰ দৰে বসবাস কৰিবলৈ শিকা নাই৷ – মাৰ্টিন লুথাৰ৷

১৩. খং নকৰিবা, নিজৰ সৰ্বনাশ হ’ব, অহংকাৰ নকৰিবা, পতন হ’ব, কাকো ঘৃণা নকৰিবা, নিজেও ঘৃণিত হ’বা, ফাঁকি নিদিবা, ফাঁকত পৰিবা। – স্বামী বিবেকানন্দ।

১৪. আপোনাৰ অভিজ্ঞতা, পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু বংশানুক্ৰমিক চৰিত্ৰই আপোনাক যি দিছে সেয়াই আপুনি৷ ভালেই হওঁক, বেয়াই হওঁক নিজৰ বাগিচাৰ পৰিচাৰ্যা আপুনি নিজেই কৰিব লাগিব৷ সুন্দৰ হওঁক বা অসুন্দৰেই হওঁক আপোনাৰ জীৱনৰ সংগীতৰ সুৰ আপুনিয়ে সৃষ্টি কৰি বাদ্যও নিজেই বজাব লাগিব৷ – ডেল কাৰ্ণেগী৷

১৫. কম কথা কোৱা বেছি কাম কৰা মানুহে সফলতা লাভ কৰিব পাৰে। – ঈশ্বৰ চন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ।

১৬. জীৱনত আগুৱাই যাব বিচাৰিছা যদি বাস্তৱৰ সন্মুখীন হ’বলৈ শিকা৷ – জুলিয়েট বেষ্টিয়েনা৷

১৭. মানুহৰ জন্ম হয় সফল হ’বলৈকে , ব্যৰ্থ হ’বলৈ নহয়৷ আত্ম-বিশ্বাসেই মানুহৰ জীৱনৰ সাফল্যৰ প্ৰথমটো সপোন৷ -প্ৰখ্যাত দাৰ্শনিক হেনৰি ডেভিদ থৰো৷

১৮. গৃহ হ’ল শিক্ষাৰ আৰম্ভণি বিন্দু। – ৰোচেন ক্ৰেজ।

১৯. ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হ’লে জটিলতাই কোনো ধৰণৰ প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে৷ – মেকিয়াভেলে৷

২০. ফুল আৰু পখিলাক বাহ্যিক ৰূপেৰে জুখিবা, মানুহক নুজুখিবা। – ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ।

২১. যি মানুহৰ ধৈৰ্য শক্তি আছে, তেওঁৰ অসাধ্য একোৱে নাই৷ – বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন।

২২. ভৱিষ্যতে আমি যি হ’ব বিচাৰো, সেয়া বৰ্তমান অৱস্থাৰ কাম-কাজে নিৰূপন কৰে৷ সেইবাবে আমি কেনেকৈ কি কৰা উচিত সেইটো জনা দৰকাৰ৷ – স্বামী বিবেকানন্দ৷

২৩. আমি যাক সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰো তাক ধ্বংস কৰাৰ অধিকাৰো আমাৰ নাই। – গুৰু নানক।

২৪. সফলতাৰ পিছে পিছে দৌৰি নুফুৰিবা, যদি তুমি সচাঁকৈয়ে সফল হ’ব বিচাৰিছা তেন্তে ক্ষন্তেক জিৰণি লোৱা আৰু ভাবা — তুমি কি কৰি ভাল পোৱা আৰু কিহত বিশ্বাস কৰা৷ দেখিবা এইবেলি সফলতাই তোমাক খেদি ফুৰিছে৷ – ডেভিদ ফ্ৰষ্ট৷

২৫. শিক্ষকসকল হ’ল ৰাষ্ট্ৰৰ মান আৰু আমাৰ প্ৰকৃত খনিকৰ। – জৰ্জ ৱাশ্বিংটন।

২৬. গভীৰ অমানিশা অথবা কালৰাত্ৰিৰ বুকুতে যেনেদৰে প্ৰভাত লুকাই থাকে, তেনেদৰেই বুকুত সাহস বান্ধি আগুৱাই গৈ থাকিলে হেজাৰ পৰাজয়ৰ পাছতো জয়লাভ নিশ্চিত হৈ উঠে৷ – ভূপেন হাজৰিকা৷

২৭. শিক্ষক হ’ল এডাল মমৰ নিচিনা, যি নিজে গলি আনক পোহৰ দিয়ে। – জৱাহৰলাল নেহৰু।

২৮. যি মানুহে নামমাত্ৰও আনৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে, তেওঁৰ জীৱনৰ কোনো অৰ্থ নাই৷ – মণ্টেইন৷

২৯. তুমি যদি প্ৰকৃততেই নিজৰ চৰিত্ৰ গঢ়ি জীৱনত সফলতা লাভ কৰিব বিচাৰিছা, তেন্তে দুটা কথাৰ বিচাৰ তুমি সদায়েই কৰিবা৷ সেয়া হ’ল কোনবোৰ কাম তোমাৰ সাধ্যৰ ভিতৰত আৰু কোনবোৰ তোমাৰ সাধ্যৰ অতীত৷ – ফ্ৰান্সিছ থমছন৷

৩০. এটা বন্দুকৰ গুলিতকৈ এবটল চিয়াঁহীৰ মূল্য বেছি। – মাদাৰ টেৰেছা।

৩১. তুমি ভালেই কৰা বা বেয়াই কৰা মানুহে তোমাক সমালোচনা কৰিবই৷ সেইবুলি সমালোচনাৰ ভয়ত অকৰ্মণ্য হৈ বহি থাকিবা নেকি? – নেপ’লিয়ান বোনাপাৰ্ট৷

৩২. গৃহ হ’ল শিক্ষাৰ আৰম্ভণি বিন্দু। – ৰোচেন ক্ৰেজ।

৩৩. ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হ’লে জটিলতাই কোনো ধৰণৰ প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে৷ – মেকিয়াভেলে৷

৩৪. জ্ঞানতকৈ পবিত্ৰ বস্তু এই জগতত একো নাই। – আনন্দ চন্দ্ৰ আগৰৱালা।

৩৫. সকলো বস্তু কিনিছা কিনা। পৰাপক্ষত মাহেকত একোখন ভাল কিতাপ কিনিবা। – যতীন্দ্র নাথ দুৱৰা।

৩৬. কিতাপ নথকা ঘৰ, খিৰিকী নথকা কোঠালিৰ দৰে। – এইচ. মেনন।

৩৭. প্ৰতিদিনে জীৱনটো উপভোগ কৰা, তেতিয়াহে ইয়াৰ আচল সোৱাদ পাবা৷ – মাৰ্গাৰেট বুনেন৷

৩৮. এগৰাকী সফল আৰু এগৰাকী অসফল ব্যক্তিৰ মাজত থকা মূল পাৰ্থক্যটো হ’ল সফল ব্যক্তিগৰাকীয়ে তেওঁৰ ভূলৰ পৰাই সদায়েই শিক্ষা লৈ আগবাঢ়ে। – ডেল কাৰ্নেগী৷

৩৯. আজিৰ কাম কাইলৈ কৰিম বুলি থৈ নিদিবা, কাৰণ কাইলৈ তোমাৰ কি অৱস্থা হ’ব তুমি নাজানা৷ – হজৰত মহম্মদ৷

৪০. সেইজনেই প্ৰকৃত সাহসী যিজনে নিজৰ ব্যৰ্থতাৰ কথা অকপটে স্বীকাৰ কৰিব পাৰে আৰু সেই ব্যৰ্থতাৰ শিক্ষাৰে সফলতাৰ পথত বাট বুলিব পাৰে৷ – অভিনয় শিল্পী মৰিচ চেভালিয়া৷

৪১. আন্ধাৰ আঁতৰাবলৈ যিদৰে পোহৰৰ প্ৰয়োজন তেনেদৰে ঘৃণা আঁতৰাবলৈ প্ৰয়োজন প্ৰেম৷ – মাৰ্টিন লুথাৰ কিং৷

৪২. প্ৰেম তেওঁৰ স’তে কৰিবা যাক তুমি ভালপোৱা৷ কিন্তু বিবাহত তেওঁৰ স’তেহে বহিবা, যিয়ে তোমাক ভালপায়৷ – আৰবীয় প্ৰবাদ৷

৪৩. মানুহে যিমান কিতাপ পঢ়িবলৈ শিকে সিমানে ভাবিবলৈ শিকে। – জৱাহৰলাল নেহৰু।

৪৪. কাহানিও ধৈৰ্য আৰু সাহস নেহেৰুৱাব৷ হতাশ নহ’ব কাহানিও, যদি হতাশো হয় তেন্তে সেই অৱস্থাতেই একাগ্ৰতাৰে যন্ত্ৰবৎ কাম কৰি যাব৷ – বিখ্যাত ৰাজনীতিবিদ এডমাণ্ড বাৰ্ক৷

৪৫. যিজন ব্যক্তিয়ে জীৱনত এবাৰো ভূল কৰা নাই ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে তেওঁ শিকিবলৈ কোনো চেষ্টা কৰা নাই৷ – এৰিষ্ট’টল৷

৪৬. এজন মানুহ যদি আন সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ হয়, তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁৰ এখন হাত বা এটা চকু বেছিকৈ আছে৷ তাৰ প্ৰকৃত কাৰণ হ’ল জ্ঞানৰ অনুশীলনৰ দ্বাৰা তেওঁ নিজৰ মন আৰু বুদ্ধিক অধিক তীক্ষ্ণ তথা কাৰ্য্যক্ষম কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ – ঋৰ্কৱেদ৷

৪৭. ক্রোধ মানুহৰ প্রধান শত্রু। ক্রোধ কৰা মানুহে যুদ্ধৰ বাহিৰে অন্য কামত ভাগ লব নোঁৱাৰে। – বাইবেল।

৪৮. কৰ্মত সাফল্য লাভ কৰিবলৈ যি সকলে আগ্ৰহী তেওঁলোকে ইচ্ছাকৃতভাৱে হওক বা অনিচ্ছাকৃতভাৱে হওক পুৱাৰ পৰা গধুলিলৈকে একেৰাহে নিজৰ কামত লাগি থাকিব লাগিব৷ – ছাৰ জছুৱা ৰেনল্ডছ৷

৪৯. অতি সাধাৰণ যেন লগা দৈনন্দিন জীৱনৰ সৰু সৰু ঘটনাৰাজিয়েই হ’ল জ্ঞানৰ প্ৰকৃত উৎস৷ – জেমছ এলেন৷

৫০. নিজৰ পাৰদৰ্শিতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ অসম্ভৱ বুলি জনা কামো কৰিবলৈ আগুৱাই যাবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰিবা৷ – আব্ৰাহাম লিংকন৷

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৫

প্ৰৌঢ়ই সকলোকে বিশ্বাস কৰে,
মাজবয়সীয়াই সকলোকে সন্দেহৰ চকুৰে চায় আৰু
তৰুণে জানে সকলোখিনিয়েই।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

সাফল্যৰ উচ্চতম শৃংগত যদি আৰোহণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছা,
তেন্তে নিম্নতম পৰ্যায়ৰ পৰা সাধনা আৰম্ভ কৰা।
( ছাইৰাছ )

আপুনি পূৰুষেই হওক বা মহিলাই হওক,
এই পৃথিৱীত সাহসৰ অবিহনে একোৱেই কৰিব নোৱাৰে।
সন্মানৰ পিছত সাহসেই হ’ল শ্ৰেষ্ঠ মানৱ প্ৰমূল্য।
( জেম্ছ এলেন )

মানুহৰ সাহস অনুপাতে জীৱনৰ বিস্তৃতি ঘটে বা
জীৱন সংকুচিত হয়। সাহসেই সফলতাৰ চাবি – কাঠী।
( এনিছ নিন্ )

সভ্যতাৰ লক্ষ্য হ’ল ৰাজনীতিক অন্তঃসাৰ কৰি তোলা
আৰু বিজ্ঞান – কলাক জীনৱৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ কৰি তোলা।
( আৰ্থাৰ চিঞ্জলা )

কেনেকৈ প্ৰত্যাখান কৰিব লাগে
তাক জনাতো কেনেকৈ সন্মতি জনাব লাগে,
তাৰ পমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ।
( বাল্টাজাৰ গ্ৰেছিয়ান )

তুমি যদি এখন জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিব খুজিছা,
তেন্তে কাঠৰ শক্তিৰ হিচাপ লোৱাৰ আগতে লোৱাৰ আগতে
সাগৰৰ বিশালতা আৰু ভয়াৱহতালৈ দৃষ্টি দিয়া উচিত।
( এন্টইন দ্য ছেইন্ট )

সুখী হোৱাৰ প্ৰাথমিক চিন্তানো কি ?
মোৰ মতে মানুহজন আচলতে যি, সেয়া হ’বলৈ ইচ্ছা কৰাই হ’ল
সুখী হোৱাৰ আৱশ্যকীয় চৰ্তসমূহৰ প্ৰথমটো।
( ইৰাছমাছ )

বিশ্বব্ৰক্ষ্মাণ্ড আৰু মানুহৰ মুৰ্খামি – এই দুযোতাই হ’ল অসীম।
এই দুই অসীমৰ ভিতৰত প্ৰথমটো বিষয়ত মোৰ স্পষ্ট ধাৰণা নাই।
( এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন )

কাইলৈৰ কথা নাভাবিবা,
দৃষ্টি নিবদ্ধ কৰা কেৱল আজিৰ দিনটোৰ ওপৰত।
আজিৰ দিনটোৰ পৰম বিস্ময়েই তোমাৰ কাৰণে যথেষ্ট।
( খলিল জিব্ৰান )

নিজৰ বিষয়ে ভবাটো কেতিয়াও অপৰাধ হ’ব নোৱাৰে।
মই এটা কথা সদায় জানোঁ, প্ৰকৃততে নিজৰ বিষয়ে নভবা
মানুহজনে একোকেই নাভাবে।
( অস্কাৰ ৱাইল্ড )

আমি যি জানোঁ,
সেইখিনি ঝাঁনো বুলি জনা আৰু আমি নাজানোঁ,
তাক নাজানোঁ বুলি জনাটোৱেই হ’ল প্ৰকৃত জ্ঞান।
( থৰো )

কোনোদিনে প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন নোহোৱালৈকে তেওঁনো কিমান অসত,
সেয়া কোনোদিনেই বুজি নাপায়।
( জৰ্জ বিলিঙ্ছ )

যি মানুহে নিজৰ অকৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণে আনক দোষাৰোপ কৰে,
তেনে মানুহে নিজৰ কৃতকাৰ্যতাৰ কাৰণেও
আনকেই কৃতিত্ব দিয়া উচিত।
( হাৱাৰ্ড নিউটন )

ব্যক্তিগত নীৰৱতাৰ মাজত আৰু
সিয়েই নিঃসংগতা সহ্য কৰিবলৈ আমাক শক্তি দিয়ে।
( ভি . এছ . প্ৰিছেত )

ম্ৰতা সজ ব্যৱহাৰৰ অনুমান।
( সত্যনাথ বৰা )

জ্ঞানৰ শেষ পৰীক্ষা প্ৰমাণ বা যুক্তিৰ সন্ধান নহয়,
বিশ্বাস কৰিবলৈ শিকাই হ’ল তাৰ বুনিয়াদ।
( কালাৰ্ইল )

মনত কিবা ক্ষোভ থকা মানেই জীৱনৰ
কিবা এটা উদ্দেশ্য থকা।
( এৰিক হফাৰ )

সত্য – সুন্দৰৰ বোলে সনা জীৱন – অভিজ্ঞতা
প্ৰকাশেই সাহিত্য।
( ড মহেন্দ্ৰ বৰা )

পৰিশ্ৰমেৰে সকলোৰে মন জয় কৰিব পাৰি।
( হোমাৰ )

দুৰ্ভাগ্য পাখি মেলি উৰি আহে আৰু খোজ কাঢ়ি গুচি যায়।
( এইচ . জি . বন )

পাপক ঘৃণা কৰিবা কিন্তু পাপীক ঘৃণা নকৰিবা।
( ষীশুখ্ৰীষ্ট )

নিজক আৰু পৃথিীখনক ভাল পাবলৈ শিকাতো হ’ল
জীৱনজোৰা এক প্ৰেম – কাহিনীৰ মধুৰ আৰম্ভণি।
( অক্সাৰ ৱাইল্ড )

আপুনি সন্মান কৰা মানুহজন মোক দেখুৱাই দিয়ক,
আপুনি কেনেধৰণৰ মানুহ মইআপোনাক জনাই দিম।
( থমাছ কাৰ্লাইন )

বন্ধুক সদায় এখন ছবিৰ দৰে ভাবিবা,
ছবি এখন চাবলৈ যেনেদৰে উপযুক্ত পোহৰৰ দৰকাৰ,
তেনেদৰে বন্ধুকো উপযুক্ত ধৰণে চাবা।
( জেনি জেৰম চাৰ্চিল )

একমাত্ৰ প্ৰতিকাৰহীন চৰম নৈৰাশ্যৰ ভেটিতহে
আত্মাৰ আৱাস আৱাস নিৰাপদভাৱে নিৰ্মাণ কৰিব পাৰি।
( বাট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

পৃথিৱীত যি যি মহত কাৰ্য সংঘটিত হৈছে,
সকলোখিনিয়েই সম্ভৱ হৈছে প্ৰত্যাখাৰ দ্বাৰাহে।
( মাৰ্টিন লুঠাৰ )

জীৱনত কোনো সুোগ – সুবিধা নাপালোঁ বুলি কোনো মহত লোকে
আপত্তি কৰাৰ উদাহৰণ নাই।
( আৰ . ডব্লিউ . এমাৰছন )

জীৱাই থকাৰ বাবে পৃথিৱীখন অতি ভয়াৱহ ঠাই,
এয়া অসত মানুহৰ বাবে হোৱা নাই, হৈছে নিবনুৱা সকলৰ বাবেহে।
( আইনষ্টাইন )

তোমাৰ অন্তৰৰ পৱিত্ৰখিনি তোমাৰ মুখাৱয়বত ফূুটি উঠে।
অন্তৰ পৱিত্ৰ কৰি ৰখাই হ’ল আত্মা আৰু শৰীৰৰ বাবে প্ৰথম কৰণীয়।
( চেইন্ট জে’ৰম )

কোনো এঠাইৰ অন্যায় নহয়,
সকলো ঠাইৰ ন্যায়ৰ প্ৰতি এক ভাবুকি।
( মাৰ্টিন কিং লুথাৰ )

এখন ভাল কিতাপ আপোনাৰ সৰ্বোত্তম বন্ধু আজিৰ নহয়, চিৰদিনৰ বাবে।
( মাৰ্টিন টুপাৰ )

বন্ধুত্ব বোলা বস্তু জমা ধনৰ দৰে,
ব্যৱহাৰ নকৰিলেহে সি উচ্চ শিখৰ পায়।
( এলবাৰ্ট হাৱাৰ্ড )

এজন শিক্ষকে কৰিব নোৱৰা কাম এগৰাকী আদৰ্শ মাতৃয়ে
অকলেই কৰিব পাৰে।
( জৰ্জ হাবাৰ্ট )

ইতিহাস হ’ল অতীতৰ ৰাজনীতি আৰু
ৰাজনীতি হ’ল বৰ্তমানৰ ইতিহাস।
( এডমাণ্ড বাৰ্ক )

যি মানুহে নিজে শ্ৰদ্ধা বিচাৰি ফুৰে,
তেওঁক শ্ৰদ্ধা কৰাতো অসম্ভৱ হৈ পৰে।
( ভঙেনাগৰ্ছ )

মানুহ এজনক তেওঁৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা নহয়,
তেওঁৰ প্ৰশ্নৰ দ্বাৰাহে বিচাৰ কৰিব লাগে।
( ভলটেয়াৰ )

অধ্যয়নে এজন মানুহক সম্পূৰ্ণ মানৱ হিচাপে গঢ়ি তোলে।
( ফ্ৰান্সিচ বেকন )

সাংস্কৃতিক দৃষ্টিভংগীৰ অবিহনে এজন ব্যক্তি
কেতিয়াও সুখী হ’ব নোৱাৰে।
( শীলভদ্ৰ )

শিক্ষকসকলক সমাজৰ জাগ্ৰত পহৰী বুলি কোৱা হয়।
( ব্ৰাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল )

আমি দুখীয়া হ’ব পাৰোঁ,
কিন্তু যাতে অসত নহও তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব।
( মাও জে দং )

ভুলকৈ জনাতকৈ একো নজনাই ভাল।
( শ্বেইক্সপীয়েৰ )

প্ৰথমে বিষয়তো বুজি লোৱা,
শব্দবোৰ আপোনা – আপুনি ওলাই আহিব।
( কেটো )

মানুহৰ ভূল – ভ্ৰান্তিৰ পৰা চৰিত্ৰ জানিব পাৰি।
( কনফুচিয়াচ )

তোমাৰ যদি আত্মবিশ্বাস আছে তেন্তে লোকৰ
সন্দেহলৈ ভয় নকৰিবা।
( ৰুদয়াৰ্ড কিপলিং )

নিজ মাতৃক অৱহেলা কৰি দেশ মাতৃক সেৱা
কৰাৰ গেষ্টা ভণ্ডামি মাথোন।
( তৰুণ ৰাম ফুকন )

আত্মশক্তিৰে আত্মৰক্ষা নকৰিলে আন কোনেও
আপোনাক ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে।
( অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী )

সোণৰ দ্ৰাবক সুৱগা, কামৰ দ্ৰাবক অভ্যাস।
( সত্যনাথ বৰা )

ব্যাপক জ্ঞান নথকা লোকৰ হাতত
বিদ্যাৰ ক্ষমতা পৰা অনুচিত।
( গুনাভিৰাম বৰুৱা )

অপ্ৰয়োজনত পশুৱে আন পশুৰ পৰা বিৰত থাকে।
( স্বামী বিবেকানন্দ )

তুমি যেতিয়া যন্ত্ৰণা ভোগ কৰা,
তেতিয়া ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিবা, কাৰণ
য়ন্তৰণা হ’ল জীৱাই থকাৰ নিশ্চিত লক্ষণ।
( এলবাৰ্ট হুবাৰ্ড )

যি জাতিৰ সাহিত্য নাই সেই জাতি জীৱাই থাকিও মৰাৰ দৰে।
( তুলসী দাস )

জীৱনত কি কৰিব, সেয়া বুজি নোপোৱা সাধাৰণ লোকেহে
আন এটা জন্ম কামনা কৰে।
( আনাটোলে ফ্ৰান্স )

তোমাৰ গোপনীয়তা যদি আনে ৰক্ষা কৰাতো বিচাৰা,
তেন্তে প্ৰথমে নিজে গোপনীয়তা ৰক্ষা কৰি চলাতো প্ৰয়োজন।
( চানক্য )

অতি জ্ঞানীজনে সদায় নিজৰ পথ নিজে নিৰ্ধাৰন কৰে।
( ইউৰিডিছ )

যি মানুহে নিজে শ্ৰদ্ধা বিচাৰি ফুৰে,
তেওঁক শ্ৰদ্ধা কৰাতো অসম্ভৱ হৈ পৰে।
( ভঙেনাগৰ্ছ )

মানুহ এজনক তেওঁৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা নহয়,
তেওঁৰ প্ৰশ্নৰ দ্বাৰাহে বিচাৰ কৰিব লাগে।
( ভলটেয়াৰ )

মানুহৰ এই জীৱন অনন্ত আৰু প্ৰেম অমৰ ৷
কিন্তু মৃত্যু ? আমাৰ দৃষ্টিৰে ঢুকি পোৱা দিগন্তই হ’ল মৃত্যু ৷
( ৰজিটাৰ ৰেমণ্ড )

অসমীয়া জাতিৰ প্রতিভা ভাগ্যৰ জাপৰ তলত লুকাই আছে।
সুযোগ আৰু সুবিধা পালেই এদিন সি ভমকাই উঠিব।
( চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱাল )

অখণ্ড সুখ যি এটা ৰাতিপুৱাৰ পৰা আন এটা ৰাতিপুৱালৈ স্থায়ী হয়।
তেনে সুখ মই সহ্য কৰিব নােৱাৰাে।
( এন্টন চেখভ )

আনক ঘৃণা কৰাতো এন্দুৰৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ
নিজৰ ঘৰ জ্বলাই দিয়াৰ লেখীয়া।
( হেৰী এমাৰছন )

এটোপাল চীয়াহিয়ে লাখ লাখ লোকৰ চিন্তাৰ বাট খুলি দিব পাৰে।
( বাইৰন )

বতাহৰ বীপৰীতে চিলাই আটাইতকৈ ওপৰলৈ উৰে,
বতাহৰ লগত নহয়।
( উইনষ্টন চাৰ্চিল )

সদায় মনত ৰাখিবা – ভ্ৰাতৃ কেতিয়াবা ব ন্ধু নহ’বও পাৰে,
কিন্তু বন্ধু সদায়েই ভ্ৰাতৃ।
( ৰেন ফ্ৰেংকলিন )

আপোনাৰ দৈন্দনিন জীৱনেই আপোনাৰ
মন্দিৰ আৰু আপোনাৰ ধৰ্ম।
( খলিল জিব্ৰান )

অজ্ঞতা লুকুকাই ৰাখিব পৰাটোৱেই হ’ল জ্ঞানীৰ পৰীক্ষা।
( ফ্ৰেঞ্চিছ কোৱেল )

মানুহ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি নহয়,
পৰিস্থিতিয়েহে মানুহৰ সৃষ্টি কৰে।
( বেঞ্জামিন ডিজৰেলী )

বিৰহৰ এটোপাল চকুলাে মিলনৰ হাজাৰ আনন্দতকৈ মহান।
( মাইকেল এঞ্জেলাে )

যি মানুহে আনৰ বিষয়ে ভাল-বেয়া একো নকয় তেৱেঁই সুখী মানুহ।
( জেফাৰচন )

যিয়ে আনক নিয়ন্ত্রণ কৰে তেওঁ শক্তিশালী,
যিয়ে নিজক নিয়ন্ত্রণ কৰিব পাৰে তেওঁ আৰু বেছি শক্তিশালী।
( লাওচু )

ব্যৱসায় তেলৰ দৰে,
ই ব্যৱসায়ৰ বাহিৰে কাৰোৰো লগত মিহলী নহয়।
( জে . গ্ৰাহাম )

প্ৰতিভা নীৰৱে বিকশিত হয়,
কিন্তু চৰিত্ৰ গঠন হয় মানুহৰ ভিৰত।
( গ্যেটে )

এজন মানুহে গোটেই দিনটো যি চিন্তা কৰে তেওঁ সেয়াই৷ সচাঁকৈয়ে,
তাতকৈ অন্য ধৰণৰ হোৱাটো বাৰু তেওঁৰ বাবে কেনেকৈ সম্ভৱ ?
( এমাৰ্চন )

নীৰৱতা হ’ল জীৱনৰ এক অমূল্য বস্তু,
যাৰ ভিতৰত বহু বস্তুৱে জন্মলাভ কৰে।
( থমাছ কাৰ্লাইল )

জীৱনত আগুৱাই যাব বিচাৰিছা যদি বাস্তৱৰ সন্মুখীন হ’বলৈ শিকা।
( জুলিয়েট বেষ্টিয়েনা )

সকলাে অংকৰ যােগফলৰ যােগফলেই হ’ল অনন্তকাল।
( লুক্রেটিয়াচ )

শিক্ষক হৈছে এডাল মমবাতি যি নিজে জ্বলি আনক পােহৰ দিয়ে।
( প্লেটো )

অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত প্রতিষ্ঠিত হ’লেও সাহিত্য বাস্তৱতে
অভিজ্ঞতাৰ ‘কেটলগ’ বা যাদুঘৰ নহয়।
নির্বাচন কৌশল, কল্পনা আৰু ৰীতিৰ সহায়েৰে অভিজ্ঞতাৰ
কেঁচা সঁজুলি গঢ়ি পিটি ল’লেহে প্রকৃত সৃষ্টি হয়।
( কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ )

যিকোনাে বস্তু এটা ঘোঁৰাৰ মৃত্যুৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এগৰাকী গাভৰুৰ প্রথম প্রেমলৈকে,
এটা ফুলৰ পাপৰি মেল খােৱাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এটা প্রচণ্ড ভূমিকম্পলৈকে
সূৰ্যৰ পােহৰত দেখা প্রতিটো বস্তুৱেই চুটি গল্পৰ বিষয় হ’ব পাৰে।
( বেটছ )

হতাশাক আশ্ৰয় নিদিবা,
এবাৰ প্ৰশ্ৰই দিলেই ই তোমাৰ অংগ হৈ পৰিব।
( ছিডনী স্মিথ )

গৰ্বিতৰ ভগৱান নাই,
ঈৰ্ষাপৰায়নৰ কোনো চুবুৰীয়া নাই,
খঙাল লোকৰ নিজৰ কোনো অস্তিত্বও নাই।
( হল )

নজনাটো লাজৰ কথা নহয়,
শিকিবলৈ যত্ন নকৰাটোহে লাজৰ কথা।
( বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন )

ঈশ্বৰৰ প্ৰতি মোৰ জনাবলগীয়া মিনতিটো অতি সাধাৰণ আৰু সংক্ষিপ্ত।
সেয়া হ’ল – হে ঈশ্বৰ, মোৰ শত্ৰুসকলক
হাঁহিয়াতৰ প্ৰাত্ৰ কৰি তোলা।
( ভলটেয়াৰ )

পুতি থোৱা শস্য গজিব পাৰে,
কিন্তু বিপথে যোৱা প্ৰতিভাৰ পুনৰ্জন্ম নহয়।
( ৰজাৰ বেকেন )

এজন মানুহক ওৰে জীৱন ধৰি প্ৰশ্ন কৰিবলৈ শিকোৱাতো
হ’ল শিক্ষাৰ এটা প্ৰধান উদ্দেশ্য।
( বিছপ মেণ্ডেল ক্ৰিটন )

যি সাফল্যৰ প্রতিক্রিয়া পিছলৈ বেয়া হয় সেই সাফল্য পৰাজয়ৰ সমতুল্য।
( ৰক ফাউকুড )

সর্ব সাধাৰণৰ মঙ্গলেই শিক্ষাৰ মুখ্য উদ্দেশ্য হােৱা উচিত।
প্রত্যেকেই নৈতিক উন্নতি কৰিব পৰা শিক্ষা লাভ কৰক।
শিক্ষা সমাজৰ আদিমূল।
ই মানুহক চিন্তা, জ্ঞান আৰু কৰ্ম নিপুণ কৰাত সহায় কৰে।
শিক্ষা হৈছে, সঞ্জীৱনী অমৃত সদৃশ।
নিৰক্ষৰতাই জীৱনৰ কাঁইটীয়া বাট।
( ড° জাকিৰ হুচেইন )

বিদ্যালয় এখন কৃত্রিম সমাজ,
যত সমাজৰ মঙ্গলজনক আৰু গুৰুত্বপূর্ণ দিশটোহে প্রতিফলিত হয়।
( পাৰ্চিনান )

শত্ৰুৰ ভুৱা চুম্বনতকৈ বন্ধুৰ আঘাতেই বেছি ভাল।
( থমাচ বেজেট )

সমাজৰ আটাইতকৈ বেছি আশা হৈছে ব্যক্তিগত চৰিত্ৰ।
( চেনিভ )

মৃত্যুৱেই জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতি নহয়,
জীয়াই থাকোতেই যিটো ভিতৰতে মৰি শেষ হয়
সেইটোৱে আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতি।
( নর্মান কাজিন্স )

কেৱল শব্দইহে সমাজখনক ঐক্যবদ্ধ কৰি ৰাখে।
( এচ, চাছে )

বেয়া কামৰ স্বীকাৰৰোক্তিয়েই হ’ল ভাল কাৈমৰ আৰম্ভণী।
( ছেইন্ট অগষ্টাইন )

প্ৰথমে আনক সুখী কৰি নিজে সুখী হোৱাই হ’ল সুখী
হোৱাৰ আটাইতকৈ সহজ উপায়।
( ৰালফ ইন্গাৰছ ‘ল )

এটা ভাষাৰ সাহিত্য কর্মত যিমানেই অন্য ভাষাৰ প্ৰভাৱ থাকে সিমানেই অনুসৃষ্টি থাকে,
সিমানেই সেই সাহিত্য উন্নত হয়।
( কবীন ফুকন )

কমকৈ খােৱা, শান্ত হৈ থকা আৰু আনন্দপূর্ণ জীৱন যাপন কৰা।
এই তিনিটাই হ’ল পৃথিৱীৰ সর্বশ্রেষ্ঠ চিকিৎসক।
( জোনাথন চুইফথ )

ভাযা হ’ল সৃষ্টিৰ পাছত ভগৱানে মানুহক দিয়া প্ৰথমটো উপহাৰ।
( ন ‘ৱা ৱেবষ্টাৰ )

ভৱিষ্যত সেইসকলৰেই,
যিয়ে নিজৰ স্বপ্নৰ সৌন্দৰ্যত গভীৰভাৱে বিশ্বাস ৰাখে।
( ইলিয়েনৰ ৰুজভেল্ট )

সকলো জ্ঞানেই আমাক অজ্ঞতাৰ কাষলৈ টানি নিয়ে।
( টি . এছ . ইলিয়ট )

সৰল জীৱনৰ পুৰস্কাৰ জীৱনটোৱেই।
( জৰ্জ চান্টায়ন )

মহৎ লোকৰ বাণী – খণ্ড ৬

১. তোমাৰ লক্ষ্য স্থান ক’ত? সেইটো যদি ঠিক কৰিব নোৱাৰা, তেন্তে কোন পথে খোজ দিবা কেনেকৈ জানিবা৷ তোমাৰ লক্ষ্যই তোমাৰ পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব৷ —– লিটন

২. শিক্ষাই জীৱন, জীৱনেই শিক্ষা৷ —– লজ

৩. নিজক সদায় আনন্দত ৰাখিবা৷ আনন্দময়, উৎসাহী আৰু শক্তিমানৰ কাৰণেহে জগতখন, দুৰ্বল, নিৰুৎসাহী মানুহৰ বাবে নহয়৷ —– ওমাৰ্চন

৪. যি মানুহৰ ধৈৰ্য শক্তি আছে, তেওঁৰ অসাধ্য একোৱে নাই৷ — বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন

৫. আনক সমালোচনা কৰিবলৈ যোৱাৰ আগতে নিজক সমালোচনা কৰা৷ নিজে শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব পাৰিবা৷ —- চক্ৰেটিচ

৬. মানুহে যিমান কিতাপ পঢ়িবলৈ শিকে সিমানে ভাবিবলৈ শিকে —- জৱাহৰলাল নেহৰু

৭. আমি যি জানো সি অতি সামান্য৷ আমি যি নাজানো তাৰ সীমা নাই৷ —- পাৰলেচ

৮. কোনোৱে তোমাক সহায় কৰিব নোৱাৰে৷ নিজেই নিজৰ সহায় লোৱা ৷ —- বুদ্ধদেৱ

৯. এলেহুৱা মানুহৰ শৰীৰ পেলাই থোৱা চিবিৰ নিচিনা৷ ব্যৱহাৰ নকৰা চিবিত যেনেকৈ মামৰে ধৰে, কামত নলগোৱা শৰীৰতো সেইদৰে ৰোগ হয়৷ ব্যৱহাৰ কৰা চাবি যেনে চকচকীয়, শ্ৰম কৰা শৰীৰো তেনে কটকটীয়া৷ তুমি যদি সৰহদিন জীয়াই থাকিবলৈ মন কৰা তেন্তে বহি সময় নষ্ট নকৰিবা৷ —- ৰিচাৰ্ড৷

১০. সময়েই ধন৷ — বেঞ্জামিন ফ্ৰেঙ্কলিন৷

১১. খং নকৰিবা নিজৰে সৰ্বনাশ হ’ব৷ অহংকাৰ নকৰিবা পতন হ’ব, কাকো ঘৃণা নকৰিবা, নিজেও ঘৃণিত হ’বা, ফাঁকি নিদিবা, ফাঁকত পৰিবা৷ —- বিবেকানন্দ ৷

১২. আজিৰ কাম কাইলৈ কৰিম বুলি থৈ নিদিবা, কাৰণ কাইলৈ তোমাৰ কি অৱস্থা হ’ব তুমি নাজানা৷ —- হজৰত মহম্মদ ৷

১৪. পৰিস্থিতি যিমানেই ভয়লগা নহওক কিয়, দৃঢ়তা আৰু আত্মবিশ্বাস থাকিলে জয়লাভ সুনিশ্চিত৷ — পিয়েৰ টেলহাৰ্ড

১৫. সফলতাৰ পিছে পিছে দৌৰি নুফুৰিবা, যদি তুমি সচাঁকৈয়ে সফল হ’ব বিচাৰিছা তেন্তে ক্ষন্তেক জিৰণি লোৱা আৰু ভাবা — তুমি কি কৰি ভাল পোৱা আৰু কিহত বিশ্বাস কৰা৷ দেখিবা এইবেলি সফলতাই তোমাক খেদি ফুৰিছে৷ — ডেভিদ ফ্ৰষ্ট ৷

১৬. এগৰাকী সফল আৰু এগৰাকী অসফল ব্যক্তিৰ মাজত থকা মূল পাৰ্থক্যটো হ’ল সফল ব্যক্তিগৰাকীয়ে তেওঁৰ ভূলৰ পৰাই সদায়েই শিক্ষা লৈ আগবাঢ়ে —- ডেল কাৰ্নেগী৷

১৭. উশাহ লৈ থকা মানেইতো জীয়াই থকা নহয়৷ — মেথিউ

১৮. প্ৰেম হৈছে এনে এক জীৱনপুষ্প যি প্ৰস্ফুটিত হয় অভাৱনীয়, অপৰিকল্পিতভাৱে, কোনোৱে নজনাকৈয়ে, প্ৰকৃতিৰ সকলো নিয়ম উলংঘা কৰি৷ — ডি এইছ লৰেঞ্চ

১৯. কৰ্মৰ মাজতহে জীৱনে পূৰ্ণতা লাভ কৰে৷ —- বেইলী

২০. যিজন ব্যক্তিয়ে জীৱনত এবাৰো ভূল কৰা নাই ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে তেওঁ শিকিবলৈ কোনো চেষ্টা কৰা নাই৷ — এৰিষ্ট’টল৷

২১. নজনাটো লাজৰ কথা নহয়, শিকিবলৈ যত্ন নকৰাটোহে লাজৰ কথা৷ — বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন৷

২২ . এজন মানুহে গোটেই দিনটো যি চিন্তা কৰে তেওঁ সেয়াই৷ … সচাঁকৈয়ে! তাতকৈ অন্য ধৰণৰ হোৱাটো বাৰু তেওঁৰ বাবে কেনেকৈ সম্ভৱ? — এমাৰ্চন৷

২৩. নীৰৱতা হ’ল জীৱনৰ এক অমূল্য বস্তু, যাৰ ভিতৰত বহু বস্তুৱে জন্মলাভ কৰে — থমাছ কাৰ্লাইল৷

২৪. মানুহৰ মন সদায় একে ঠাইতেই থাকে৷ কিন্তু এই মন বোলা অতি শক্তিশালী বস্তুটোৱে স্বৰ্গক নৰক আৰু নৰকক স্বৰ্গ কৰি তোলে৷ — কবি জন মিল্টন৷

২৫. স্বীকাৰ কৰাত মোৰ লজ্জা নাই যে অন্য কোনো দৰিদ্ৰ লোকৰ সন্তানৰ দ’ৰেই মোৰ শৈশৱ আৰু কৈশোৰৰ সময়ছোৱা পাৰ হৈছে৷ কেতিয়াবা মই মজদুৰৰ কাম কৰিছো, কেতিয়াবা কাঠফলা কাম, কেতিয়াবা আকৌ মালবাহী নাৱৰ নাৱৰীয়াৰ কাম৷ … অতীত যিয়েই নহওঁক লাগি থকাৰ শক্তি থাকিলে মানুহৰ ভৱিষ্যত সুন্দৰ হৈ উঠে৷ — আমেৰিকাৰ মহান ৰাষ্ট্ৰপতি আব্ৰাহাম লিংকন৷

২৬. জীৱনৰ অন্য নাম সংগ্ৰাম৷ সংগ্ৰাম অবিহনে জীৱন জীৱনেই হ’ব নোৱাৰে৷ সংগ্ৰাম বা সংঘাতৰ স’তে যুঁজি যুঁজি মানুহে যি সাহস, মনোবল তথা প্ৰেৰণা লাভ কৰে, সি তেওঁক অসাধ্য সাধন কৰাত শক্তি দিয়ে৷ — নেপোলেয়ঁ বোনাপাৰ্ট৷

২৭. প্ৰতিকূলতাই কোনো কোনো মানুহক প্ৰায় ভাঙি দিয়ে, আকৌ এচাম মানুহ আছে, যিসকলে প্ৰতিকূলতাই ভাঙি পেলোৱাটো জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বান বুলি গ্ৰহণ কৰে৷ — উইলিয়াম এ ৱাৰ্ড৷

২৮. মানুহৰ জন্ম হয় সফল হ’বলৈকে, ব্যৰ্থ হ’বলৈ নহয়৷ আত্ম-বিশ্বাসেই মানুহৰ জীৱনৰ সাফল্যৰ প্ৰথমটো সপোন৷ — প্ৰখ্যাত দাৰ্শনিক হেনৰি ডেভিদ থৰো৷

২৯. প্ৰতিকূলতাৰ বিৰুদ্ধে গৈ সম্পন্ন কৰা কামখিনি সচাঁই বৰ মধুৰ৷ — উইলিয়াম শ্বেইক্সপীয়েৰস৷

৩০. তুমি যদি প্ৰকৃততেই নিজৰ চৰিত্ৰ গঢ়ি জীৱনত সফলতা লাভ কৰিব বিচাৰিছা, তেন্তে দুটা কথাৰ বিচাৰ তুমি সদায়েই কৰিবা৷ সেয়া হ’ল কোনবোৰ কাম তোমাৰ সাধ্যৰ ভিতৰত আৰু কোনবোৰ তোমাৰ সাধ্যৰ অতীত৷ — ফ্ৰান্সিছ থমছন৷

৩১. মই মাথোঁ জ্ঞানৰ অনুৰাগী৷ জ্ঞানৰ বৃত্তিধাৰী মই নহয়৷ সচাঁ কথাত মই মাত্ৰ জ্ঞানৰ আত্মবিনোদক অনুশীলনকাৰীহে৷ যেতিয়া মানুহে সন্দেহ কৰিবলৈ শিকে, বিশেষকৈ নিজৰ মনৰ মাজত প্ৰতিপালিত বিশ্বাসক আৰু নিৰ্বিচাৰ ধৰ্মমত আৰু স্বত:সিদ্ধ বিষয়ত, তেতিয়াই দৰ্শনে পাতনি মেলে৷ — গ্ৰীচৰ মহান দাৰ্শনিক ছক্ৰেটিছ৷

৩২. সেইজনেই প্ৰকৃত সাহসী যিজনে নিজৰ ব্যৰ্থতাৰ কথা অকপটে স্বীকাৰ কৰিব পাৰে আৰু সেই ব্যৰ্থতাৰ শিক্ষাৰে সফলতাৰ পথত বাট বুলিব পাৰে৷ — অভিনয় শিল্পী মৰিচ চেভালিয়া৷

৩৩. জীৱনটো হৈছে এক উত্তৰবিহীন সাঁথৰ৷ — এমাৰছন৷

৩৪. প্ৰতিদিনে জীৱনটো উপভোগ কৰা, তেতিয়াহে ইয়াৰ আচল সোৱাদ পাবা৷ — মাৰ্গাৰেট বুনেন৷

৩৫. জীৱনত আগুৱাই যাব বিচাৰিছা যদি বাস্তৱৰ সন্মুখীন হ’বলৈ শিকা৷ — জুলিয়েট বেষ্টিয়েনা৷

৩৬. জীৱনটো এক মহৎ উপহাৰ৷ যিসকলে জীৱনক ভাল নাপায় সেইসকলে এই উপহাৰ গ্ৰহণৰ অনুপযুক্ত৷ — ড০ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ৷

৩৭. তুমি ভালেই কৰা বা বেয়াই কৰা মানুহে তোমাক সমালোচনা কৰিবই৷ সেইবুলি সমালোচনাৰ ভয়ত অকৰ্মণ্য হৈ বহি থাকিবা নেকি? — নেপ’লিয়ান বোনাপাৰ্টি৷

৩৮. ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা অবিহনে মানুহে বহুতো প্ৰকৃত সত্যৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ কেতিয়াও হৃদয়ংগম কৰিব নোৱাৰে৷ — জন ষ্টুৱাৰ্ট মিল৷

৩৯. সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ ভয় নকৰিবা, যি কাপুৰুষ তেওঁহে সত্যৰ মুখামুখি হ’ব নোৱাৰে৷ — মহাত্মা গান্ধী৷

৪০. সৰু বুলি কাকো অৱহেলা নকৰিবা৷ তুমি সৰু বুলি উলাই কৰা বস্তু এটাই তোমাক কেতিয়াবা বিৰাট সত্যৰ সন্ধান দিব পাৰে৷ — গ্যেটে৷

৪১. বহু কথা জনা জনকেই জ্ঞানী বুলি নকয়৷ জনা কথাক যথাযথ প্ৰয়োগ কৰিব পৰা জনহে জ্ঞানী৷ — লেনিন৷

৪২. জীয়াই থকাটো ডাঙৰ কথা নহয়, ডাঙৰ কথাটো হ’ল তুমি আঁতৰি যোৱাৰ পিছতো মানুহৰ মনত তোমাৰ কৰ্মৰাজি, আদৰ্শ জীপাল হৈ থকাতোহে৷ কাল বলুকাত খোজ ৰাখি থৈ যোৱা সম্ভৱ মাথোঁ সুকৰ্মৰাজিৰ দ্বাৰাহে৷ — লিঅ’টলষ্টয়৷

৪৩. আমি অনুভৱ কৰিব পৰা আটাইতকৈ সুন্দৰ বস্তুটো হ’ল ৰহস্য৷ সকলো প্ৰকৃত কলা আৰু বিজ্ঞানৰ ইয়ে হ’ল উৎস৷ — এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন৷

৪৪. মই মোৰ নিজৰ বাবে আত্মবিশ্বাস, শক্তি আৰু ক্ষমতা বিচাৰি সদায় বাহিৰলৈ চাওঁ৷ ভাবো অন্য কোনোবাই নহ’লেও উদাৰ এই প্ৰকৃতি বা ঈশ্বৰে সেয়া দিব৷ …কিন্তু শেষত দেখো যে সেইবোৰ অফুৰন্তভাবে ওলাই আহে মোৰ মন আৰু হৃদয়ৰ নিভৃততম কোণৰ পৰা৷ —- আন্না ফ্ৰয়েড৷

৪৫. কাকো প্ৰবঞ্চনা বা প্ৰতাৰণা নকৰিবা, কাকো অৱহেলাও নকৰিবা৷ সাময়িক খং আৰু উত্তেজনাৰ বশৱৰ্ত্তী হৈ এনে কোনোধৰণৰ আচৰণ নকৰিবা যাৰ বাবে তুমি আনৰ দুখৰ কাৰণ হ’বলগা হয়৷ মাকে যেনেকৈ নিজৰ সৰ্বস্ব দিয়ো সন্তানক ৰক্ষা কৰে, সেই মমতা আৰু কৰুণা তুমি নিজৰ হৃদয়ত বহন কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিবা৷

তোমাৰ বন্ধু বা পৰিচিতসকলৰ প্ৰতিয়েই নহয়, বিশ্বজগতৰ প্ৰতিটো জীৱৰ প্ৰতি নিজৰ হৃদয়ত বহন কৰিবা অহিংসা, দ্বেষহীন সহানুভূতি, প্ৰেম তথা কৰুণা৷ —- গৌতম বুদ্ধ৷

৪৬. যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু উভতি নাচাবা৷ কেৱল আগলৈ চোৱা আৰু অসীম শক্তিৰে, অদম্য উৎসাহেৰে তথা দুৰ্জয় সাহসেৰে আগবাঢ়া৷ তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা৷ — স্বামী বিবেকানন্দ৷

৪৭. প্ৰেমৰ আনন্দ অতি ক্ষণস্থায়ী, চিৰস্থায়ী প্ৰেমৰ বেদনাহে৷ — ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ৷

৪৮. কৰো বুলি কোনেও প্ৰতিভাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে৷ ইয়াক কেৱল সঠিক পথেৰে আগুৱাই নিবহে পাৰি৷ — এইছ জি ৱেইলছ৷

৪৯. কৰ্মশক্তিয়ে আমাক তিনিটা অতি ভয়ঙ্কৰ অনিষ্টকাৰী শক্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে – আলস্য, বদ অভ্যাস আৰু অভাৱ৷ — ফৰাচী দাৰ্শনিক ভল্টেয়াৰ৷

৫০. আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছো, মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছো সঁচা, কিন্তু এই পৃথিৱীত পৰস্পৰৰ স’তে ভাতৃৰ দৰে বসবাস কৰিবলৈ শিকা নাই৷ — মাৰ্টিন লুথাৰ৷

৫১. আন কিবা কৰিছেনে নাই সেই লৈ মূৰ ঘমোৱাতকৈ আমি নিজে কি কৰিছো সেইটোহে ভবা বেছি প্ৰয়োজন৷ প্ৰত্যেকজন মানুহে নিজৰ কৰিবলগীয়া কাম কৰি গ’লেই দহৰ তথা দেশৰ সেৱা কৰা হ’ব৷ — ৰাজা ৰামমোহন ৰায়৷

৫২. প্ৰেম তেওঁৰ স’তে কৰিবা যাক তুমি ভালপোৱা৷ কিন্তু বিবাহত তেওঁৰ স’তেহে বহিবা, যিয়ে তোমাক ভালপায়৷ — আৰবীয় প্ৰবাদ৷

৫৩. ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হ’লে জটিলতাই কোনো ধৰণৰ প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে৷ — মেকিয়াভেলে৷

৫৪. অতীত আৰু বৰ্তমানক লৈ তৰ্কত লিপ্ত হোৱাটোতকৈ অৰ্থহীন কথা আৰু একো নাই৷ কাৰণ তাৰ পৰা আমি হেৰুৱাও আমাৰ বৰ্তমানক৷ — উইনষ্টন চাৰ্চিল৷

৫৫. মোক তেজ দিয়া, মই তোমাক স্বাধীনতা দিম৷ — নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু৷

৫৬. আন্ধাৰ যিমান গভীৰ হ’ব, প্ৰভাতো সিমানেই উজ্বল হ’ব৷ চাৰিওফালৰ পৰা অন্ধকাৰে আৱৰি ধৰিলেও ভয় নকৰিবা, পোহৰ হ’বই৷ — জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালা৷

৫৭. গভীৰ অমানিশা অথবা কালৰাত্ৰিৰ বুকুতে যেনেদৰে প্ৰভাত লুকাই থাকে, তেনেদৰেই বুকুত সাহস বান্ধি আগুৱাই গৈ থাকিলে হেজাৰ পৰাজয়ৰ পাছতো জয়লাভ নিশ্চিত হৈ উঠে৷ — ভূপেন হাজৰিকা৷

৫৮. ভৱিষ্যতে আমি যি হ’ব বিচাৰো, সেয়া বৰ্তমান অৱস্থাৰ কাম-কাজে নিৰূপন কৰে ৷ সেইবাবে আমি কেনেকৈ কি কৰা উচিত সেইটো জনা দৰকাৰ৷ — স্বামী বিবেকানন্দ ৷

৫৯. কাহানিও ধৈৰ্য আৰু সাহস নেহেৰুৱাব৷ হতাশ নহ’ব কাহানিও, যদি হতাশো হয় তেন্তে সেই অৱস্থাতেই একাগ্ৰতাৰে যন্ত্ৰবৎ কাম কৰি যাব৷ — বিখ্যাত ৰাজনীতিবিদ এডমাণ্ড বাৰ্ক৷

৬০. আপোনাৰ অভিজ্ঞতা, পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু বংশানুক্ৰমিক চৰিত্ৰই আপোনাক যি দিছে সেয়াই আপোন৷ ভালেই হওক, বেয়াই হওক নিজৰ বাগিচাৰ পৰিচাৰ্যা আপুনি নিজেই কৰিব লাগিব৷ সুন্দৰ হওঁক বা অসুন্দৰেই হওঁক আপোনাৰ জীৱনৰ সংগীতৰ সুৰ আপুনিয়ে সৃষ্টি কৰি বাদ্যও নিজেই বজাব লাগিব৷ — ডেল কাৰ্ণেগী৷

৬১. যি মানুহে নামমাত্ৰও আনৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে, তেওঁৰ জীৱনৰ কোনো অৰ্থ নাই ৷ — মণ্টেইন৷

৬২. সাফল্য মানুহৰ জীৱনলৈ সৌভাগ্যক্ৰমে নাহে৷ সফলতা লাভৰ বাবে প্ৰয়োজন কঠোৰ পৰিশ্ৰম, দায়বদ্ধতা, সাহস আৰু ত্যাগৰ৷ কিন্তু এইসমূহতকৈও গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তুটো হ’ল কামৰ প্ৰতি নিষ্ঠা আৰু ভালপোৱা৷ — মহান ফুটবলাৰ পেলে৷

৬৩. ডাঙৰ আৰু যথেষ্টসৎখ্যক ভুলৰ মাজেদি নহাকৈ কোনো এজন মানুহেই মহান তথা সফল হ’ব নোৱাৰে৷ — উইলিয়াম শ্বেইক্সপীয়েৰ৷

৬৪. এজন মানুহ যদি আন সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ হয়, তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁৰ এখন হাত বা এটা চকু বেছিকৈ আছে৷ তাৰ প্ৰকৃত কাৰণ হ’ল জ্ঞানৰ অনুশীলনৰ দ্বাৰা তেওঁ নিজৰ মন আৰু বুদ্ধিক অধিক তীক্ষ্ণ তথা কাৰ্য্যক্ষম কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ — ঋকবেদ৷

৬৫. যিসকল মানুহৰ হাতত থাকে প্ৰচুৰ সময়, তেওঁলোকে কাম কৰিবলৈ কাহানিও সময় নাপায়৷ অথচ যিসকল সদায় কামতেই ব্যস্ত হৈ থাকে তেওঁলোকৰ কিন্তু নতুন নতুন কাম কৰিবলৈ সময়ৰ অভাৱ নহয়৷ — লৰ্ড চেষ্টাৰফিল্ড৷

৬৬. কোনো সমস্যাকে তোমাৰ ওপৰত কাহানিও প্ৰভুত্ব বিস্তাৰ কৰিবলৈ নিদিবা৷ বৰং সমস্যাকহে তোমাৰ অধীৰ কৰা আৰু নি:শেষ কৰা৷ — ড০ এ পি জে আব্দুল কালাম৷